Iedereen is een winnaar

Afgelopen weekend, toen het overdag rond de 33 graden was en 's nachts niet onder de 26 graden kwam, vond hier op het eiland een sportief spectakel plaats. 

Het begon op vrijdagmiddag voor de allerkleinsten die op een parcours, uitgezet in het centrum, voor het hardst mochten rennen. Alle kleintjes hadden hetzelfde nummer opgespeld gekregen: nummer 1. Want op deze leeftijd gaat het nog niet om de competitie maar om het meedoen. 

Aangemoedigd door ouders, grotere broers en zusjes, opa's en oma's en passanten renden ze over het parcours. Een goed voorbeeld doet goed volgen en jong geleerd is oud gedaan gaan hier hand in hand. Want dit was letterlijk en figuurlijk nog kinderspel in vergelijking met wat er zich de dag erna zou afspelen. 

En eigenlijk begon dat al in op de avond nadat de jongsten hun parcours hadden afgelegd.

Vanuit diverse eilanden en ook vanaf het vasteland waren diverse hardlopers (beter gezegd trailrun ers) neergestreken op het eiland. In groepjes zaten ze op terrasjes en lieten zich het koele bier en bestelde versnaperingen goed smaken. 

Ruim 1300 deelnemers hadden zich ingeschreven voor een parcours met diverse afstanden, dwars over het eiland. De eindbestemming van alle afstanden is het centrum waar ook de jonge gastjes hun eerste parcours renden. 

Gomera Paradise - want zo heet dit parcours, gaat zijn 14e editie in en telt een recordaantal van ruim 1300 deelnemers dit jaar. Ondanks de warmte die voor deze tijd van het jaar bizar hoog is. Deze sportievelingen zitten daar niet mee, ze willen kilometers maken!

Nou, dat kan...

De trails gaan eigenlijk niet over asfalt en goed begaanbare wegen, maar voor een groot gedeelte over smalle bos- en wandelpaden, die over bergkammen en door dalen gaan. Het is dus best een uitdaging.

Met een beetje geluk heb je grote stukken met dit soort paden.

Al moet je dan ook heel erg opletten waar je je voeten zet! 

Maar regelmatig zien de paden er zó uit....

...of zijn ze bezaaid met klein gruis en behoorlijk smal! 

Wij liepen vorige week maandag een klein gedeelte (ongeveer 8 km) van een route. Je kan het in dit bericht teruglezen, en dat deden wij op wandelsnelheid. Wij deden over die 8 km met flink wat hoogteverschil en smalle paadjes ruim 3 uur.....

Deze deelnemers hebben er flink de sokken in want hier speelt bij velen de competitie wél een rol. Is het niet om als (één van de) eerste(n) te eindigen, dan is het wel om het persoonlijk record te verbeteren! 

Een ultratrail: 

foto. Gomera Verde

Er worden 5 routes gelopen:

Garajonay Ultratrail: 77 km

Miel de Palma Marathon: 43 Km

Almagrote Mediumtrail: 30 Km

Gofio Minitrail: 16 Km

Silbo Gomero Starttrail: 10 Km

Alle deelnemers worden per bus naar het startpunt, verspreid over het eiland gebracht. 

De langste route is de Ultratrail van 77 (!) kilometer. Ze beginnen op zeeniveau (aan de linkerkant van het eiland), dan klimt en daalt het naar ca. 1300 meter hoogte en daalt dan weer af naar zeeniveau. 

Zij starten om 01:00 uur......

Ja dan is het donker!! Ze rennen dan met hoofdlampjes over de aangegeven paden. Op cruciale punten staan begeleiding en er staat medisch personeel klaar voor als het niet goed gaan. Pas tegen 07:45 uur komt de zon op in september, dus je loopt echt urenlang in het donker! En dat ziet er zo uit: 

foto: Gomera Verde

De marathon (42 km) start in Vallehermoso om 08:00 uur, dan is de zon nét boven de horizon maar in dat gebied hebben ze het eerste uur nog wat schemer en schaduw. 

De Medium Trail van 30 kilometer start om 09:00 uur (linksboven) en waar ik de rode lijn getekend heb begint een uur later de Minitrail (nou ja, mini...) van 16 kilometer. Deze minitrail begint met een heel steil stuk naar boven. Echt een kuitenbijter! 

De Silbo Gomera trail

De Silbo Gomera trail is de hekkensluiter. De minimum leeftijd is 14 jaar en de renners daarvan starten om 09.45 uur. 

Vanaf vrijdagavond - als de kleintjes gaan rennen - wordt het podium opgezet, de dranghekken geplaatst en is er volop leven en muziek. De deelnemers kunnen hun startnummer en shirt ophalen. Op zaterdag vanaf ongeveer 10:00 uur staat alles klaar om de runners te verwelkomen. De deelnemers komen echt druppelsgewijs binnen en worden hartstochtelijk toegejuicht op de laatste zware meters.  Soms worden ze naar de finishlijn vergezeld van hun kinderen of partner. 

Als ik alles zo zie, jeuken mijn voeten... zal ik tóch weer gaan trainen? 

Het laatste stukje gaat over de rode loper.

....met de medailles wachten op de deelnemers..

 En daarna is het heerlijk rusten in de schaduw 

met paella en drinken, uitgereikt door de organisatie. 

Iedereen is winnaar!