Hoe gezellig is dat?

 We wonen op het platteland. Daar zijn we inmiddels wel achter. Schapen in het dal, geiten die tegen de bergwand klauteren en om ons heen kleine landjes waar op dit moment opnieuw gezaaid, gepoot en gewied wordt. Het landelijke leven. Overal zien we bijenkasten, roofvogels, vlinders en libellen. Groenten en fruit in overvloed - soms overrijp aan de takken - snoeiafval en composthopen trekt echter ook minder leuke dieren aan, namelijk muizen en ratten.

Ons huis werd tot begin dit jaar niet continue bewoond. Ongeveer drie keer per jaar blies de oceaanwind een paar weken door de wijd openstaande deuren en ramen. De rest van het jaar zat het huisje potdicht. Als de bewoners er waren werd door het relatief korte verblijf het snoeiwerk en ander kluswerk voornamelijk "voor het oog" gedaan. De eigenaren waren al op leeftijd en je wilt ook niet elke dag aan het klussen zijn als je in je vakantiewoning bent. Heel begrijpelijk. Maar daardoor werden zaken weleens gelaten voor wat het was en kregen muizen en ratten vrij spel op het moment dat het huis niet bewoond werd.

Zo hoorden wij al wéken gerommel, getrippel en geschuif op of in het dak boven ons bed, aan de andere kant van het huis. De grote salamanders konden het niet zijn, die zijn niet actief in de nacht. Gekko´s dan? Nahh... die maken niet zulk lawaai met die kleine plakpootjes. Een beetje onderzoek en rondvragen gaf de oplossing: er zat waarschijnlijk een rat onder ons dak. En we moesten ook rekening houden dat er wel hier en daar muizen zouden zitten.

Dus kochten we voor de rat een val. We vonden zo´n echte klem zielig en wilden de rat vangen met een diervriendelijke kooi. We stelden ons voor dat we hem dan na de vangst weg zouden brengen, minimaal een kilometer verderop hadden we gelezen, en daar los zouden laten. De val in elkaar zetten was al een kunst op zich en ik denk dat de rat zich heeft dubbel gevouwen van het lachen toen hij zag wáár hij in moest kruipen voor een onnozel stukje kaas. Hoe braaf we de val ook elke avond plaatsten, hij bleef leeg en het gerommel boven ons bed werd luider en luider.

We kochten blokjes gif en E, de heer des huizes, plaatste deze tussen de zeer oude dakpannen, op plekken waarvan we dachten dat hij daar liep. De blokjes waren de dag er na vrijwel allemaal opgegeten, maar het gerommel en geschuif boven ons hoofd bleef. Het leek zelfs alsof we er in sommige nachten meer dan één hoorden... Dat ging ons te ver en dus kochten we na een week of twee toch maar drie stevige rattenklemmen. Afschuwelijk, maar ratten op en in je dak is ook geen optie. 

Al binnen enkele dagen hadden we de eerste twee gevangen, beiden in één klap dood. Dit leek er meer op en zou vast rust in de tent (op het dak) brengen. We moesten echter wel een lange adem hebben want we bleven na elke vangst het gerommel op het dak horen. In twee maanden tijd vingen we 16 (!!) exemplaren.

E, de heer des huizes, had tijdens het plaatsen van de gif-blokjes gezien dat er veel gaten en ruimtes tussen en onder de oude dakpannen zaten. Hierdoor hadden de ratten een heel wegennet tot hun beschikking om over en onder het dak te lopen. De agenda kwam erbij om samen met vriend D dit probleem aan te pakken. Fijne verstopplekken voor de ratten werden ontmanteld, gaten dichtgesmeerd en doorgangen (gevuld met soms tientallen centimeters oud blad) werden schoongeveegd. Dát zal ze leren! En het werkte! Het is nu weer stil op het dak.

In huis zit een oude oven die we niet gebruiken maar wel zo willen laten zitten, omdat het ooit wél gebruikt is en mooi authentiek is. We hadden daar al een paar keer een muis in zien rennen. En.. waar één muis is, zijn er vaak véél meer. Het zijn veldmuisjes, als ik de bouw en kleur zo zie. En om deze diertjes-van-het-platteland buiten de deur te houden hebben we de volgende oplossing bedacht:

 

Dit is Luna onze muizenvangster-in-spé. We hebben haar omgedoopt tot Droppie, ze is nu 5 maanden oud. Weggegooid in een containter, samen met haar broertjes en zusjes toen ze ongeveer 6 weken oud was. Op tijd gevonden en opgenomen in de enige dierenopvang op het eiland.

  

De jonge katjes mochten in de dierenopvang regelmatig los lopen in een ruimte waar ook honden waren. Hierdoor is ze helemaal niet bang voor Bas. Ze is enorm op ons gericht en is een lieve kroeldoos. Hoe gezellig is dat?