Over brood, bloem en beestjes

De smaakt van het Spaanse brood vinden we maar niets. Het is te zoet, te weeïg en te zacht ("eeuwig vers" noemen ze dat hier....) Dus ben ik ooit in een ver verleden zelf brood gaan bakken. Er stond een fijne gasoven in de keuken van het huis waar we toen woonden. Het duurde even voordat ik het hele proces van mengen, kneden, rijzen, kneden en 'doorslaan' in de vingers had maar uiteindelijk toverde ik lekkere knapperige broden uit de oven. Veel smakelijker dan wat er uit de winkel kwam. 

 Nu we in ons oude huisje tegen de berg wonen, staat er - bij gebrek aan een gasoven - een geweldige broodbakmachine en een fijne oven voor de pizza´s cake en appeltaart. Misschien een beetje "dubbelop" maar brood bakken in mijn elektrische oven werd elke keer een mislukking. En wat ben ik blij met deze aankoop! Het scheelt veel tijd want brood bakken op de "ouderwetse" manier is tijdrovend: als je eenmaal in het proces van kneden en rijzen zit, moet je steeds de klok in de gaten houden om een goed eindresultaat te krijgen. Een goede broodbakmachine regelt dat zelf. 

De Moulinex Baguette OW610110

Het resultaat voor een lekker brood zit hem in meel van goede kwaliteit. Aan een snufje zout en water kan niet zoveel mis gaan maar smakelijke (olijf)olie en goede bloem zijn belangrijk. Ik probeerde de eerste weken verschillende soorten meel uit, gekocht in de twee supermarkten die we hier hier hebben. 

We hebben wel een graanmolen op het eiland, maar die maalt goffio: een mengsel van geroosterde gerst, maïs en tarwe. Daar is geen brood mee te bakken. 

Met het gekochte meel bakte ik week na week brood. Soms bleef het brood te compact, was de smaak muf, of wilde niet genoeg rijzen maar uiteindelijk had ik het juiste meel in handen! 

Omdat veel levensmiddelen vanaf het vasteland moeten komen, gebeurt het regelmatig dat een product even (.. een ruim begrip..) niet op voorraad is. Om niet mis te grijpen, koop ik producten die ik vaak gebruik, groot in. Alles wordt netjes opgeslagen in de voorraadkamer. Altijd fijn bij slecht weer, een paar vrije dagen of als de voorraad in de winkel even op zich laat wachten. Dus ligt nu ook het favoriete meel in zijn originele verpakking in plastic boxen in de voorraad. 

Tot vorige week. Toen zag ik op de ongeopende pakken millimeter-grote grijze beestjes lopen. Stofluis! Stofluizen kunnen overal vandaan komen, ze leven tussen het graan en gaan zo de fabriek in. Daar verspreiden zich via verpakkingsmaterialen, houten pallets of andere transportmiddelen. Ze vermeerderen zich wanneer het warmer is dan 20 graden, dus hier is het voor hen ongeveer het paradijs. Bij die temperatuur leggen de vrouwtjes eitjes. Dit doen ze zonder hulp van mannetjes, die bestaan niet bij deze soort.

Er zat dus niets anders op dan alle pakken te controleren - veel pakken meel waren besmet en kon ik weggooien. Een snelle zoektocht op internet leerde mij dat stofluis te voorkomen is door het goed verpakt in de vriezer te bewaren. Dus verhuisde ik alle schone pakken meel naar de vriezer. Zou er onverhoopt nog een stofluisje mee verhuisd zijn, overleeft het een verblijf in de vriezer niet. Een paar uur voordat je gaat bakken het diepvriesmeel uit de vriezer halen om te acclimatiseren is genoeg om er daarna brood van te bakken. En dat klopt, er komt weer heerlijk brood uit de machine, zonder kriebelige beestjes....

Een buurman vertelde dat het allemaal wel meevalt. Hij heeft er ook weleens last van, maar zeeft het meel voordat hij het gebruikt. En in de oven (of broodbakmachine) overleeft stofluis niet. Nou ja, ik hou het liever bij het meel uit de vriezer.