Een beetje stress vandaag

De kilometerstand staat op 2028 km sinds ons vertrek. Daarbij zijn de ca. 800 kilometers over zee niet meegeteld. We gaan vrij rechtstreeks naar Aras vandaag. Niet dat we de lieflijke kronkelweggetjes zat zijn, integendeel! Maar we willen graag vóór het weekend Nederland bereiken. Op zondag staat een afspraak gepland die als verrassing moet zijn voor een jarige job en we komen daar graag een beetje uitgerust aan. Daarom pakken we vandaag de snelweg, dat schiet lekker op.

Omdat we het verbruik van de Land Rover op lange afstanden nog een beetje moeten leren kennen, schrijf ik dagelijks het aantal kilometers op. Ook gaan we tanken als er nog een kwart op de brandstofmeter staat. Bij het vertrek vandaag weten we dat we binnen een uurtje of twee moeten gaan tanken. We tuffen de snelweg op en letten op of we een bordje zien voor een tankstation....

Helaas zijn op dit stuk snelweg aanzienlijk minder tankstations dan verwacht.... en inmiddels rijden we al even 'in het oranje'. Opeens zien we een bordje wat lijkt op een tankstation en draaien de snelweg af. Helaas blijkt dit een onbemand tankstation te zijn voor pashouders en roep ik overenthousiast dat ik bij het afdraaien van de snelweg, verderop ook "iets van borden" heb zien staan. "Daar is vast een groot tankstation waarbij je ook koffie kunt drinken" zeg ik overmoedig. Maar oh, wat een domme gedachte! Dat wat ik in de verte zag, was alleen maar een rood-wit gestreept viaduct. Er was daar helemaal geen bord met verwijzing naar een tankstation. Wat nu?

We kunnen niet op de snelweg omkeren, we moeten doorrijden. Ik kijk met angst en beven naar het wijzertje van de brandstofmeter, het schuift steeds verder in het oranje. De zonnebril van E, de heer des huizes, belandt met een nijdige smak op het dashboard, gevolgd door een veelbetekenende blik. Oh wat stom! Ik dacht dat ik het wel beter wist....

Er valt een benauwde stilte.

Gaan we dit redden? Hoe ver is een volgende afrit om ergens in een dorpje te kunnen tanken of – in het ergste geval – op een B-weggetje stil te vallen. De vluchtstroken zijn hier niet écht breed en ernaast zie ik een diepe greppel. In mijn hoofd zet ik al een tactiek uit voor als de Land Rover écht niet meer verder kan na de laatste druppel Diesel: Bas uit de auto aan de vluchtstrook-kant, met hem de greppel over en de hoge wal op. Hem daar vastleggen en dan de andere benodigde zaken uit de auto halen. Waar is de gevarendriehoek, deze moet 35 stappen achter de auto geplaatst worden. Via de telefoon zoek ik driftig naar het dichtstbijzijnde benzinestation en wat is het telefoonnummer van de wegenwacht in Frankrijk eigenlijk…?

Met kromme tenen hoop ik na elke bocht in de snelweg een bord te zien met de afbeelding van een benzinestation. En eindelijk, na benauwde minuten zien we een bord! Eentje over 8 kilometer en eentje over 44 kilometer. Maar welke staat nou waar, want de snelweg splitst zich hier en in onze stress zien we niet welk benzinestation het dichtste bij is vanaf deze splitsing.

We gokken goed en een zucht van verlichting doorbreekt de stilte. Dit gaan we redden!! De tank blijkt uiteindelijk op 3 liter leeg te zijn. Met een broodje en koffie om even bij te komen, zitten we even later op de parkeerplaats. Spannend? Ja. Misschien kunnen we er over een poosje om lachen. Maar nu nog even niet. Diepe zucht....

Met een volle tank rijden we de snelweg weer op.

Onze plannen waren om Aras te bereiken maar we hebben het wel gezien vandaag na het tankstation-avontuur. De rondweg bij Rouen gaat dwars door de stad (eigenlijk grotendeels onder de stad door) en staat volledig vast. Het is inmiddels 28 graden en drukkend. We nemen een willekeurige afslag en zoeken tussen Amiens en Aras een plekje om te overnachten.

Het wordt een kleine camping - Camping La Buissoniere - op een langgerekt smal terrein, wat eindigt aan een beekje. We worden door de eigenaar naar het achterste gedeelte gedirigeerd en staan parallel aan het stroompje waar bijna alles in bloei staat. Grote struiken Jasmijn, Vlier, Pioenrozen groeien langs een grasveld vól madeliefjes. In de beek zien we heel veel kikkers en libellen. De eigenaar van de camping vertelt dat het gisteren heftig heeft geregend, het water steeg zelfs zo hoog, dat het over het veld dreigde te lopen.

We vouwen de boel uit en maken het ons gemakkelijk. Tegen de avond horen we het in de verte rommelen. Onweer. Na het online checken van het weer besluiten we de luifel alvast in te vouwen: er wordt flink wat regen met windvlagen verwacht.

Uiteindelijk zitten we om 20:00 uur IN de Land Rover terwijl het onweer over ons heen raast. Donder en bliksem volgen elkaar in snel tempo op en de lucht kleurt vuil-geel. Gelukkig laat de voorspelde wind het afweten. Tegen 22.00 uur wordt het schemerig en vertrekken we naar de daktent. We genieten van het orkest van vogels en zien konijntjes rond de Land Rover scharrelen. Uiteindelijk een vredig einde van een ietwat stressvolle dag.