Een tulband om je vingers bij op te eten
Zoals bijna elk kind vroeger, had ik twee opa's en oma's. Elke twee weken gingen we op zondag na de ochtend kerkdienst als gezin met opa en oma naar hun huis. Koffie drinken. Bij de andere opa en oma, die niet naar de kerk gingen kwamen we zelden, terwijl ze op dezelfde afstand van ons vandaan woonden.
Als we weleens bij 'de andere opa en oma' kwamen, was dat op nieuwjaarsdag. Zij hadden een televisie in de hoek van de kamer staan (zó interessant!) waar dan het schansspringen in Garmisch-Partenkirchen werd uitgezonden. Mannetjes die met een nummer op hun borst en een klein wollen mutsje op, door de lucht vlogen en op de sneeuw landden. Alles in zwart-wit natuurlijk, want ik spreek over heel lang geleden 😉.
Anno 1973....
Wij, de kleinkinderen, zaten in de voorkamer aan de eettafel terwijl de grote mensen in de achterkamer koffie dronken. Ik herinner mij een foto waarbij ik naast mijn nichtje C aan de eettafel zit. Van oma hadden we op een sierlijk schoteltje een plakje tulband gekregen, wat ze zelf gebakken had. En oh, wat smaakte dat lekker en zacht! Het smolt bijna in je mond!
Op zo'n speciale dag als nieuwjaarsdag kwam de familie van vaders' kant ook langs. Ooms en tantes en de kinderen daarvan. Ik kende ze allemaal nauwelijks omdat we bij deze kant van de familie vrijwel niet over de vloer kwamen. En eigenlijk is dat heel jammer.
Want er wordt geen familieband opgebouwd met ooms en tantes, nichtjes en neefjes. Pas op latere leeftijd kreeg ik wat meer contact met één van mijn nichtjes, het nichtje waar ik naast zat op de foto bij oma en opa.
Datzelfde nichtje heeft het recept van oma gekregen en bakt nog elk jaar de tulband. Op mijn verzoek kreeg ik ooit het recept van haar. Het is een speciaal recept waarbij je de tulband al vér voor kerst bakt en dan bewaard, waardoor de smaken zoals sukade en oranjesnippers, nog meer met elkaar samenkomen en de tulband zijn smeuïgheid krijgt.
Elk jaar denk ik aan die bijzondere manier van een tulband maken en neem ik mij voor om er ook eentje te bakken. De tulbandvorm heb ik al! Helaas zijn niet alle ingrediënten hier verkrijgbaar, waardoor ik het voornemen steeds op de lange baan schuif.
Dus koop ik voor veel teveel geld een kerststol uit het Duitse schap in de lokale supermarkt. Matig van smaak en vol met allerlei toevoegingen .... 🤔
Deze winter komt er twee keer bezoek uit Nederland. Wie weet kan ik vragen of zij de ontbrekende ingrediënten mee kunnen nemen in de baggage...
Dan kan ik binnenkort een tulband bakken, als herinnering aan een oma die ik lang niet zo goed heb gekend als dat ik zou willen.
Met dank aan nichtje C voor de prachtige foto van haar gebakken tulband!
Bak jij zelf een speciale zoetigheid voor kerst?
🎄Dit was dag 8 van mijn Blogmast. Een Blogmast is de uitdaging om elke dag van december een blog te schrijven, gerelateerd aan kerstmis....
Oh, dat is echt jammer dat je de andere tak van de familie niet zo goed kent. Zou er iets hebben gespeeld, denk ik dan...
BeantwoordenVerwijderenNee, hier geen zoetigheid hoor. Misschien een appeltaart, dat is al gek genoeg :)
Die tulband van je nichtje ziet er alvast prachtig uit! En seasoned with love moet dat hemels smaken. Geen tv, geen of amper contact met de niet-kerkse kant van de familie... ik krijg een aardig beeld van de omstandigheden in jouw gezin, vroeger. Het doet me altijd verdriet als om wat voor reden dan ook de kleinkinderen beide opa's en oma's niet even vaak zien. Zelf maakte ik dat ook mee, mijn bonuskinderen overkwam het ook. Dat doet ook veel opa's en oma's verdriet... Mooi 'terzijde' ingeweven in je kerst-tulband-blog 🩷
BeantwoordenVerwijderenWat leuk, Mirjam... elke dag iets schrijven gerelateerd aan Kerst. Goed idee en zo kom je lekker in de sfeer.
BeantwoordenVerwijderenWij doen helaas niet aan kerst, maar wel aan Chanukkah en dat is 8 dagen lang feest! Nou ja... niet de hele dag, maar wel vanaf zonsondergang. Lekker feest van licht. Net als Kerstmis eigenlijk!
Die tulband ziet er wonderschoon uit. Eerste prijs!!
Groetjes en veel plezier van Marlou