Relaxen in Luxemburg

Wildkamperen in Europa is op een paar plekken na, bijna niet meer mogelijk. Jammer, want het leek ons tevoren zo leuk om te doen. Ergens in een bos of aan de rand van een veld... Eenmaal onderweg zagen we het ook, borden waarop het verbod duidelijk staat aangegeven of slagbomen op cruciale hoogte waardoor een busje of camper er niet onderdoor kan.

Soms zij er plekken waarvan je de toestemming moet hebben van de landeigenaar. Even langs gaan of een berichtje sturen en wachten op toestemming, dan kan wildkamperen nog. Neem je toch het risico om ergens op een landweggetje te gaan staan en de eigenaar en/of politie komt vragen stellen, dan heb je heel wat uit te leggen.

Er zijn in de loop van jaren heel veel campers bij gekomen, die allemaal fijn in het wild willen kamperen en 'puur natuur' willen staan. Hierdoor is er al heel wat verpest doordat er rommel blijft liggen. Er wordt illegaal sanitair-water geloosd of de natuur wordt kapotgereden. Geen wonder dat gemeenten, regio's en landen hiervoor een oplossing hebben bedacht in de vorm van speciale camperplaatsen.

Luxemburg heeft aardig wat campings maar nog maar weinig van die camperplaatsen. Dus we gaan voor een camping. De camping waar we ons oog op hadden laten vallen - dichtbij een riviertje- is al vol. De camping die aan de overkant van het smalle beekje ligt, trekt ons niet aan. Dus rijden we door.

Natuurlijk kunnen we de campings ook bellen of ze plek hebben, of een paar dagen tevoren mailen en reserveren. Maar daarmee leggen we ons teveel vast. Willen we bij deze afslag naar links, of zien we rechts in de verte een pittoresk kerktorentje, dan moeten we zonder gedoe die kant op kunnen gaan. We willen die vrijheid voelen, op elk moment van de dag.

We rijden nog een stukje door - het zal overal nu wel drukker zijn, het is nu hoogseizoen - terwijl de lucht dichttrekt en het in de verte rommelt...

Opeens zien we links een camperplaats. Ze zijn er in verschillende uitvoeringen en deze valt bij ons in de categorie "saai". Het is een lap asfalt waarbij de plaats verdeling is aangebracht met kleine strookjes gras. Te weinig om een stoeltje op te zetten, genoeg om te weten waar je moet staan. Met een beetje "geluk" kan je 's avonds zien wat er op het bord van je buurman ligt... Als 'extraatje' staat er een bord aan het begin van de plaats dat alle campers met de neuzen naar links moeten staan. Huh?....

We begrijpen wel waarom.. hierdoor is de entree van elke camper (en daarmee ook de luifel) niet zichtbaar vanaf de openbare weg. Het oogt daarmee een stuk strakker in plaats van dat je overal gekleurde luifeltjes, tafeltjes en stoeltjes ziet. Luxemburg is aangeharkt, netjes, schoon en dus ook een beetje saaaaaai.

We kijken elkaar aan. Gaan we hier een nachtje staan of rijden we nóg een stukje door? Op dat moment zien we aan de andere kant van de weg een camping. We stappen uit en wandelen een stukje het terrein op. Het is een camping met mooi sanitair en ruime plekken tussen de bomen, zonder dat je elke zucht van je buurman hoort. Ter plekke besluiten we dat we daar drie dagen blijven staan.