Volg je hart!

Het wordt vaak als advies gegeven. Volg je hart. En bijna altijd pakt dat goed uit....

De tijd van verdriet toen Bas er niet meer was, de oorverdovende stilte om ons heen en gemis van zijn natte neus, maakte plaats voor pijn in ons hart. We misten het gesjouw om ons heen, het gedachteloos kletsen tegen geduldige oortjes, een altijd kwispelende staart ook al is je dag of je nachtrust nog zo beroerd geweest....

Verdriet heeft tijd nodig en tijd heelt alle wonden. Wilden we er misschien tóch weer eentje, omdat we het gedrentel om ons heen misten? Wilden we opnieuw een viervoeter, met alle consequenties die daarbij horen? 

We praatten erover - de voors en tegens - en sliepen er dan weer een nachtje over. En langzaam vulde ons hart zich met warmte en verlangen naar een hondje.

Opnieuw een Border Collie? Nee.

Bas was de allerliefste hond die we ons konden voorstellen. Als puppy was hij nieuwsgierig maar niet ondeugend. Actief, maar altijd op een beheerste manier. Hij was de perfecte hond om bange kindjes te helpen: alleen op ons commando kwam hij dan bij ons en ging compleet onderdanig op zijn zij liggen, zodat de kleine kinderhandjes voorzichtig zijn zachte vacht konden aaien. Nooit was hij opdringerig, nooit bedelde hij om (mensen) eten en een hondensnoepje nam hij niet aan, tenzij het uit onze handen kwam. Hij was er als we moe waren, of verdrietig. Dan kwam hij aan onze voeten zitten en legde zijn kop op je knie. 

Hij verwisselde het tijdelijke voor het eeuwige in januari jl. op dezelfde manier zoals hij was: kalm en rustig in de vroege ochtend. Liggend naast ons bed, ons onze armen. Er kwam geen dierenarts aan te pas.... 

Het voelt in ons hart een beetje oneerlijk om voor een nieuwe Border Collie pup te kiezen. Het risico is groot dat we hem dan steeds met Bas vergelijken. 

Dus, dan "iets anders"... maar wàt?

We brengen een bezoekje aan het enige asiel wat het eiland rijk is, gerund door jonge en enthousiaste mensen. Ze hebben een speciale buitenruimte met allemaal (gevonden of verlaten) puppy's bij elkaar. Het is een dolle boel als we aan komen lopen: allemaal robbedoesjes die de boel lekker op stelten zetten en daarna ´en masse´ in slaap vallen.

De veters knopen we extra vast en proppen we stevig in de sokken voordat we de ruimte binnengaan. Puppy´s zijn namelijk dol op alles wat beweegt en waar ze op kunnen kauwen. Losse veters, wapperende haren of kledingstukken.. het is allemaal onweerstaanbaar! 

In de ruimte staan we afwisselend stil en lopen we rond, we rolden met een bal en gaan zitten zonder aandacht te schenken aan al die kleine gabbertjes. Althans... zo lijkt het voor hen. 

Terwijl we er zijn houden we goed in de gaten welke pup een heuse druktemaker en onvermoeibaar is, wie wat timide blijft of juist wat bravoure en lef toont en welke pup heel op de mens gericht is en minder op de andere pups. Best een uitdaging want over het algemeen zijn alle puppy's 'schattig', 'lief' en 'onweerstaanbaar'. 

Maar het moet voor ons een hondje worden die in ons leven past, dus nemen we voor deze eerste kennismaking uitgebreid de tijd. Daarna gaan we aan het eind van de straat koffie drinken en laten het allemaal de revue passeren. In ons hart hebben we de keuze gemaakt maar even "afkoelen" kan geen kwaad. Teruggekomen bekijken we de hele groep puppy´s die compleet uitgeteld ligt te slapen en weten we het zeker.

We zijn verliefd geworden op een heel klein ventje met (natuurlijk!) het zoetste snoetje wat je kan bedenken....

                                       

Over iets meer dan twee weken kunnen we hem ophalen. Dan heeft hij alle vaccinaties gehad en is hij gechipt. Voor ons nog even tijd om het huis en de tuin (tijdelijk) aan te passen, maar het aftellen is begonnen!