Hoe ben je daarmee begonnen?

Regelmatig krijg ik in de winkel de vraag hoe dat kleine schrijven nou begonnen is. Want inmiddels schrijf ik al een jaar of 8 minuscule woorden om daarmee een afbeelding te maken. 

Eigenlijk ontstond het uit verveling....

In de zomerperiode, die ongeveer loopt van eind maart tot eind september, is het hier rond de 30 graden (met wat uitschieters naar boven) en een stuk stiller. In de zomer is het de bedoeling om de voorraad een beetje aan te vullen voor de winterperiode. Dan komen de toeristen uit Europa even wat winterzon en - warmte opdoen en is het druk. Dus als het rustig is, is voorraad maken slim en handig.

In de zomer komen er veel minder vakantiegangers uit Europa omdat het daar ook zomer - en dus zonnig en warm - is. Wel hebben we dan Spaanse vakantiegangers, maar meestal zijn dat mensen die hier een tweede huisje of familie hebben wonen. Zij kennen de winkeltjes onderhand wel.... In de winkel is daardoor weinig aanloop. We sluiten vaak een uurtje eerder, waardoor ik in mijn atelier thuis nog wat kan schilderen, boetseren of om te prutsen. 

* Prutsen is de meest onderschatte fase van een creatief proces *

Dat prutsen ontstaat vaak met een vleugje verveling. Zo ook acht jaar geleden. Ik had wat lopen rommelen met wat spullen in mijn atelier: herschikken, wat opruimen, etiketten gelezen, (interessant....) een beetje uit het raam kijken en wat tekenen op een vel papier met een pen met lichtechte inkt. Gedachteloos. 

Gedachteloos, zoals je vroeger aan de vaste telefoon wel huisjes of bloemetjes zat te tekenen, zo begon ik wat woorden te schrijven, achter elkaar in één lange zin.... Er ontstond een lange rij van lettertjes.

Het leek wel de nek van een giraffe.... Ik schoof het papier opzij en plakte een groot vel papier van bijna twee meter lang op mijn werkblad en schreef het woord giraffe nóg een keer. En nog eens en nog eens... Giraffe. Een gek woord als je er lang naar kijkt, helemaal als je het opschrijft. En dat deed ik. 

Hoe vaker ik het schreef, hoe meer vorm het kreeg. 

... een close-up van de geschreven woorden

De dagen er na bleef ik het woord giraffe schrijven en vulden de woorden het grote witte vlak wat voor mij lag. Op sommige plekken stonden ze dicht naast elkaar, op andere plekken juist verder uit elkaar.  De woorden vormden kluitjes, grote massa's en dunne linten. Ze bleven staan waar ik wilde en hoe ik het wilde. Er bleven ruimtes open en anderen werden opgevuld. 

Uren schreef ik. Mijn ogen, pen en hand werden één, tot er genoeg giraffen waren. Ik strekte mijn rug en knipperde met mijn ogen. Zoveel giraffen, en toch zag ik er maar één....

Getekend met extreem lange benen en nek, om zijn bijzondere uiterlijk te benadrukken. Lang, lijzig en smal. De afmeting van deze giraffe is inclusief lijst ongeveer 200 x 50 cm. Hoeveel keer ik 'giraffe' heb geschreven? Ik telde ze als ik aan het schrijven was en hield het bij op een papiertje naast me. Niet zoals "turven" maar gewoon tellen in mijn hoofd en dan regelmatig opschrijven en weer opnieuw bij 1 beginnen als ik weer ging schrijven. Uiteindelijk telde ik alles bij elkaar op.

Het totaal in deze giraffe is 7358 keer.... 

En zó is het begonnen 😊