Alles voor het vloeibare goud

 We laten de tuin met bloemen over het algemeen gewoon zijn gang gaan. Hoe meer wilde bloemen er groeien, hoe beter het is voor de bijen. Bijen zijn een belangrijke schakel in onze voedselproductie en zijn de leverancier van honing. 

Een bevriende imker heeft meer dan 70 bijenvolken waar hij vrijwel dagelijks mee bezig is. De verkoop van honing is een groot gedeelte van zijn inkomen. Hij vertelde dat de bijen het zwaar hebben omdat er in de afgelopen jaren te weinig regen is gevallen. Minder regen betekent minder bloemen, minder nectar voor de bijen en minder honing om te verkopen. We kopen graag de honing bij hem. Het is de heerlijkste honing! Donkerder, dikker en veel smakelijker dan alles wat we ooit proefden. 

Dit winterseizoen hadden we veel meer regen, maar de vriend vertelde dat deze regen grotendeels te laat is om dit jaar nog een redelijke honingoogst te kunnen verwachten. Er is nog wel honing te koop in de supermarkt, maar of dat échte honing is, valt te betwijfelen. 

Dan maar een poosje geen honing en duimen dat de volkeren dit jaar nog voldoende bloemen vinden om in ieder geval een kleine hoeveelheid honing te leveren voor de verkoop.

Ondertussen trekken wij alleen het uitgebloeide uit de tuin, verzamelen de zaden en strooien die weer uit op kale stukjes grond, bermen en op de lager gelegen terrassen die braak liggen. Met één van die wilde bloemen hebben we een haat-liefde verhouding: de Bidens Pilosa. De Bidens Pilosa wordt ook weleens tandzaad, boerenvriend of duivelsnaald genoemd. En die laatste naam vind ik wel toepasselijk - al noemen wij de planten vaak "stekelvarkentjes".....

Dit is het bloemetje. Bijen en hommels zijn er dol op. Ze groeien als bossig groen met bloemetjes op afzonderlijke steeltjes en het geheel wordt ongeveer 60 - 90 cm hoog. Voor je het weet heb je een hele groep van deze bloemen, wat een walhalla voor de bijen en hommels is. Maar na de bloei begint het geëmmer.... 

De zaden zien er als geheel uit als kleine stekelbolletjes, maar elk stekeltje laat heel makkelijk los en heeft hele kleine weerhaakjes waardoor ze heel makkelijk meeliften in een dierenvacht... 

...of aan mijn sokken, mijn spijkerbroek en zelfs aan de mouwen van een shirtje. bij het minste of geringste zitten er stekeltjes op de meest idiote plekken. En omdat ze weerhaakjes hebben, is eenvoudig uitkloppen of afvegen geen optie. Er zit niets anders op dan ze er stuk voor stuk uit trekken.

Een close-up foto van twee stekeltjes op mijn legging. Je ziet het "vorkje" zitten waarmee ze zich kunnen vasthaken aan alles wat langs komt. Maar ook op het steeltje en het vorkje zélf zitten weer weerhaakjes. Ik vind ze soms zelfs terug in mijn haar...! Maar ja, dat hebben we wel over voor een lekker potje vloeibaar goud.