Mountainbiken op een skipiste

 We blijven drie dagen bij Lac de Madine en genieten van het water. Even onderdompelen om af te koelen en een stukje zwemmen. We zijn geen fan van honden op het strand, ook niet als het Bas betreft. Het is écht niet fijn als zo'n enthousiaste hond al spetterend langs je komt rennen en zich even lekker uit gaat staan schudden.

Zwemmen met Bas

Op zondagochtend - bewolkt - zijn we heel vroeg met Bas naar het strandje gegaan. We hadden het de vorige dagen al gezien: vroeg in de ochtend of later op de avond, als het rustig is op het strandje, is het beste moment om even met de hond te spelen in het water. Bas ging helemaal uit zijn dak. Natuurlijk eerst stokken gooien en terughalen uit het water en later - de rust een beetje in dat drukke lijf van hem - een stuk met hem zwemmen. Het blijft zo leuk!

Thuis gaat hij ook vaak mee naar het strand en in zee, maar krijgt dan vrijwel altijd daarna last van zijn oren. Veel jeuk, roodheid en vieze prut. De dierenarts had ons voorgedaan hoe wat dat zoveel mogelijk konden voorkomen door zijn oren aan de binnenkant droog te maken met tissues. Bas vindt het maar niks maar blijft wel braaf (balend) zitten. Als het droogmaken niet voldoende helpt en het uit de hand dreigt te lopen, hebben we een goedje van de dierenarts gekregen om de vieze stinkende prut in de kiem te smoren. Uit voorzorg hebben we op deze reis een nieuwe flacon gehaald, maar gelukkig nog niet nodig gehad.

Ook nu maken we zijn oren goed droog en in het zonnetje drogen zijn oren netjes op. Het heeft effect want Bas heeft nergens last van. Zou zoet of zout water ook nog een rol hierin kunnen spelen? Geen idee.....

Route des cretes

Op de kaart hebben we op weg naar het zuiden opnieuw een meer gezien, Gérardmere. Het lijkt ons leuk om vanavond opnieuw te overnachten bij het water. We vonden het zo heerlijk hier, wie weet is het daar ook heel leuk! We breken de boel dus op en gaan op pad. De kilometerteller staat inmiddels op 7487 km vanaf het vertrek van ons eiland in het zuiden!

De route die we volgen is adembenemend mooi. We rijden over smalle wegen en door kleine dorpjes waar we mooie vervagende muurschilderingen van reclames of winkels tegenkomen. Soms roep ik 'stop!'om er een foto van de maken, zoals in Essey-et-Maizerais. Soms stopt E, de heer des huizes, spontaan omdat hij ergens zo'n prachtig "bericht uit het verleden ziet".

Myrthilles

Het wordt steeds groener. De bossen worden dichter en om ons heen wordt het landschap bergachtig. We zitten op de route des cretes. Bij Sainte-Marie-aux-Mines (bekend om mijnen waar mineralen werden gedolven) drinken we een kopje koffie en klimmen hoger de bergen in.

Op één van de mooie uitzichtpunten in de buurt van Col de Bagenelles staat een houten overkapping waar lokale producten verkocht worden zoals brood (met zo'n kanpperige korst..) hammen, honing en producten gemaakt van myrthilles - de blauwe bosbes. We stoppen om de benen te strekken, iets van de omgeving te zien en om een fles bosbes-siroop te kopen.

Je kan zien dat hier 's winters sneeuw valt en het een populair skigebied is. Als je door je oogharen kijkt naar de bouw van de huizen en de dorpjes, is het eenvoudig voor te stellen. Het doet gezellig aan. In plaats van dichte ski-verhuur winkels, hebben de winkeltjes nu mountainbikes die je voor een dag of een dagdeel kunt huren. Je kan mee met een groep om speciale tracks te rijden.

Iets verderop, bij La Bresse komen we een prachtige dubbelfunctie van een skipiste tegen. In de winter kan je hier skiën en ga je met een brede stoeltjeslift voor 4 personen naar boven. Nu wij er staan, hartje zomer, zien we de stoeltjeslift ook gaan, maar dan met mountainbikers. In de ene rij stoeltjes zitten de mountainbikers, in de volgende rij stoeltjes hangen hun mountainbikes!