Een slecht jaar

Je komt ze hier overal tegen, de nispero. Het is een boom van gemiddeld een meter of zeven hoog, met lange donkergroene puntige bladeren. In het late najaar bloeit de boom met trossen vol kleine witte en crèmekleurige bloemetjes. Als de bloemen zijn uitgebloeid verschijnen er kleine vruchtjes, die, afhankelijk van de koelte in de winter, ongeveer vanaf half februari rijp zijn. Ze groeien uit tot een grootte van een pruim en hebben dan de kleur van een abrikoos. Ook het schilletje heeft wel wat weg van deze vrucht, het voelt een beetje als velours. Het zijn kleine vitamine A en C bommetjes met lekker veel vezels. 

Achter ons huis staan twee van deze grote bomen. Ik hou de kleur van de vruchten goed in de gaten want áls ze eenmaal rijp zijn, gaat het met honderden tegelijk! Deze nisperos smaken fris-zuur en de textuur doet denken aan een goede Conference peer. In de kern hebben ze drie flinke pitten. Ze zijn erg kwetsbaar en hebben snel slechte plekken. Voorgaande jaren was de oogst van nisperos overweldigend. Ik plukte elke avond handenvol en verwerkte ze zo snel mogelijk tot jam, sap en puree. 

Dit jaar is de oogst minder goed. Als ik er met een mandje langs ga, zie ik dat veel vruchten al plekjes hebben, waarschijnlijk veroorzaakt door de flinke regenbuien van de afgelopen dagen. Omdat de vruchten plekjes hebben, kan ik ze niet gebruiken om vruchtenmoes van te maken, maar wél om ze zo lekker uit de hand te eten!