Hóeveel kilometer??

 De laatste twee dagen in Cadiz genieten we met volle teugen van het prachtige weer en onze plek vlak aan zee. We staan op de boulevard bij Playa de la Cortadura, met de achterkant van de Land Rover naar het strand. Als we wakker worden, zien we de zee en het verlaten gele strand. Na het ontbijt gaan we het water in, lezen we wat in de schaduw van een overkapping en zien we het strand vollopen met dagjesmensen.

Het strand van Cadiz

Spaanse strandgangers gaan vaak op pad met koeltassen vol heerlijk eten en genieten onder kleurige parasolletjes de hele dag van strand en zee. Ze kopen maar weinig bij restaurantjes, alles zit immers in de koeltassen en koelboxen. Het zijn vaak meerdere parasols met voor iedereen een stoeltje in de schaduw eronder. In het midden de koelboxen, waaroverheen vaak nog een tafeltje wordt gezet. De hele familie geniet van de zomer. Na drie uur wordt het nog wat drukker op het strand, de werkende ouders komen met kinderen naar het strand of schuiven aan bij de oppassende oma's en opa's. Uit de koelboxen komen plastic dozen met eten en blikjes frisdrank worden opengetrokken.

Vlak achter de Land Rover stopt de betegelde boulevard en via een trapje kan je dan naar beneden het strand op. Er zijn gratis douches en toiletten en op het strand staat een gezellige tent waar ze heerlijke koffie hebben. Campers zijn verboden om op deze plek te staan - te groot - en worden voorzien van een pittige boete van de politie. Met onze Land Rover vallen we niet onder een camper. E, de heer des huizes, vraagt het voor de zekerheid nog even na bij de druk schrijvende politie maar het is geen probleem, wij mogen gewoon blijven staan en slapen prinsheerlijk met zicht op zee.

Hoeveel kilometer?!

In deze laatste dagen kijken we elkaar vaak aan met een brede grijns. We hebben het gedaan! 2,5 maand door Europa, een dikke 10.000 kilometer op de teller, een hoofd vol ervaringen, vele ontmoetingen en prachtige beelden. De geluiden van de Land Rover waaraan we moesten wennen, horen we niet meer. Het in- en uitpakken van daktent, keuken en werkruimte is routine geworden die we bijna blind uitvoeren. Bas, die onder de Land Rover alles kon overzien en 's nachts wist waar zijn slaapplaats was had al snel in de gaten wanneer we weer op pad gingen en zat dan weer als eerste in de auto...

Het zit er echt op. Over zee hebben we gistermiddag de ferry al zien aankomen en na een laatste koffie bij het strandtentje, rijden we richting de haven. Tijd om in te schepen. Om 18.00 uur gaan de trossen los en verlaten we het vasteland van Europa.

De terugreis over water is een stuk langer dan de heenweg: 46 uur in plaats van 36 uur maar.... we zijn op weg naar huis!