Wat doe je met een cactusvijg...

 Schuin voor ons huis, op een lager gelegen terras, groeien cactusplanten. Van die grote jongens, met van die grote groene schijven, steeds haaks op elkaar geplaatst. Officieel heet deze cactus Opuntia ficus Indica maar ze zijn beter bekend als de Vijgcactus.  In Nederland kan je ze ook kopen, maar dan veel kleiner dan hier in in wilde natuur. Hier worden ze makkelijk 4-5 meter hoog en minstens net zo breed.

Omdat het planten zijn die een dicht geheel vormen, worden ze vaak gebruikt als "hekwerk" rondom de moestuin. Het zijn geen inheemse planten maar omdat ze nuttig zijn als dicht hekwerk voor loslopende geiten en schapen, en ze niet de neiging hebben om andere planten te overwoekeren, worden ze gedoogd. Je ziet ze overal. Aan de rand van de weg, tegen de rotsen en op braakliggend terrein. Het is een makkelijke klant, heeft weinig water nodig om te bestaan.

Af en toe wil een geit of schaap wel een hap nemen uit zo'n platte schijf, maar als de heg maar breed en dik genoeg is, zal geen geit zich erdoor wurmen. Een natuurlijke afscheiding in het landschap dus. 

Op de rand van de brede schijven vormen zich een soort knobbels die qua vorm op een kiwi lijken. De cactusvijg in wording! Daar bovenop vormt zich een prachtige papierachtige bloem in geel of oranje. 

Na de bloei vallen de bloemblaadjes af en kleurt de cactusvijg langzaam van diepgroen naar geel en oranje. Op de groene platte schijven zitten voornamelijk grote stekels, maar ook een soort "wratjes". Die wratjes zitten ook op de cactusvijg-in-wording. En die wratjes bestaan alleen maar uit kleine stekeltjes met weerhaakjes. Sommigen kan je nauwelijks met het blote oog zien, maar als je ze eenmaal in je hand hebt, voel je het maar al te goed! Hier noemen ze de vrucht Tuna. Ze worden hier geplukt zoals je in Nederland bramen zoekt en plukt. 

De cactusvijg, zo goed als rijp. Die grijzige puntjes zijn allemaal kleine stekeltjes...

Wie het ooit bedacht (en de moed gehad) heeft om zo'n cactusvijg te openen en te proeven weet ik niet, maar het vruchtvlees met pitjes is zoet en zit vol vitamine C, K en E. Een heel gezonde vrucht dus! 

Met dikke rubber handschoenen en een heel grote pincet, van 80 cm lang, pluk (trek) ik de vruchten van de cactusplant. Ze gaan allemaal in een grote emmer, die alleen daarvoor gebruikt wordt. Want bij aanraken, laten de kleine stekeltjes makkelijk los. Daarna is het tijd om de cactusvijg te pellen en daarvoor is een heel makkelijke manier waardoor je vrijwel geen stekeltjes in je handen krijgt: 

Het is even oefenen, maar het gaat uiteindelijk heel snel!

Als alle Tuna's geschild zijn, gaan ze door de sapcentrifuge. Hiermee heb ik de meeste opbrengst qua sap en zijn de pitjes gescheiden van het groene, romige sap. Ik meng het met vers grapefruit- of sinaasappelsap en maak het in voor de winter. Een volle voorraadkast is altijd fijn! 

De laatste fles moet nog een label. 

De rest staat al in de voorraadkast.