Nootjes kraken

Noten horen bij de herfst en de winter. In menig kerstpakket (krijg je dat nog als werknemer..?) zat zo'n rood plastic netje met daarin ongepelde gemengde noten. Maar je kon ze ook gewoon in de supermarkt kopen. Ze horen wat mij betreft echt bij de kerst. Thuis lagen ze vermengd tussen de mandarijnen op de fruitschaal. Walnoten, amandelen en hazelnoten. Maar ook van die heel donkerbruine, knoertharde 'halve maantjes': de paranoot. Die vond ik wel heel bijzonder. 

Helaas kon ik geen foto vinden van zo'n rood netje met noten....

Alleen het kraken en pellen was al een belevenis op zich. Soms spatte de noot én de dop alle kanten op. Of je kneep te hard waardoor je alleen maar notengruis had. 

Of - en dat was het ergste - je vinger zat een beetje onhandig om de notenkraker heen en kwam in het gedrang als je met brute kracht de noot kraakte. Au!

Nog steeds kraken we zo af en toe noten. Als de amandelbomen hun noten laten vallen of als de macadamia's bruin kleuren. Die laatsten zijn bijna perfect rond en knetterhard. Het is even werken naar dan heb je ook wat. 

Regelmatig maal ik een portie noten en meng ze met havervlokken, kokos, kaneel en rauwe honing. Het hele mengsel schuif ik op een grote platte glazen schaal 20 minuten de oven in. Even afkoelen en ik heb de heerlijkste granola voor in de yoghurt of om zo uit de hand te eten. 

Zo ook gisteren. De granola lag op de bakplaat af te koelen, maar ik nam alvast een klein schaaltje terwijl ik de blogmast van gisteren schreef. En toen ging het mis...

Ik hoorde een hoge krak, die ik voelde tot in mijn onderkaak. Oeps..dat was mijn kies. Nog even voelen met mijn tong, het leek mee te vallen. Ik at het laatste beetje granola en maakte de blogmast af. Maar toen ik later die avond mijn tanden poetsen wiebelde de hele zijkant van een kies. Er was echt iets flink afgebroken, al zat het nog vast in mijn kaak. 

Vanmorgen was dus mijn eerste taak om bij de tandarts een afspraak te maken. Hier heb je geen vaste tandarts zoals in Nederland, je kiest zelf een kliniek uit en beslist zelf hoe vaak je gaat en of je daar klant blijft. Bevalt het niet, dan wissel je gewoon naar een andere praktijk.  

Helaas is er een tekort aan goede tandartsen en de tandarts die ik had - Tati - heeft afgelopen zomer besloten om van zijn pensioen te gaan genieten. Ik had al een andere praktijk op het oog maar had daar nog geen afspraak bij gemaakt. Een afgebroken kies leek me een goede reden om daar naar binnen te lopen.

Er zat een verveelde telefonist achter de balie die niet echt te moeite nam om in het systeem te kijken. Hij zei zonder te verblikken of verblozen dat de tandarts geen tijd had voor urgentie en dat hij mij wel zou bellen voor een afspraak. Wanneer dat is? Hij haalde ongeïnteresseerd zijn schouders op. Dat kon weleens volgende week worden.... Pardon?

Na koffie in de winkel en een glas kefir (want kauwen ging echt niet) besloot ik terug te gaan en wat druk te zetten. Het hielp niet, de verveeldheid en tegenzin bij de telefonist werd alleen maar groter. Mijn Spaans is niet perfect maar ik kon prima duidelijk maken dat ik niet voor niets met een rammelende kies en inmiddels pijnklachten voor zijn balie stond en dat wachten tot volgende week geen optie was. Geen reactie. Ik bedankte voor zijn tijd en toog naar een andere praktijk. 

Daar was het heel andere koek!

Deze praktijk is elke werkdag geopend van 9:00 - 13:30 en van 16:00 - 20:30 uur. Te vergelijken met een gemiddelde werkdag en zelfs op zaterdag hebben ze praktijk! Een vriendelijke assistente wilde van alles weten en zou op zoek gaan naar een gaatje (toepasselijk voor een tandarts 😉). Uiteindelijk kon ik morgen om 18:30 uur langskomen. Prima!

De hele dag kon ik het niet laten om met mijn tong te spelen met het losse stuk kies. Het was net een beetje als vroeger als je een losse melktand had. En net als toen, als al spelend opeens je melktand los schoot, gebeurde dat nu ook: Opeens was het wiebelende deel van mijn kies zo goed als los. Een piepklein rukje... hoppa! Het stuk was eruit en de pijn was meteen weg. Wat een opluchting! 

Dat maakt de afspraak morgen minder zwaar. 

🤶Dit was alweer dag 10 van mijn Blogmast. Bij een Blogmast is het de bedoeling om elke dag in december een blog te schrijven, gerelateerd aan kerstmis.