Gezonde groene groente

 Waterkers is een veelzijdige groente. Al voor de jaartelling verbouwden de Grieken deze groene en gezonde groenten in opdracht van de grondlegger van de westerse geneeskunde, Hippocrates. En Griekse generaals voedden hun legers met deze groenten, om hun uithoudingsvermogen te vergroten. 

Er werden en worden goede eigenschappen aan deze groene groenten toegedicht: het zit boordevol vitamines A, C, en K, evenals mineralen zoals calcium, ijzer en bevat waterkers krachtige antioxidanten. Maar bovenal, waterkers is gewoon heel lekker en heel veelzijdig. 

In Nederland had ik eigenlijk nog nooit van waterkers gehoord, hier hoort het tot de dagelijkse kost. Men verwerkt het in een heldergroene soep of maakt er (minderbekend) een gezonde salade van met rode uien en tomaatjes. 

Nou zijn wij niet zulke soep-eters, in de winter staat hooguit een keer erwtensoep op tafel. Het gegeven winter is overigens relatief: hier is de winter lang niet met temperaturen rond (of onder) het vriespunt. Het kwik daalt rond ons huisje in de bergen hooguit in de nacht en vroege ochtend tot 13/14 graden en op de top van het eiland is het dan rond de 8 graden. Een lachertje, maar wij vinden dat tegenwoordig écht koud en daar hoort dan heus erwtensoep bij.

Terug naar de waterkers, die hier berros genoemd wordt. Het wordt verkocht in stevige bosjes met een doorsnede van ongeveer 15 cm en ruikt scherp en fris. Omdat het nogal een delicate groente is, verwerk ik het bij voorkeur nog dezelfde dag. Ik maak er een salade van, doe een pluk tussen de boterhammen met een eitje en tomaat, maar het is ook heel lekker als een stamppotje waarbij de waterkers (net als stamppot andijvie) rauw door de hete aardappels gaat. Lekker met spekjes, of een balletje gehakt en een kuiltje jus.

Toch een beetje een winterse maaltijd.