Dat was best wel een klusje...

 Het is een koud en nat voorjaar voor de Canarische Eilanden. De toerist die hier tussen oktober en april neerstrijkt om lekker op te warmen en even van de winterzon te genieten, krijgt er gelukkig maar weinig van mee. 

Als de zon zich af en toe laat zien, stijgt de temperatuur een beetje en is het prima weer om in de tuin de boel te ordenen. En zo dacht een eigenaar van een lager gelegen terras er ook over. We kennen de eigenaar niet, we weten alleen dat het land van iemand is die hier heel vroeger in de buurt heeft gewoond en het eiland heeft verlaten om overzee zijn geluk te beproeven. Of dat een naburig eiland is geweest of nog verder overzee, naar Cuba of Venezuela ... dat kan geen mens vertellen. Teruggekeerde familie die nu op een naburig eiland woont, kijkt niet om naar het land maar wil het ook niet verkopen, zegt men hier in de buurt. 

Er zijn genoeg jonge mensen die hier in de omgeving wonen en op zoek zijn naar een extra stukje land om groenten en fruit te verbouwen en daarmee graag de terrassen in ere willen herstellen. (bebouwen mag niet in dit door UNESCO beschermde gebied - we zijn gegarandeerd dat er geen extra vakantiehuisjes o.i.d. worden gebouwd en dat is fijn) Maar de familie wil het niet verkopen ook al doen ze er niets meer mee, en ze willen ook het stuk land niet in bruikleen geven. En dat is jammer want de strook land is in de afgelopen jaren dichtgegroeid met grote cactussen van 4-6 meter hoog, en met Ricinus communis die wel 8 - 10 meter hoog is en elk jaar met meer exemplaren terugkomt. Het is daarmee ontoegankelijk geworden, ook voor ons om de muur van ons land wat er boven ligt (en waar ons huis op staat) te onderhouden. 

Er groeien in die wildernis ook klimplanten omhoog die de muur van ons terras onzichtbaar maken en met lange wortels langzaam de muur minder stabiel maken. De Ifromoea tricolor of klimmende winde is prachtig, maar niet als ze met haar lange en heel sterke en buigzame lianen langzaam je muur in haar greep krijgt! Wij snijden en knippen van bovenaf de klimmers elke keer af, zo ver als onze armen-met-snoeischaren reiken maar bij de wortels en het begin kom je niet....

We waren daardoor heel verbaasd en blij verrast toen we op een middag thuis kwamen en zagen dat alles op het landje was omgehakt tot ongeveer 1 meter hoogte. Het leek daardoor zelfs lichter in onze hoger gelegen tuin! E, de heer des huizes, voelde meteen de drang om via een zijpaadje naar het landje te lopen en al wat groene kruipers weg te halen...

Een deel van een heel oud en met de hand uitgehakt trappetje van Tosca gesteente. 

Hoeveel voetstappen liggen hier al...

De wildernis nog vrijwel intact. E, de heer des huizes, had nog heel wat moeite om zich naar de muur te wurmen. Zelfs een aantal lidcactussen hebben zich tussen de stenen van de muur een plekje toegeëigend en sommige "stammen" daarvan zijn al 15 - 20 cm dik! Er is werk aan de winkel...

Dus met een soort heggenschaar aan de bovenkant...

...en een snoeischaar en hark beneden...

...proberen we het behang van muurklimmers te verwijderen. Inmiddels is er weer een stuk muur weer zichtbaar.

Na een paar uur is de bewateringspijp weer zichtbaar, die onder een dik tapijt van planten lag. Tussen die pijp en de muur is een richel (ca. 40 cm breed) waarop je kunt staan en lopen om de muur schoon te maken, te controleren en eventueel te repareren. Op de foto achter de pijp zie je lange stengels (geel en groen) die metershoog zijn: Suikerriet. 

Na veel uren werk is de muur weer prachtig! Vrij van overwoekering, de bewateringsleiding is weer vrij van alle beplanting en ons huisje heeft een veel mooier aanzicht. Rechts op de foto is een ander terras te zien wat nog wel bewerkt wordt door één van de oude boertjes uit de buurt. Hij poot er aardappelen, uien, mais en in een hoekje altijd wat pepers en tomaten. Dat is toch veel mooier om te zien? 

Ik hoop dat het onderstaande filmpje je een beeld geeft hoe de woesternij eruit zag. E, de heer des huizes, hakt een cactus om die al volledig overwoekerd was door de klimmende winde...