Geschiedenisles de Vogezen

Na drie dagen op de Fuussekaul hebben we het wel weer gezien. Alles is keurig aangeharkt, de camping tiptop in orde en schoon. En het grappige is, dat we daar na drie dagen genoeg van hebben. De camping ligt tussen groene heuvels en we hebben er met Bas heerlijk gewandeld. Nu willen we weer wat anders zien. We gaan richting de Vogezen.

Luxemburg, voordelig tanken!

Het loopt tegen twaalven als we Luxemburg uit rijden. Omdat de brandstof hier een stuk voordeliger is, gooien we vlak voor de grens met Frankrijk, de Land Rover nog maar eens vol. Bij het tankstation staat een langere rij. Doet slechts één van de vier pompen het? Is een er limiet gesteld waar wij niets vanaf weten? Nee. De lange rij wordt door iets heel anders veroorzaakt....

Het is bijna lunchtijd en het pompstation verkoopt blijkbaar zeer smakelijke broodjes en baguettes. Er staat maar één medewerker. Er staan klanten die brandstof willen afrekenen, maar ook binnenlopende klanten (van het naastgelegen industrieterrein) die broodjes bestellen. Even kletsen, alles op het gemak en vooral geen haast. Geduld is een schone zaak, uiteindelijk rijden we met een volle tank richting de Vogezen. Wat wordt het mooi groen en wat een rust!

De geschiedenis in de Vogezen

Als je je een beetje verdiept in de geschiedenis, verandert die rust in verstilling. In dit gebied ligt de geschiedenis nog aan de oppervlakte.

"Als de hoge heren zeggen 'ga' dan ga je. Je moet. Er is geen ontkomen aan. Je zegt je vader, moeder, broertjes en zusjes vaarwel. Omhelst ze, kust ze, alsof het de laatste keer is. En voor velen was dat ook zo. Ze zijn nooit teruggekeerd".

In de eerste wereldoorlog was dit gebied cruciaal en felbevochten. Vele mannen en jongens zijn hier omgekomen. Ze werden opgetrommeld om naar het front te gaan. Weigeren was geen optie. Als ze zeggen 'ga', dan ga je.... In 1914 deed je wat je opgedragen werd.

Van hele dorpen gingen de mannen op pad, in opdracht van de hoge heren die hadden besloten dat er opnieuw een strategische zet moest worden gezet om de vijand te slim af te zijn. Een verrassingsaanval hier, extra mankracht daar.... De hoge heren bedachten de plannen op veilige afstand van het afschuwelijke slagveld wat ontstond. Er was uiteindelijk slechts één weg die van- en naar het strijdgebied ging. Het was een constante stroom van ellende.

Indrukwekkend

We stoppen onder andere bij een herdenkingsplaats van 30 x 10 meter bij het gehuchtje Brandeville, met nog geen 150 inwoners. De herdenkingsplaats is een klein stukje grond waar 519 mensen begraven liggen. Van hen die te identificeren waren, zijn de namen met gouden letters in marmer gebeiteld. Het is een van de vele herdenkingsplaatsen in dit gebied.

Als we verder rijden, zien we de velden met naamloze kruisjes. We lezen de tableaus met eindeloze rijen namen. We stoppen in dorpjes rondom Verdun waar manshoge beelden van soldaten staan. Uitgevoerd in vol ornaat en in een strijdbare pose, vaak een onlangs gelegde krans ervoor. Het maakt grote indruk op ons, ook al is het inmiddels honderd jaar geleden.