Nederland

 En dan zijn we in Nederland. Meteen vallen meteen met de neus in de boter: bij de grens al file. Kan ook niet anders: Het is vrijdag. Het valt ons op dat het vooral ‘druk’ is op de wegen. Een krioelende massa van auto’s die alle kanten op schieten en maar weinig geduld lijken te hebben. Wij kachelen rustig door met een gangetje van 80 en door ons Spaanse kenteken lijkt men wat toleranter. Was het altijd al zo of lijkt het nu meer dan ooit dat Nederland alleen nog maar uit snelwegen en bebouwing bestaat?

Veel te laat naar ons’ zin komen we aan op de plaats van bestemming. Een warm welkom, een lach en een traan en veel bij te praten. Het zal de aanstaande week vrijwel dagelijks herhaald worden. De week die voor ons ligt staat namelijk vol met bezoek aan familie en vrienden. We hebben het geprobeerd zo goed mogelijk in te plannen want iedereen heeft een drukke agenda. Tussen alles door hebben we ook wat ruimte gepland om zelf een beetje op adem te komen. De ‘thuisbasis’ is in de Flevopolder. Een heerlijk huisje van vrienden, waar we bij kunnen tanken, gewoon douchen en lekker onderuit kunnen op de bank. Wat een heerlijkheid om daarvan gebruik te mogen maken!

Tijdens de laatste weken van voorbereiden en onderweg op het vasteland, konden we ons al verheugen op puur Nederlandse dingen. Waar we goede herinneringen aan hadden en met name waarvan het water ons in de mond liep. We maakten lijstjes in ons hoofd en op papier. Als we van bezoek A naar bezoek B rijden, komen we vrijwel langs C.

C. was bijvoorbeeld een cafetaria waar wij de heerlijkste broodjes eisalade aten. Of een tentje waar ze de lekkerste ossenworst verkochten. Een keertje weer oer-Hollands Chinees eten. Want de Chinees smaakt in elk land weer anders. En wat dacht je van een lekker patatje, een gevulde koek of een plak natte cake bij de koffie?

Enfin, “verzadigd en verkwikt en behoorlijk aangedikt” vertrokken we na een kleine week weer uit ons vertrouwde kikkerlandje. Toch voelt het raar en vreemd om na het allerlaatste bezoek de Land Rover in te stappen, nog één keer te zwaaien en dan de wijde wereld weer in te rijden. Alle achterliggende dagen hadden we een doel om naar toe te rijden. Naar de boot, Naar Nederland, naar vrienden en familie. En nu…. Nu ligt de wereld echt open. Waar zullen we eens naar toe gaan? Het voelt een beetje ongemakkelijk, onzeker en bijna een beetje ‘eng’. Zullen we niet toch nog het laatste nachtje terugrijden naar het huisje in de Flevopolder en morgen de moed verzamelen om de wereld in te trekken…?

Nee….. de wereld ligt open. Dít was ons plan: op pad met de Land Rover!

Elk land waar we verblijven, wordt vastgelegd met een sticker van de landsvlag op de houten dakkoffer. Nu we in Nederland zijn, moet er natuurlijk ook een Nederlandse vlag op!