Alarm!

De zon liet zich na twee regendagen toch weer zien. Dus stonden we op een mooie zomerdag naast de auto een ontbijtje te maken onder de luifel. Gezellig! Terwijl ik aan de achterkant van de Land Rover de nodige zaken bij elkaar zocht, hoorde ik een vreemd sissend geluid. E, de man des huizes, had het ook in de gaten en ging – gewapend met brandblusser – meteen op onderzoek uit. Het kwam onder de motorkap vandaan.

Het sissende geluid nam in volume toe en voordat we het wisten, werd het alarm van de auto spontaan geactiveerd! De alarmlampen knipperden, de toeter liet van zich horen en ook een nog zwaardere sirene klonk in de vroege ochtend…. Wát een lawaai!!!!!Met een duik onder de bestuurdersstoel weet E, de heer des huizes, de accu los te koppelen waardoor het lawaai net zo snel weer verstomd als dat het begon.

WAT IS DIT??

We kijken elkaar aan. E, de heer des huizes, doet de motorkap open. Ik sta op gepaste afstand want ben geen held in dit soort zaken. Daar komt geen rook of geur van brand of kortsluiting vandaan. Opnieuw sluit hij de accu aan. Probleem verholpen, denken we. Maar dat duurt nog geen minuut, want dan begint de hele kermis opnieuw. Andere ‘camperaars’ kijken nieuwsgierig op. Wat doen ze daar toch?! Dus snel maar weer de accu losgekoppeld.

De accu ontkoppelen

Dit klopt niet, maar wát gaat er mis? Eerst maar eens rustig nadenken, besluit de heer des huizes. Met de accu ontkoppeld is het in ieder geval weer stil. Om zeker te zijn dat er geen kortsluiting is en of er geen draden gesmolten zijn, bekijkt hij alles nauwkeurig met een telescoop-spiegeltje. Zo kan je op plekken kijken waar je anders eigenlijk geen zicht op hebt. Gelukkig ziet alles er nog goed uit. E, de heer des huizes, gaat zich eerst maar eens goed inlezen in het grote Land Rover boek en eventueel op zoek op internet. We hebben geen plannen om alweer op pad te gaan, dus ná het weekend, als het op deze camperplek wat rustiger is, gaat hij er mee aan de slag.

Alarm sensoren

Na het weekend gaat hij op onderzoek uit. Hij denkt dat het de alarmsensoren zijn die in de loop van de tijd gecorrodeerd zijn en een eigen leven zijn gaan leiden. Ze zitten in iedere deur en kunnen door vuil of vocht aangetast zijn. Het klinkt logisch. We weten niet meer welke deuren wel of niet open stonden toen het alarm afging. Het ging allemaal zo snel! Eerst maar eens controleren en de boel schoonmaken. Aan de bijrijderskant blijkt een sensor afgebroken. Zou dat de boosdoener zijn? De accu wordt aangesloten. Het wordt steeds gekker want zelfs als de accu (snel, snel) weer afgekoppeld is, gaat het getoeter gewoon door!

Geen claxon = geen lawaai?

Ik kan niet veel doen dan toekijken. Dat zint mij niets, dus ga ik een rondje om met Bas. Als ik terug kom staat de motorkap nog steeds open en ligt de claxon op het gras. Die is inmiddels onschadelijk gemaakt. Geen claxon, geen lawaai zou je denken. Alleen, als de accu weer wordt aangesloten, loeit het nog steeds. Het is de sirene van het alarm. Opnieuw wordt het grote boek van de Land Rover geraadpleegd en een uurtje later is de locatie van deze sirene gevonden en onschadelijk gemaakt. De Land Rover ziet er zielig uit: een koplamp hangt aan de bedrading uit het karkas. Via die route moest de sirene onschadelijk gemaakt worden.

De gedemonteerde sirene ziet er vies en stoffig uit. Zou het kunnen zijn dat het (jarenlange) stof van de Canarische eilanden blubber is geworden door de regen? Blubber die een storing heeft veroorzaakt in het systeem? Geen idee. In ieder geval is het lawaai én het knipperen van de alarmlichten verdwenen. E, de heer des huizes, zet de Land Rover weer in elkaar en stopt de verwijderde onderdelen in een zak. Ze worden later wel weer gemonteerd, maar voorlopig is dit lawaaiige probleem verholpen.