Zij van dat eiland

De smaakt van het Spaanse brood vinden we maar niets. Het is te zoet, te weeïg en te zacht ("eeuwig vers" noemen ze dat hier....) Dus ben ik ooit in een ver verleden zelf brood gaan bakken. Er stond een fijne gasoven in de keuken van het huis waar we toen woonden. Het duurde even voordat ik het hele proces van mengen, kneden, rijzen, kneden en 'doorslaan' in de vingers had maar uiteindelijk toverde ik lekkere knapperige broden uit de oven. Veel smakelijker dan wat er uit de winkel kwam.   Nu we in ons oude huisje tegen de berg wonen, staat er - bij gebrek aan een gasoven - een geweldige broodbakmachine en een fijne oven voor de pizza´s cake en appeltaart. Misschien een beetje "dubbelop" maar brood bakken in mijn elektrische oven werd elke keer een mislukking. En wat ben ik blij met deze aankoop! Het scheelt veel tijd want brood bakken op de "ouderwetse" manier is tijdrovend: als je eenmaal in het proces van kneden en rijzen zit, moet je steeds de k

Vanuit ons huis kijken we tegen een brede bergkam aan (ik schreef er al eerder over) van ca. 900 meter hoogte en vele kilometers breed. Het is een grote "muur" van pieken en dalen, met struiken, gras, kruiden, palmen en bomen. Het is een ruig gebied waar schapen en geiten leven. Gevaarlijke dieren zoals beren, elanden, vossen of wolven, leven hier niet. Voor de schapen en geiten is het dus - net als voor ons - een paradijs.  Vanaf de veranda zien we regelmatig 's morgens een kleine kudde schapen de bergkam in trekken. Ze hebben een grote stal-met-uitloop die dieper in het dal ligt, waar ze 's nachts verblijven. In de ochtend opent een buurman de kraal, zijn altijd waakse hond drijft de kleine kudde een stukje de bergkam op. In de avond, als de zon bijna achter de bergen verdwijnt, komt de hele schapenfamilie weer naar beneden gesukkeld. Soms zichtbaar, dan weer even achter een rots of een stel bomen. Maar elke keer zien we kleine witte stipjes die zich langzaam naar b

Sommigen wisten al langer dat we een winkel hebben op het kleine eiland in de grote oceaan. Anderen hebben dat ontdekt omdat het in de linker-zijbalk staat van dit blog. Maar die winkel kwam er niet zomaar.. Op het centrale plein was vroeger op zaterdag een klein ambachtelijk kunstmarktje. Kleine kraampjes, vaak zelf in elkaar geflanst, maar dat had zijn charme. Er werd geen groenten en fruit verkocht, maar zelfgemaakte dingen zoals sieraden, zeep, shawls, een imker die zijn honing verkocht en wat kleding. Na wat gesprekken hier en daar had ik mijn "eigen" plekje onder de bomen.  En och... wat was ik zenuwachtig als er Spaanse mensen bleven staan om te praten want ik sprak nog zo minimaal de taal! Met de Duitse, Franse en Engelse passant was het geen probleem. Ik begon met twee kleine schragen met een plaat hout van 80 x 110 cm. Daar overheen ging een creme doek en een gekleurde shawl. Een prima manier om de bakken waarin ik mijn werk vervoerde, een beetje aan het oog te ont

Sinds deze week hebben we gezinsuitbreiding.... in de vorm van een tweeling nog wel! Compleet onverwacht maar wel heel welkom. Moeder en kinders maken het goed en de kleintjes zijn aandoenlijk. En nog zó klein... Het is echter wel zo dat deze kindertjes meteen op eigen benen moeten staan. In dit geval op vier pootjes.... vier kleine plakpootjes 😉. Het gaat namelijk om gekko's..... Achter een groot schilderij in de hoek van de kamer, wonen sinds anderhalf jaar ook twee gekko's  (hier noemen ze trouwens een gekko 'pracan' of 'prenquén') . Pas als het donker wordt komen ze er achter vandaan en zien we ze schuifelen met hun plakpootjes over de muur of langs de rand van het dak. Soms zien we ze een paar dagen niet maar horen we ze alleen: als we 's avonds in bed liggen, horen we hun "lachende" geluid achter de balken. Het klinkt altijd heel gezellig en vertrouwd. Onze slaapkamer grenst aan de huiskamer en is voor gekko-plakvoetjes niet zo ver weg. We

Elke tweede vrijdag van de maand, deelt  Elizabeth  leuke Tips en Tricks die bloggers publiceren. Iedereen heeft wel een handigheidje. In het huishouden, bij het klussen, tijdens de vakantie of om te besparen.... Zo'n tip delen is heel handig, ik heb deze keer een handige tip voor in de keuken.... Zakken stapelen om ruimte in je vriezer te besparen Koop ziplock zakken om in de diepvries te gebruiken. Plastic doosjes - rond of vierkant - zijn minder efficiënt, ze nemen meer ruimte in.  Zakken met groenten, vlees of fruit kan je precies vullen zonder onnodige lucht er omheen. Duw je daarna met je hand de inhoud plat in de zak, dan kan je veel meer zakken op elkaar stapelen en past er dus meer in je vriezer.  Alleen de zakken met vlees gooi ik na het ontdooien weg, de andere zakken spoel ik uit in handwarm water met een druppeltje afwasmiddel gebruik ik opnieuw.  Handig: schrijf erop wát er in zit en wanneer je het in de vriezer stopt. Wist je trouwens dat je kaas (gesneden of aan één

Na de citroenen die ik in september plukte en verwerkte tot lemon curd en citroenlimonade, wordt alles nu in rap tempo rijp.  Omdat de banaan aardig krom ging hangen onder het gewicht, zaagde E, de heer des huizes, ruim een week geleden alvast 1 tros bananen af. Het is een tros met anderhalve "kam" aan bananen en ze zijn nog groen.   Hier zie je ze nog aan de plant, zelfs de bloemvorm (aan de punt van de banaan, crèmekleurig) is nog enigszins zichtbaar. Zó bijzonder om dat rondom ons huis te zien groeien!  De groene bananen hangen buiten onder de veranda. De zon, die er alleen in de ochtend op schijnt, zal ze verder laten rijpen. Er hangt nóg een enorme tros aan de tweede bananenpalm, maar deze hangt beter waardoor de plant er niet zo van te lijden heeft.  Zo'n hele tros bananen wordt in één keer rijp, en weegt vaak meer dan 30 kilo. Er is dan bijna niet tegenop te eten. Gelukkig past er heel wat in de vriezer: pellen, halveren en dan rechtop per stuk invriezen. Eenmaal

Achterin onze winkel hebben wij een plek om te werken. Een mini-atelier waarbij de klant, aan de andere kant van de balie, een kijkje heeft in onze "keuken". Een creatieve keuken wel te verstaan.  Eén van de dingen die we in de winkel maken: minimalistische wanddecoraties, gemaakt met zelf gevonden Sea Glass (de ballonnen) en kiezeltjes van het strand (de persoontjes) Daarnaast heb ik aan huis een ruim atelier om aan grotere opdrachten verder te werken, om nieuwe technieken uit te proberen of vrij werk te maken. Het atelier is mijn speeltuin, ik ben er in de avonduren en/of het weekend vaak te vinden. Werk en privé lopen daardoor een beetje door elkaar heen en een echt weekend is daardoor niet altijd even helder.  E, de heer des huizes stelde daarom op een zondag voor, om op maandag (als de winkel dicht is) eropuit te gaan. Even niet in het atelier, niet aan het werk ook-al-is-het-geen-opdracht. We hadden het er al vaker over om eropuit te gaan in de weekenden of op een vri

 Nu de bidón (watercontainer) op zijn plek staat, is het een halve dag werk om er ook nog wat moois van te maken. E, de heer des huizes, heeft een mat van bamboe gehaald waarbij de bamboe in de lengte gehalveerd is. Je kan hierdoor de gekromde kant dan aan de zichtkant (buitenkant) zetten en de holle kant vormt dan een redelijk vlak geheel om tegen de bidón te plaatsen. Zo´n bamboe mat is doorvlochten met dun ijzerdraad en dus enigszins te vormen. E, de heer des huizes heeft eerst een groen zeil om de hele bidón gespannen, als extra afdekking tegen zonlicht. Daarna heeft hij een ondiep geultje rondom de bidón gegraven en daar de bamboemat in geplaatst en aan de achterkant aan elkaar bevestigd. Geultje weer dicht, en klaar. Of toch niet? Nee. Het was nog niet zoals we wilden... Achter het huis hebben we heel veel reservedakpannen liggen. Het moet wel een heel vreselijke storm zijn, als we ooit al die dakpannen opgebruiken. De bovenbuurman had ook al gezegd dat we eventueel bij hem wel