Hoe is het met Doerak?

Die vraag kreeg ik de afgelopen week veel te horen. Een update volgt hieronder! 

Een week geleden haalden we Doerak op en wat was afgelopen week enerverend, druk, maar vooral leuk! Ik werkte de hele week thuis aan opdrachten en vrij werk, om hem zo snel mogelijk zindelijk te krijgen. Pas dan kan hij mee naar de winkel. 

Thuis is zijn ruimte beperkt tot de huiskamer en de keuken. De rest van het huis is voorlopig verboden terrein en gebarricadeerd. Wij moeten hoog over een plank heen stappen om naar de toilet te kunnen bijvoorbeeld, maar dat is van tijdelijke aard. In de huiskamer staat zijn bench, dat is zijn plek waar hij zal slapen en waar hij is als er niet met hem gespeeld wordt. Puppies zijn nieuwsgierig en kruipen overal op en onder, zien overal iets te spelen in en hebben - totdat ze gewisseld hebben - een ongelofelijke kauw-honger. 

Alleen als we 100% aandacht kunnen geven en in de kamer zijn, mag Doerak uit zijn bench. Het is de plek waar hij 's nachts in slaapt, maar ook overdag is als we even geen aandacht kunnen geven. Dit klinkt heel zielig om een hondje zoveel in zijn "hok" te zetten, maar het zorgt ervoor dat hij 100% aandacht krijgt als hij eruit is en wij hem met aandacht kunnen leren wat wel en niet mag. De verleiding van een vuilnisbak overhoop trekken, kauwen op snoeren of ergens plassen kunnen we op deze manier veel beter corrigeren.

Het is een pienter menneke: de eerste week had hij in huis aan zijn halsbandje een lijn van ongeveer 1.50 m lang. Hierdoor konden we hem eenvoudig corrigeren, in plaats van al graaiend achter hem aan te duiken. Als hij achter Snip de poes aan gaat, zet je heel simpel een voet op de lijn. Na een week blijkt corrigeren met de stem voldoende en gaat de lijn af. Brave hond! 

De bench is zijn slaapplek, maar ook zijn verstopplek: hij sleept alle speeltjes in zijn hol, loopt er een rondje mee door de kamer en verstopt ze weer in zijn hol. Je kan er maar druk mee zijn.... 😀

Het zijn dagen van routine: ik haal Doerak uit zijn bench, geef hem eten en ga daarna met hem naar buiten voor zijn behoefte. Na de eerste dag heeft hij perfect in de gaten dat dat de bedoeling is, we hebben geen ongelukjes in huis! 

Daarna gaan we een stukje wandelen en doe ik op een klein afgesloten terrein wat puppy-oefeningen met hem. Hier bestaan geen hondenscholen of puppy-trainingen, ik moet alles zelf uit mijn herinneringen halen uit de tijd dat ik bij een hondenschool de puppytrainingen gaf. En dat was héél lang geleden..... 😉

Op dat afgesloten terrein gaan we echt even in de "training-mood" om de basiszaken zoals zitten, aan de lijn lopen en hier komen etc.. te leren. Nu goed aangeleerd is de basis voor de rest van zijn leven! Het totaal is niet langer dan 10/15 minuten, de aandachtspanne is nog kort. 

Het was even zoeken waarmee ik zijn aandacht kon trekken tijdens de puppytraining: een speeltje of een voertje... Doerak heeft absoluut een voorkeur voor een klein hapje als beloning en dan bij voorkeur kaas! Loopt hij een paar stappen netjes naast mij, dan krijgt hij een ieniminie stukje kaas als beloning. Hij is er dol op en doet er alles voor! Hierdoor hou ik zijn aandacht vast en loopt hij netjes mee, kijkt naar mij op om te zien of er al iets lekker komt. Als ik stop, wil ik graag dat hij naast mij gaat zitten. 

Het is een snelle leerling en met zijn eigenwijze koppie kijkt hij schuin omhoog, alsof hij wil zeggen: "goed hé?"

... Zijn oortjes zijn bijna nog groter dan zijn koppie 😉

Afgelopen week is hij al mee naar de winkel geweest. Ook daar staat een bench en we hebben tussen het winkelgedeelte en onze werkruimte een "barricade" gemaakt zodat de ruimte voor Doerak beperkt is. Hij ligt te slapen in zijn bench, vermaakt zich met zijn speeltjes op onze werkvloer en negeert het bezoek in de winkel compleet. 

Doerak is een absoluut knuffelkonijn en vindt het heerlijk om op schoot te kruipen. Iets wat we maar al te graag doen... nu hij nog klein is, kan dat ook nog. Knuffelen en onze nabijheid is goed voor zijn groei, lichamelijk en geestelijk.