Het zit er op

 Het seizoen is voorbij, het zit erop. Op de kunstmarkt werd het per week rustiger en de plannen die we vorig jaar maakten met de kersverse Land Rover, zetten we nu om in daden.

Mijn werk gaat nu het laagseizoen begint, op een lager pitje. Vorige week de "laatste! markt gehad, we hebben ons afgemeld voor de zomermaanden om op de markt te staan. Het was een vreemd gevoel bij het uitladen van de spullen thuis. Geen check wat er deze week gemaakt moest worden, niets aanvullen van verpakkingsmateriaal of nog zaken bestellen omdat het op was. Raar... het voelde de dagen die erop volgde als afkicken als ik in mijn atelier was.

We hadden afgelopen winter een planning en een to-do lijst gemaakt. De planning was waar we naartoe wilden met de Land Rover - een route door Europa - en wat we wilden zien onderweg. Dan op de kaart kijken of we met al die wensen een route konden maken die haalbaar was. De to-do lijst steeds weer aangevuld en onderaan afgestreept. E, de heer des huizes, heeft veel, heel veel werk verzet. Je kan wel zeggen dat 'ie de Land Rover in de afgelopen maanden tot elk schroefje heeft leren kennen.

Afgelopen week stond in het teken van afronden. Er moest nog een grote opdracht afgemaakt worden voor een restaurant, er stond een verzending klaar voor Duitsland en de administratie moest afgerond worden. Het is toch heerlijk om helemaal blanco, zonder losse eindjes op pad te gaan, toch?

De Land Rover inpakken

Enfin, huis en Land Rover klaar, atelier aan kant. Volgende stap: hoe gaan we de Land Rover inpakken. De ruimte is beperkt maar, net zoals met het spelletje Tetris, als je de tijd hebt kan je veel meer kwijt dan je denkt. En als je de lol er in blijft zien, is het geen probleem om de boel nog een keer uit- en in te pakken.

Twee dagen voor vertrek worden de laatste wassen gedraaid. Zal ik ook de bekleding van de banken en kussens door de wasmachine halen? We gaan immers voor minimaal twee maanden weg.

Ik heb die actie maar even laten zitten. De wind is de afgelopen week weer volop aanwezig, kracht 8. Het staande wasrek is nergens veilig voor de wind. Op het balkon staat het binnen no-time platgedrukt tegen de reling, de handdoeken angstig flapperend tussen de spijlen. In de voortuin ligt het wasrek steeds tegen de vlakte, onder de indruk van zoveel natuurgeweld. Geklemd tussen twee terrasstoelen blijft uiteindelijk de boel redelijk overeind.

En het dakterras met die handige waslijnen dan? Nee. Daar springen zelfs de grootste wasknijpers van de lijn af. Ik heb met zoveel wind-geweld, lijmklemmen nodig om het gevecht tussen was en wind te kunnen winnen! De buurman van vier huizen verderop kwam gistermiddag al een verdwaald laken terugbrengen! Ik ben blij dat de 'gewone was' gedaan is, tot de laatste theedoek aan toe. De bekleding van de bank en de kussentjes... Dat komt wel een andere keer!