Slechts één kerstdag

Spanje viert na Nochebuena maar één kerstdag, gewoon 25 december. Lekker overzichtelijk. Daarna gewoon weer over op het leven van alledag. Dit in tegenstelling tot Nederland waarop 25 en 26 december officiële kerstdagen zijn en alles gesloten is.

Die tweede kerstdag is iets vreemds, want niet alle landen hebben dit. Dan is internet (op de juiste manier gebruikt) een grote bron van informatie. De tweede kerstdag blijkt van oorsprong de dag van de Heilige Stefanus, de eerste christelijke martelaar. Dus niet gelinkt aan enige vorm van kerst. 

Werd deze Stefanus eerst nog wel herdacht, heel langzaam veranderde dit en groeide dit - tot groot genoegen van de kerkvaders - uit tot een tweede (religieus getinte) kerstdag. Men kon het nog eens dunnetjes overdoen met zijn eigen invulling in de vorm een extra kerkdienst, een zangdienst of een kinder-kerstdienst. 

Thuis moesten wij op eerste kerstdag twee keer naar de kerk, en op tweede kerstdag nóg een keer. Geen speciale kinderdiensten of een mooie kerstvertelling met kaarsjes of een kerstboom in de kerk, maar een gewone stevige kerkdienst van elk anderhalf uur. Echt bijzondere herinneringen - met uitzondering van het fonduen heb ik daardoor niet. Eenmaal uit huis ging de kerkgang de deur uit, inclusief de kerkdiensten op speciale dagen. Het had voor mij geen meerwaarde en bleek een verplichting vanuit het gezin wat bij mij geen bodem vond. 

Langzaam werden de kerstdagen vrije dagen die ik zelf kon invullen. Vrije dagen met feestelijkheden of juist met soberheid. Met hulp aan anderen of 100% tijd voor mezelf. Met culinaire uitspattingen of een boterham met pindakaas. Ik zie kerst niet meer in het licht van religie maar als een moment van reflecteren en bewust stilstaan, terugkijken en het koesteren van alle goede dingen in mijn leven. En gelukkig leven we in een deel van de wereld waarin dit kan. 

Deze donkere dagen - ook hier gaat de zon veel vroeger onder en we hebben de laatste week veel bewolking en regen in de bergen waardoor het echt winter is - luister ik regelmatig naar "When The Thames Froze van Smith & Burrows. Ik las het bij een medeblogger en het bleef meteen in mijn hoofd hangen.... 

Het lied gaat over hoop, nostalgie en de passage van de tijd. Ze gebruiken de bevroren Theems als metafoor voor stilstand en grote veranderingen. In het lied verbinden ze dit met de wens voor een betere toekomst, ondanks de sociale onrust. Het lied eindigt met de belofte van hoop.....

Juist de bevroren Theems symboliseert een moment van pauze, waardoor ruimte ontstaat om na te denken over het verstrijken van de jaren. Ik vind het een kerstnummer dat reflecteert op de grote onrust waarin we ons nu bevinden. Op grote schaal wereldwijd maar soms ook in het klein bij een gezin, bij jezelf, een geliefde of een vriend. 

Luister het zelf zo op de avond van eerste kerstdag....  klik op de link hieronder.

Dit was dag 25 van mijn Blogmas.🎄Bij een Blogmas is het de bedoeling om elke dag in december een blog te schrijven, gerelateerd aan kerstmis. Zou het gaan lukken om de 31 te halen..?