Een bijzondere burger

 Na een kleine week van rust, zon en luieren gaan we weer op pad. We hebben het kleine eiland Fur, in het meer noordelijke deel van Denemarken uitgekozen om te bezoeken.

Het eiland raakt langzaam maar zeker onbewoond qua vaste bewoners, omdat er geen werk meer is. De eilandbewoners – die eerst van landbouw en visserij leefden - trekken naar het vasteland, op zoek naar werk en betere omstandigheden. In 2010 heeft Denemarken zelfs een actie opgezet om Nederlanders naar Fur te lokken. Nederlanders staan in Denemarken bekend als een ijverig en vindingrijk volk. Wellicht zou het inspiratie brengen en wat leven in de brouwerij.

Het hele project kwam maar slecht van de grond. De stroom Nederlanders die men voor ogen had (men gokte op ca. 100 nieuwe inwoners) bleef steken tot onder de tien…. Zelfs een mooie aanbieding om gedurende een half jaar voor € 250 per maand een huis te huren, was niet aantrekkelijk genoeg. Ook de huizenprijzen, die echt heel aantrekkelijk zijn omdat je er vaak een flinke lap grond bij hebt, verlagen de drempel niet voor mensen die wel eens iets anders willen.

Wij waren – als eilandbewoners – natuurlijk benieuwd naar dit eiland en togen noordwaarts.

De ferry die ons naar de overkant brengt, is snel gevuld en met slechts 5 minuten varen - dat is nog eens iets anders dan een oversteek van een uur - staan we op het eiland Fur. Het water wat we oversteken met de ferry is hier ca. 400 meter breed. De kosten voor de overtocht zijn omgerekend € 12,00. Fur ligt in een fjord en wordt ‘omarmd’ door Denemarken zelf. Als je snel over de kaart van Denemarken vliegt met je ogen, zou je denken dat het eiland in een groot meer ligt. Toch staat het in verbinding met open zee.

De haven is klein, er liggen wat zeilboten met Deense en Duitse vlag. We zien een informatiepunt voor toeristen, een standbeeld en een klein café wat open is. Daar maar eens naar binnen voor koffie. Er wordt nog gerookt binnen en tussen de andere gasten doorwringend, vragen we om twee koffie. Met twee grote kommen koffie gaan we buiten aan de houten tafel van het café zitten en kijken om ons heen. De veerboot (want ferry kan je het toch niet noemen met een overtocht van 5 minuten) ligt alweer aan de overkant. Ik lees dat de ferry overdag elke 15 minuten, in de avond elk half uur en in de nacht elk uur heen- en weer gaat. En terwijl we daar zo zitten, zie we best nog wat auto’s en kleine vrachtwagentjes van- en naar het eiland gaan. Bedrijvigheid is er dus wel, aan deze kant van Fur.

Ons oog valt op de menukaart die met schoolbordkrijt achter de bar is geschreven. “Fur”Burger…. Tsja.. die moet je op Fur dan ook echt wel eten, toch?