Alles weer thuis

We leverden de auto in, gingen met de ferry terug naar Tenerife en namen de bus die ons naar het zuiden van het eiland zou brengen. Een mooie regeling van de ferrymaatschappij: een shuttlebus tussen de noordelijke en de zuidelijke haven. 

Thuisgekomen haalden we Bas bij de buren op. Ze waren helemaal weg van hem, merkten eigenlijk niet dat hij er was. Bas heeft zich keurig gedragen 😇, maar dat wisten we wel. Met zijn dikke 12 jaar heeft hij nog wel zijn enthousiaste buien maar het is toch ook wel een beetje een bedeesde meneer aan het worden. 

Droppie haalden we de dag erna op uit het dierenhotel en toen was alles weer thuis, zoals het hoort. Het gewone leven gaat weer beginnen, maar we voelen ons niet helemaal top. Is het al die airco's die ze in al dat openbaar vervoer hebben draaien? Is het de vermoeidheid, of hebben we wat onder de leden...

Dat laatste blijkt het geval, in de dagen die volgen voelen we ons duidelijk niet lekker. Hoofdpijn, spierpijn en verhoging... we hebben griep!!!

Al met al zijn we er bijna twee weken zoet mee en er komt dan maar weinig uit onze handen. Zelfs de winkel gaat voor een paar dagen dicht. Maar, de voorraadkast is goed gevuld en alles is weer thuis. Bas aan onze voeten en Droppie op schoot. Wat is Netflix dan fijn, ook al zien we het met waterige oogjes. Zakdoekjes bij de hand en dropjes tegen de zere keel. Het komt vanzelf weer goed! 

Nou ja, op schoot....

Droppie ligt heel vaak op schoot, maar kan ook een heerlijk plekje onderin de kast vinden om een lekker tukkie te gaan doen.. 💕