Verse witte bolletjes

Het voorverpakte brood uit de winkel is heel erg zacht, heeft een zoetige smaak en blijft "eeuwig" vers. Een beetje slap en klef brood. Voor ons geen succes, ik bak het liever zelf. Vroeger deed ik dat op de manier van de "Dutch Oven" - in een gietijzeren pan in de oven. Later stapte ik over op de broodbakmachine - nog steeds erg fijn!  

De meeste bakkers hebben geen hele broden. Laat staan dat ze zo'n broodsnijmachine hebben staan. Dat zou hier echt een bezienswaardigheid zijn! Ze verkopen broodjes in de vorm van pistoletjes of een kleinere versie daarvan (een pulguita) in wit of volkoren. En natuurlijk de nodige zoete broodjes en donuts. Nee, dan toch maar liever eigen brood en met eigen ingrediënten!

Vorige week kwamen Nederlandse buren in de winkel langs die maar af en toe op de berg verblijven. Terwijl we gezellig stonden te praten kwam er een zak witte bolletjes, oude kaas en een pak hagelslag uit een tas tevoorschijn, meegenomen voor ons. Wat een lekkere verrassing!

We aten dus tussen de middag Nederlandse witte bolletjes met een lik boter en wat hagelslag... dat is net een gebakje! Het brood ruikt ook zo heel anders...

Thuisgekomen kon ik het niet laten om een recept op te zoeken om zélf eens witte bolletjes te bakken. Dat kan toch niet zó moeilijk zijn? En nee. Dat is niet zo moeilijk.

Om het mezelf wat makkelijker te maken liet ik de broodbakmachine het kneed-en-rust werk doen. Daarna drukte ik het deeg plat, maakte er gelijke stukjes van en bolde het op. Nog een poosje laten rijzen op de bakplaat met een theedoek er over en daarna de oven in. 

Kijk het resultaat eens! Misschien nog iets te licht qua kleur en na het afkoelen waren ze precies lekker zacht. Ze smaakten heerlijk. Een beetje boter en wat zelfgemaakte vijgenjam.... om je vingers bij op te eten!