Een goede workout

We hebben een tuin en een klein beetje extra land aan beide kanten van ons huisje. Het zijn geen "landerijen" maar er staat wel het een en ander op wat aan landbouw gerelateerd is: links van ons huisje de "oranjerie" met sinaasappelbomen, een grapefruit, Pitanga, een citroen, een pruimenboom-in-wording, een rij citroengras en vijf wijnstokken. Aan de rechterkant van het huisje ligt - iets lager - een klein lapje land met twee bananenplanten, een olijf en een stuk of veertig aardbeienplanten. 

7 ingegraven emmers met ieder 4 aardbeienplanten

De "gewone" tuin heeft een haag van Lantana's in oranje en geel en heel veel bodembedekking om verdamping van water tegen te gaan. Al met al heel wat planten die wel een slokje nodig hebben. In dit klimaat is dagelijks water geven in de zomer en om de dag in de winter, gewoon nodig.

Voorheen was vooral E, de heer des huizes, bijna een uur bezig om alles water te geven. Hij is er een ster in, want de aardbeien blijven vrucht geven! Om efficiënter met tijd én water om te gaan, hebben we een computer systeem waardoor de planten in één keer allemaal tegelijk water krijgen. Het is een stuk zuiniger dan met de hand water geven, maar die computer is aangesloten op ons kraanwater.

Kraanwater is heilig

Sinds we hier wonen, zijn we kraanwater heel anders gaan zien. Het is namelijk geen vanzelfsprekendheid. We zijn voor zoet water, afhankelijk van regen. Doordat we afgelopen winter maar een paar dagen regen hebben gehad, waren de grote waterbassins (de voorraad om de zomer door te komen) nog lang niet vol om het hele eiland te voorzien van zoet water. Al is er begin dit jaar een ontziltingsinstallatie gebouwd aan de kust, de capaciteit is door onduidelijk reden nog onvoldoende. 

Door deze schaarste aan water, komt het in de zomer regelmatig voor dat een aantal uren van de dag de watertoevoer afgesloten wordt, om water te sparen. Er worden nieuwsberichten gepubliceerd om geen kraanwater te verspillen aan de tuin, je auto te wassen op straat of om je land of moestuin water te geven. Het is dus gewoon "not done" om je tuin met kraanwater water te geven. Kraanwater is hier heilig, daar moet je zuinig op zijn, want iedereen is ervan afhankelijk. 

Agua Agricultura 

Mensen die in het buitengebied wonen - zoals wij - met een huisje met land(jes) of bouwgrond eromheen, hebben daarentegen allemaal toegang tot agua agricultura: water wat ongezuiverd is. Het is water wat opgevangen wordt uit de bergen: regenwater, of water uit een lokale bron. Dit water wordt gedistribueerd naar alle huizen met landbouwgrond. 

Als je veel land hebt, is er vaak van oudsher een ingenieus water-opvang-systeem geconstrueerd vanuit de bergen, waarbij het opgevangen water direct naar je eigen bassin op je eigen land gaat. Dan ben je baas over je eigen agua agricultura. Anderen hebben een eigen klein bassin gemetseld en laten dat - in tijden van overvloed - vollopen met agua agricultura waardoor ze altijd reservewater hebben. 

Een eigen voorraad water

Bij gebrek aan een klein gemetseld bassin, is er ook de oplossing om een klein kunststof bassin - een bidón - te kopen, van 500 of 1000 liter. Het is een gesloten bak met deksel of met een draaidop aan de bovenkant, om te vullen. Aan de onderkant zit een aansluiting om een kraan, slang of computer aan te koppelen waardoor je je eigen bewateringssysteem kunt maken. 

Al deze oplossingen hadden wij niet, ondanks dat wij een kleine hoeveelheid land om ons huis hebben. Het enige wat wij hebben, is een kraantje aan de zijkant van het huis, wat aangesloten is op de hoofdleiding van het agricultura water. Elke avond checken we of er water uit die kraan komt en geven de tuin dan met dat water, water. We koppelen een lange tuinslang aan de kraan en bewateren dan handmatig. Zo besparen we op het schaarse schone kraanwater! 

Onze eigen bidón

Maar daar kwam verandering in toen ik een buurman verderop sprak en we van hem een1000 liter bidón konden kopen. Deze stond al een poosje werkeloos naast het huis en was een beetje overwoekerd door planten. Het is een gevaarte van 1.00 x 1.20 meter, en een meter hoog. Vooral het formaat is onhandig, maar we hebben wel een plannetje om deze bidón naar ons huis te verplaatsen! 

Het viel niet mee, ik moest veel werk verzetten.. 😉

sjouwen, duwen, trekken en tillen....

... af en toe een adempauze of een tactiekbespreking 😉

Het is vooral het formaat wat lastig is. Maar met een slim bind-systeem van draagbanden, door E, de heer des huizes, tillen we hem beneden, bij de buurman op een plank met wieltjes en duwen hem over de weg nog een stuk bergopwaarts naar de lange trap van 100 treden. Daar tillen we hem tree voor tree de trap op. 

Soms is de trap smaller dan de bidón en moeten we het geheel even iets hoger optillen om er beweging in te houden. Niet zwaar, wel onhandig. Maar elke stap is er één en na anderhalf uur staat de bidón op zijn plek, naast de olijfboom. Klus geklaard. Als dát geen goede workout is...... 

De bidón staat er nu nog een beetje opvallend bij, maar dat is de klus voor volgende week: de bidón camoufleren zodat hij minder opvalt én om algvorming in het opgeslagen water te voorkomen.