Canistel of eifruit.....

 

Dit zijn canistels. Een fruitsoort die ik nog niet kende maar waar de buren mij op attendeerden. Wij letten op hun huis en tuin als ze een half jaar weg zijn. Wekelijks maken we een ronde over hun terrein en rond het huis. E, de heer des huizes, houdt het waterpeil in de gemetselde opslag in de gaten. Het water komt uit de hoger gelegen bergen en zorgt ervoor dat de tuinen en landjes hier nog een beetje groen blijven in deze warme en droge maanden. Ik check het fruit en de gezondheid van boom, struik en fruit. Staat alles er goed bij, moet er extra water bij en hoe rijpt het fruit. Want dat fruit is onze beloning van de wekelijkse controle van huis, haard en terrassen van de buren 😉

Met een ingenieus leidingenstelsel krijgen de fruitbomen en - struiken op gezette tijden water, zowel bij ons als bij de buren. Maar controle van dat systeem blijft altijd geboden want ragdunne worteltjes die ergens naar binnen zijn gepiept, kunnen tot een verstopping leiden die het hele systeem in de war brengen. Met gevolg dat veel planten er opeens heel anders uit gaan zien. 

Zo kon het zomaar gebeuren dat vlak na de aankoop van ons huis in 2022, een deel van onze tuin er verdroogd uit ging zien ondanks het computer-bewateringssysteem. Dus ging E, de heer des huizes op onderzoek uit en kijk wat er uit de opengesneden leiding kwam: 

Dat zijn nogal wat fijne worteltjes waardoor het water er niet meer door kon! Een stukje achterstallig onderhoud van de vorige bewoners zullen we maar zeggen. Met dat in het achterhoofd, controleren we liever een keertje extra. 

Enfin, terug naar de Canistel. Een boom die in deze zomer voor het eerst vrucht ging dragen. De buren leefden op afstand mee, óf er vruchten aan kwamen en wanneer ze rijp waren. 

De eerste oogst bestond uit 5 stuks. De kleur van de schil heeft de kleur van een eidooier en wordt daarom ook weleens eifruit genoemd. Het formaat is iets groter dan een peer en aan de onderkant zijn ze puntig. 

Na een dagje op de vensterbank het ik er eentje geschild, doormidden gesneden en geproefd. Het is een vrij droge vrucht, zonder sappigheid en lijkt qua textuur een beetje op dat van een avocado. Daar zit ook geen sappigheid in als je die open snijdt. Het vruchtvlees is - net zoals de avocado - een beetje "kneedbaar" en plakkerig en heeft dezelfde diep gele kleur als de schil. En dan de smaak.......

Helaas smaakte het niet bijzonder, ondanks alle goede stoffen en vitaminen die eraan toegedicht worden. Het was een beetje een droge, melige hap. Persoonlijk niet de moeite waard, nog niet eens om te verwerken in een smoothie. 

De grote zaden die erin zitten, vond ik eigenlijk veel mooier dan de smaak: Diep roodbruin, met aan één kant een soort langwerpige lichte vlek met een soort haakje eraan. Met een beetje fantasie zijn het net pinguïns....