Een dagje mee?
Het is 07:00 als de wekker gaat. Een unicum. We gebruiken de wekker zelden en worden eigenlijk altijd wakker als de zon boven de horizon uit komt. En dat is op dit moment pas rond 08:00 uur.....Met enige tegenzin - want donker - stap ik uit bed.
Vandaag komt om 08:00 uur het eerste cruiseschip van het seizoen aan en wordt er van 10:00 - 15:00 uur een artesano markt georganiseerd in het centrum. Het is niet ver van onze winkel, dus we hebben besloten ons te splitsen vandaag. E, de heer des huizes staat in de winkel en ik sta op het marktje.
Na de thee - ontbijten doen we als een kleine tractatie straks op een terrasje - rijden we in de schemer naar de winkel. De tenten zijn deels al opgezet als we aankomen en het schip ligt al in de haven. Op de foto kan je aan het eind van de rij kraampjes een puntje van het cruiseschip zien.
Het is slechts een paar minuten lopen naar het plein. Ik wacht tot de organisatie de plekken toewijst, maar in tegenstelling tot voorgaande jaren is het dit jaar "ieder voor zich": zoek je plekje maar uit.
In de grotere eilanden (op de tekening ongeveer 6 cm lang) schrijf ik makkelijk meer dan 150 keer de naam van het eiland. Zoiets ter plekke maken is altijd een leuke aanleiding voor een gesprekje!
Voorgaande jaren kregen we een plek aangewezen door de organisatie. Dat scheelde stress want iedereen had zijn voorkeur voor het mooiste of fijnste plekje. Dichtbij de straat, liever op een hoek, in of uit de zon, onder de palmbomen of juist niet...
Die stress liep hoog op, waarbij sommigen steeds vroeger kwamen om op die manier hun plekje veilig te stellen. Soms kwam er zelfs ruzie van met veel geschreeuw. De organisatie besloot daarom jaren geleden om de naambordjes op de plekken op te hangen. Pas daarna mag je naar je plaats. Wil je onderling wisselen, kan dat maar dan moet je allebei toestemming geven.
In de loop van de jaren heb ik al heel wat van deze bordjes verzameld want elke keer werd de bovenste regel aangepast: een markt ter ere van een feestdag, een heilige, de naam van een cruiseschip.... Tegenwoordig maken ze meer algemene bordjes. Veel beter, het scheelt een boel materiaal wat vaak genoeg na een dag in de prullenbak verdwijnt.
Nu is het dus vrij kiezen qua plekje op de markt. De reden waarom ze dit nu weer hebben veranderd, is geheel onduidelijk. Ik kies voor een plekje in het midden. Het maakt mij niet zoveel uit, er is eigenlijk altijd voldoende aanloop en met twee grote tafels kan ik voldoende werk uitstallen.
Iedereen is druk bezig om zijn waar zo voordelig mogelijk te presenteren, ondertussen worden de naambordjes opgehangen.
E, de heer des huizes is een ster in het installeren en bevestigen van alle materialen en voor we het weten is het klusje geklaard.
..mijn hoedje staat heel grappig maar in de loop van de dag wordt het wel een warm ding op je hoofd.... 😉
Het is nog rustig, de passagiers van het cruiseschip zitten vermoedelijk nog aan het ontbijt. En dat gaan wij ook maar even doen. Een kop goed hete koffie (caffeine vrij, dat dan weer wel) en een broodje met kaas, sla en veel rauwkost. Dat gaat er best in!
Als we terugkomen zijn de eerste opvarenden ook aan wal. Deze keer zijn het Engelsen en op een gezegende leeftijd gezien de hoeveelheid wandelstokken, langzame tred en rollators. Deze generatie is niet zo kooplustig meer maar is altijd in voor een gezellig praatje, en dat maakt het heel gezellig!
Terwijl de mensen langs schuifelen maakt de folklore groep zich op voor een kleine demonstratie zang, dans en een demonstratie van de Gomerese fluit-taal, het Silbo.
Warme kleding voor de dames en heren van de folkloregroep, vaak gemaakt van wol en bestaande uit vele laagjes, zoals zoveel klederdrachten.
Er is voor vandaag regen voorspeld maar meestal valt dat in deze periode van het jaar in het noorden en binnenland en niet aan de kust. Maar met 26 graden, bewolking én de vochtigheid van regenwolken maakt de lucht nóg warmer en klam. Veel drinken dus!
In de loop van de ochtend komt de organisatie langs met een opkikker: banaantjes van het eiland!
Zò lekker, ik vergat er bijna een foto van te maken. Gelukkig weet iedereen wel hoe een banaantje eruit ziet 😃
Tussen alle kleine gesprekjes met toeristen, de verkopen en de muziek door, werk ik aan een afbeelding van de eilandengroep. Acht eilanden waarvan ik elk eiland maak door heel minuscuul de naam van het eiland te schrijven. Voor deze afbeelding gebruik ik een "mal" zodat alle acht de eilanden op de juiste afstand van elkaar op papier komen. Tenerife, La Palma, El Hierro, Gran Canaria, Fuerteventura, Lanzarote en Graciosa.
Zo tegen 13:30 uur wordt het stiller in het centrum. De lokalen gaan naar huis voor de warme hap en siësta, de opvarenden zullen inmiddels ook hun lunch hebben genuttigd en zullen - gezien hun leeftijd - ook wel een oogje dicht knijpen. Andere dagjesmensen en toeristen strijken neer op terrasjes. Rond deze tijd zakt de boel altijd een beetje in. Tijd om zelf ook even wat te eten. Daarna is het nog maar een klein stukje want om 15:00 uur stopt vandaag de markt.
Met zoveel jaren ervaring gaat het afbreken en net zo soepel en vlot als het opbouwen. Veel gaat in een boodschappen-trolley en in een krat. Ik neem een groot gedeelte mee naar de winkel, waarna E, de heer des huizes de grote dingen ophaalt.
Ondertussen controleer en orden ik de spullen. Ik vul het een en ander aan en ruim zoveel mogelijk op - klaar voor een volgende markt.
Tot sluitingstijd (17:00 uur) komen er nog wat klanten in de winkel. Er wordt een gepersonaliseerd werk opgehaald en we kletsen bij over de mensen die we hebben gesproken. Op weg naar huis stoppen bij de supermarkt we voor een vergeten boodschap. Het eerste rek met Serano- en Iberico hammen staat er alweer. Een voorbode van de kersttijd.....
Reacties
Een reactie posten
Plaats je reactie.
Anonieme reacties worden niet geplaatst.