Een beetje stress vandaag

 De kilometerstand staat op 2028 km sinds ons vertrek. Daarbij zijn de ca. 800 kilometers over zee niet meegeteld. We gaan vrij rechtstreeks naar Aras vandaag. Niet dat we de lieflijke kronkelweggetjes zat zijn, integendeel! Maar we willen graag vóór het weekend Nederland bereiken. Op zondag staat een afspraak gepland die als verrassing moet zijn voor een jarige job en we komen daar graag een beetje uitgerust aan. Daarom pakken we vandaag de snelweg, dat schiet lekker op.

Omdat we het verbruik van de Land Rover op lange afstanden nog een beetje moeten leren kennen, schrijf ik dagelijks het aantal kilometers op. Ook gaan we tanken als er nog een kwart op de brandstofmeter staat. Bij vertrek weten we dat we binnen een uurtje of twee moeten gaan tanken. We tuffen de snelweg op en letten op of we een bordje zien voor een tankstation....

Helaas zijn op dit stuk snelweg aanzienlijk minder tankstations dan we verwacht hadden en inmiddels rijden we al even 'in het oranje'. Opeens zien we een bordje aan de kant staan en draaien de snelweg af. Helaas blijkt dit een onbemand tankstation te zijn en roep ik overenthousiast dat ik bij het afdraaien van de snelweg, verderop ook "iets van borden" heb zien staan. "Daar is vast een groot tankstation waarbij je ook koffie kunt drinken" zeg ik overmoedig. Maar oh, wat een domme gedachte! Dat wat ik in de verte zag, was alleen maar een bont gestreept viaduct. Er was daar helemaal geen bord met verwijzing naar een tankstation.......

We kunnen niet op de snelweg omkeren, we moeten doorrijden.....wat nu? Bangig kijk ik naar het wijzertje van de brandstofmeter, het schuift steeds verder in het oranje. De zonnebril van E, de heer des huizes, belandt met een nijdige smak op het dashboard, gevolgd door een veelbetekenende blik. Oh wat stom! Ik dacht dat ik het wel beter wist. Er valt een benauwde stilte.

Gaan we dit redden? Hoe ver is een volgende afrit om ergens in een dorpje te kunnen tanken of – in het ergste geval – op een B-weggetje stil te vallen. De vluchtstroken zijn hier niet echt breed en er naast zit meteen een diepe greppel. In mijn hoofd zet ik al een tactiek uit voor als de Land Rover écht niet meer verder kan na de laatste druppel Diesel: Bas uit de auto aan de vluchtstrook-kant, met hem de greppel over en de hoge wal op. Hem daar vastleggen en dan de andere benodigde zaken uit de auto halen. Waar is de gevarendriehoek, deze moet 35 stappen achter de auto geplaatst worden. Via de telefoon zoek ik driftig naar het dichtstbijzijnde benzinestation en wat is het telefoonnummer van de wegenwacht in Frankrijk eigenlijk…?

Met kromme tenen hoop ik na elke bocht in de snelweg een bord te zien met de afbeelding van een benzinestation. En eindelijk zien we een bord waarop twee benzinestations vermeldt worden. Eentje over 8 kilometer en eentje over 44 kilometer. Maar welke staat nou waar..? De snelweg splitst zich hier en in onze stress zien we niet welk benzinestation het dichtste bij is. De stilte wordt snijdend....

En dan zien we opeens dat er over 2 kilometer een benzinestation is. Een zucht van verlichting doorbreekt de stilte. Dit gaan we redden!! De tank blijkt uiteindelijk op 3 liter leeg te zijn. Met een broodje en koffie om even bij te komen, zitten we even later op de parkeerplaats. Spannend? Ja. Misschien kunnen we er over een poosje om lachen. Maar nu nog even niet. Diepe zucht....

Met een volle tank rijden we de snelweg weer op. Onweer, storm of regen hebben we niet overdag, als we rijden maar toch dreigt er elke avond wel een bui. Soms alleen regen, soms in de verte onweer. Onze plannen waren om Aras te bereiken maar we hebben het wel gezien vandaag na het tankstation-avontuur. De rondweg bij Rouen gaat dwars door de stad (eigenlijk grotendeels onder de stad door) en staat volledig vast en het is inmiddels 28 graden en drukkend. We nemen een willekeurige afslag om maar van die drukke snelweg af te zijn en zoeken tussen Amiens en Aras een plekje om te overnachten.

Het wordt een kleine camping - Camping La Buissoniere - op een langgerekt smal terrein, wat eindigt aan een beekje. We worden daar naartoe gedirigeerd en staan parallel aan het stroompje waar bijna alles in bloei staat. Grote struiken Jasmijn, Vlier, Pioenrozen die op knappen staan, een grasveld vól madeliefjes en heel veel kikkers en libellen. De eigenaar van de camping vertelt dat het gisteren heftig heeft geregend, het water bleef zelfs op het grasveld staan. Het weer is de afgelopen dagen onstabiel. We spreken drie talen door elkaar heen, Frans, Spaans en Engels maar begrijpen elkaar uitstekend.

We vouwen de boel uit en maken het ons gemakkelijk. In de verte horen we het rommelen. Na het online checken van het weer besluiten we de luifel alvast in te vouwen: er wordt regen met windvlagen verwacht. Zullen we de daktent ook inklappen? Stel je voor dat 'ie nat wordt ;-)

Uiteindelijk zitten we IN de Land Rover. Het onweer raast over ons heen, flitsen en klappen volgen elkaar in snel tempo op en de lucht kleurt vuil-geel. Gelukkig laat de voorspelde wind het afweten. Tegen 22.00 uur wordt het schemerig en vertrekken we naar de daktent. We genieten van het orkest van vogels en zien konijntjes rond de Land Rover scharrelen. Uiteindelijk een vredig einde van een stressvolle dag.