Een stukje eiland herontdekken

Toen we hier kwamen wonen, stonden ons een paar grote klussen te wachten om het huisje naar huidig woongenot aan te passen. Het huis bestond uit drie delen: een voormalige stal die inmiddels getransformeerd was tot slaapkamer, een keuken/eetkamer en een gedeelte met twee slaapkamertjes en een smalle badkamer. 

Om van de keuken naar de badkamer te gaan, moest je "buitenom". Weliswaar onder de veranda en maar een paar meter, maar het was niet meer van deze tijd. Op je pantoffeltjes vanaf de huiskamer naar buiten, onder de veranda door naar badkamer, slaapkamer of de keuken. En vice versa..

E, de heer des huizes heeft dikke muren doorgebroken, puin verzameld en opgeslagen. Want van oudsher wordt hier niets afgevoerd naar een stortplaats. De traditionele en vaak oude huisjes zijn niet gebouwd met bakstenen, of betonblokken, maar met rotsblokken en grote keien uit de buurt. Ze worden kundig gestapeld tot muren en aan de binnenkant van het huis werd het (vaak) afgesmeerd met leem of cement. Die stenen en rotsen zijn een kostbaar bezit. De brokken, keien en rotsen worden ergens in een hoek van je land weggelegd  en opgestapeld voor hergebruik. Het komt altijd weer van pas. 

Het huisje werd één geheel: we kunnen nu binnendoor van slaapkamer naar de keuken, de badkamer en de rest van het huis. Het was een grote klus. Net zoals het schilderwerk en restaureren van het houtwerk van ramen en kozijnen, een lekkage verhelpen, het huis aan de buitenkant opnieuw schilderen en de verwilderde en overwoekerde tuin een beetje in het gareel brengen. We hebben heel wat uren gesnoeid, wijnranken gepoot en plantjes vermeerderd. 

De weekenden werden gevuld met het afwerken van een lange lijst met grote klussen. Maar.... het werd het huisje zoals wij het in onze dromen zagen. En stap voor stap zien we de grote klussen van het lijstje verdwijnen en blijven er kleinere - behapbare - klusjes over. Het lijstje wordt niet korter, het wordt aangevuld met kleine klusjes, zoals dat altijd gaat met een eigen huis. Maar het zijn klusjes die je in een middag of hooguit in een weekend kan doen. 

En met dát in beeld, vonden we het hoog tijd om die klusjes maar eens even opzij te zetten en een dagje op pad te gaan. Net zoals een maand geleden, een stukje eiland herontdekken en je hoofd leeg maken. Heel belangrijk. 

Dus rijden we naar het noorden van het eiland, naar een klein dorpje, Agulo. We wandelen, maken hier en daar een foto en drinken koffie bij La Vieja Escuela - de oude school. 

Het blijft een wonderschoon dorp met een majestueus uitzicht over zee, naar Tenerife. Het wordt niet voor niets het balkon naar Tenerife genoemd......