Een werkvakantie?

 Terwijl we genoten van niet werken wandelden we door kleine plaatsjes die voor E, de heer des huizes, bekend terrein waren. In een ver verleden woonde hij hier een aantal jaar. Het was deels memory Lane en deels opnieuw ontdekken of een gevoel van afschuw omdat er in de tussenliggende jaren veel veranderd was.

We kwamen op kleine afgelegen strandjes die volgens de heer des huizes, nog niets veranderd waren. Waar nog steeds in het weekend door families samen gegeten werd. Waar zomervakanties gevierd werden alsof het de jaren 50 was. Met parasolletjes en koelboxen. 

We dronken koffie op terrasjes, aten churros als ontbijt en bezochten de overbekende markt in Mogán en reden naar de vuurtoren in het zuiden. In tegenstelling tot de rood of rood/witte vuurtorens, is dit maar een saai ding. Saai en grijs staat 'ie aan de kust zijn werk te doen....

De vuurtoren van Maspalomas

Ik wilde graag De duinen van Maspalomas zien. Mooi, fijn lichtgeel zand, glooiend en (in mijn hoofd) met een bepaalde eenzaamheid. Wat was ik ontgoocheld - en ik hoefde er niet meer naar toe - toen ik zal hoeveel mensen daar liepen! 

a

Na een bezoek in de vuurtoren waar de geschiedenis van de bevolking in een uitgebreide expositie is te zien, reden we richting het hotel. E, de heer des huizes, wist nog een leuk plekje waar we nog wel een koffie konden drinken.....