Ze heet Claudia
... en ze wordt vandaag verwacht. Nee, in dit geval geen baby, maar een echt najaarsstorm. Zowel op het vasteland van Spanje en Portugal als op de Canarische Eilanden, worden de weersverwachtingen en de bewegingen van deze storm nauwlettend in de gaten gehouden.
Vanmorgen met het eerste rondje met Doerak om 06:00 uur was het nog windstil. Inmiddels zijn we bij het tweede rondje van Doerak belandt (10:30 uur) en staat er al een flinke "trekkerige" wind. Ik haal alles losliggende dingen naar binnen. Doe ik dat niet, dan kan ik de wasknijpers van het aardappelveld beneden opzoeken, hangt het tafelkleed in de olijfboom en liggen de stoelkussen tussen de Lantana-struiken. We zitten inmiddels op windkracht 5.In het vlakke Nederland wordt windkracht 5 als "vrij krachtige wind" omschreven, maar is verder nog onschuldig. Maar in een gebied met bergen en diepe dalen kan een dergelijke wind door deze versmallingen flink aan snelheid winnen, waarbij de wind zomaar op windkracht 9 kan uitkomen. Het is te vergelijken als de tuinslang die je samenknijpt. Dan komt het water veel krachtiger uit de slang. Op zee noemt men dat een acceleration zone. Iets wat door zeilers - maar ook door landrotten - wordt gevreesd.
Wind die over land waait, wordt samengeperst wanneer het over een landtong of tussen eilanden door stroomt, wat leidt tot een veel hogere snelheid dan de omgeving. Hierdoor kan de weersverwachting of een weer-app heel leuk aangeven dat het slechts windkracht 5 is, maar blijkt het in bepaalde gebieden veel hoger. De wind voelt aan alsof hij plotseling 'versnelt' van een rustige toestand naar een krachtige stoot, wat kan leiden tot gevaarlijke situaties op zee, maar ook op het land.
Toeristen hebben daar over het algemeen geen weet van en gaan met 23 graden en een briesje, lekker op pad. Wandelen de bergen en de bossen in en slaan elk advies of waarschuwing letterlijk en figuurlijk in de wind. "Ach, zo'n beetje wind, dat stelt toch niets voor...?" en "Kijk, de app zegt mooi weer vandaag...! "
Hetzelfde geldt voor regenval. "Een regenbuitje.... moet je eens bij ons komen, dáár valt veel meer regen hoor", horen wij vaak. Maar wat men vergeet, is dat hier diezelfde regen op hetzelfde oppervlakte valt, alleen staat die oppervlakte schuin (de bergen!) en is hard: ondoordringbare rotsen. Al het regenwater zoekt zich in een noodgang een weg naar beneden. Het zoekt het laagste punt op en neemt alles mee wat het tegenkomt. Dan kan een flinke regenbui zorgen voor modderstromen, aardverschuivingen en veel gruis en stenen op de weg. Het regenwater veroorzaakt ook veel stromend water op de weg. Er is hier namelijk geen enkele weg gewoon plat en recht. Vrijwel elke weg loopt "af" (of "op" als je de andere kant op gaat ...)
Er wordt voldoende gewaarschuwd, en juist ook in verschillende talen, op verschillende nieuwssites en op de Social Media. En elk keer worden er meer details toegevoegd. Het is geen bangmakerij van de overheid. Zelfs de oude rotten in het kleine gehucht waarin wij wonen kunnen vertellen hoe groot de ravage is na een storm, regenval of een weerdepressie. Want niemand zit te wachten om (met gevaar voor eigen leven) gestrande wandelaars met een helikopter in veiligheid te brengen of een auto te bergen die door rollend gruis of een modderstroom van de weg is geraakt.


Reacties
Een reactie posten
Plaats je reactie.
Anonieme reacties worden niet geplaatst.