De vooruitgang
Dertig jaar geleden was de weg naar het kleine gehucht waar we gaan wonen, nog een zandweg tegen de bergwand aangedrukt. In die tijd werd de weg vooral lopend gebruikt, al dan niet vergezeld door een ezeltje dat werd gebruikt als lastdier. Vooral voor de smalle paadjes naar de wat hoger gelegen huizen of in het dal was zo´n ezeltje heel handig voor de oogst, voor inkopen of voor stookhout. Maar ´de vooruitgang´ hé..... In 2012 verdween het laatste ezeltje.
De weg naar het kleine gehucht werd breder, er kwam zelfs asfalt! Er werden blokken geplaatst en later werd op sommige plekken een heuse vangrail geplaatst. Soms van hout, soms van metaal. De huizen die verder of hoger van de weg lagen maakten kabelbaantjes waaraan een bak of haak bevestigd was, tussen de weg en huis. Hierdoor werd het transport van spullen eenvoudiger en sneller. Sommige kabelbaantjes worden handmatig bediend, anderen zijn elektrisch. De overbuurman is er zélf een keer mee naar de overkant gebracht in zijn eigen bakje, na een ongelukje in zijn huis. Hij kon op geen enkele manier van zijn huis, door het dal en dan weer omhoog naar de weg lopen. Wat zal dat een avontuur zijn geweest om in zo´n wiebelbakje over een ravijn te glijden!
Reacties
Een reactie posten
Plaats je reactie