Een nieuw ritme

 Het voelt nog raar... 

Geen natte neus tegen je been die vraagt om een kriebel, de oortjes die omhoog gaan als er schoenen aan gedaan worden, het geduldig wachten voordat de deur open gaat. Dol op water en de zee, het kon hem niet lang genoeg duren..

Er zijn zoveel dingen die ons herinneren aan Bas. Border Collies staan bekend om hun intelligentie en het heel snel doorhebben wat er van hen verwacht wordt. Het zijn vooral die hele kleine dingen... 

Hij kende onze gewoontes beter dan wij, leek het wel. Vlak voordat we wakker werden, stond hij te kwispelen, als we dachten om hem zo eten te geven, ging hij al in de buurt van zijn bak liggen. En als er een (bang) kindje in de buurt was, maakte hij zich zo klein mogelijk, ging plat op de grond liggen en hield zich stil als het kindje tóch durfde te aaien. Hij was bijna 13 jaar om ons heen en ging mee bij alles wat we deden. Als wij erbij waren was hij rustig, als hij erbij was, waren we compleet.

We missen hem en hadden de afgelopen week moeite met het vinden van een nieuw ritme zonder hond. Elke dag gaat het beter maar het hart is soms nog zwaar.