Het kriebelt weer!

 Het kriebelt weer. Ik heb de digitale pen weer opgepakt en schrijf weer blogs!

Na een lange stilte, met een indrukwekkende pandemie, en (midden in die pandemie!) het openen en beginnen van een winkeltje, is er weer zin om te schrijven.

Maar het kiebelt nog meer.... We gaan weer op pad!!

Een paar weken geleden speelden we met het idee om naar El Hierro te gaan. Zowel La Gomera, El Hierro en La Palma hebben al een aantal weken code groen als het om Covid-19 gaat. Die eilanden zijn inmiddels voor bijna 80% gevaccineerd en de besmettingen zijn op één hand te tellen. De Spaanse overheid vindt dat voldoende veilig om deze eilanden onderling weer te verbinden met meer dan alleen het noodzakelijke verkeer.

De kleurcodes (groen, oranje, rood en bruin) zijn ruim een jaar geleden in het leven geroepen op de Canarische eilanden en worden wekelijks aangepast, afhankelijk van besmettingen. In het kort: bij code groen zijn er geen beperkingen en bij code rood mag je vrijwel niets. Alle tussenliggende kleurcodes zijn stapjes naar meer of minder beperkingen en dat wordt per week bekeken. Eenvoudig, toch?

Omdat La Gomera, El Hierro en La Palma code groen hebben, gaan we er even tussenuit, de voorbereidingen zijn in volle gang! E, de heer des huizes, checkt de olie van de Land Rover, hij heeft een nieuw oliefilter geplaatst en we moeten de houten kist weer op het dak van de Land Rover zetten.

De kist is van dik hout, gemaakt door de heer des huizes en weegt best wel wat. Het is altijd even puzzelen hoe de kist zo makkelijk mogelijk op de Land Rover geplaatst kan worden met zijn tweetjes...

Er plopt een briljant idee op: E, de heer des huizes, rijdt de Land Rover langs de ommuurde tuin. Het weggetje loopt daar schuin naar beneden en het dak van de auto en het muurtje zijn dan op een bepaald moment ongeveer even hoog. Als we samen dan de kist op het muurtje schuiven en daarna op het dak......? Het blijkt een topidee!

Aan de binnenkant van de ramen in de Land Rover is zacht klittenband geplakt waar horrengaas tegenaan kan. De bestaande horren zijn toe aan vervanging dus met nieuw gaas en klittenband wil ik nieuwe horren maken voor deze trip. E, de heer des huizes, heeft van karton malletjes gemaakt zodat het precies gaat passen. 

Na een paar dagen van voorbereidingen en de boel schoonmaken, rijden we compleet bepakt en bezakt de boot op, op weg naar El Hierro. 

Met onze tickets voor de ferry rijden we in 10 minuutjes naar de boot. Het is inmiddels zó gewoon en te vergelijken als met de trein reizen. We sluiten aan in de rij, blijven in de auto en geven we de papieren af aan de-man-die-alles-checkt. Hij heeft zo´n pistool-uitlezer in de hand. Hij haalt het papier door de lezer en steekt zijn duim op: alles okay. We zoeken een tafeltje en beginnen aan een leuk spelletje.

Om klokslag 17.00 uur varen we naar de overkant en na een klein uurtje rijden we in de late middagzon Tenerife op. We zoeken een eenvoudig plekje om te kunnen overnachten en vinden het nét buiten het centrum aan een doorgaande weg. Tijd om te gaan eten.

Tsja, 'wij zijn er niet zo van' 😉 maar als je de kans krijgt om na drie jaar een broodje kroket en een vette hap te eten in een Hollandse snackbar op Tenerife, dan laten we dat echt niet aan ons voorbij gaan!