Zij van dat eiland

  .....2 literpakken lang houdbare melk | thee | hagelslag | pond suiker | melkpoeder | oploskoffie | pakje Tuc | 2 kilo rijst | 1 kilo gedroogde bonen | 2 grote borden | grillpan | hapjespan | steelpannetje | schenkstroop | olijfolie | roomboter | honing | 6 eieren | beschuit | rijstwafels | blik appelstroop | pot pindakaas | 4 blikken tonijn | 3 zakken pasta | 5 blikken gepelde tomaten | 2 x doperwtjes in blik | 4x bakjes wokmix | ontbijtkoek | mayonaise | zout | peper | kurkuma | kerrie | gedroogde  peterselie | bol verse knoflook | blik corned beef | 2x paprika in blik | bouillonblokjes | kleine (hotel) pakjes jam | azijn | zak uien ..... Hiermee hebben we een aardige basis om mee te werken in de keuken. De voorraadkast is 90 x 30 x 35 centimeter, met een uitsparing voor de wielkast. Gaat dat lijstje van hierboven daarin? Wél als je rustig blijft bij het passen en meten. Heel handig zijn de hersluitbare zakken van IKEA. In de eerste week haalde ik heel veel levensmiddelen uit de or

  De kilometerstand staat op 2028 km sinds ons vertrek. Daarbij zijn de ca. 800 kilometers over zee niet meegeteld. We gaan vrij rechtstreeks naar Aras vandaag. Niet dat we de lieflijke kronkelweggetjes zat zijn, integendeel! Maar we willen graag vóór het weekend Nederland bereiken. Op zondag staat een afspraak gepland die als verrassing moet zijn voor een jarige job en we komen daar graag een beetje uitgerust aan. Daarom pakken we vandaag de snelweg, dat schiet lekker op. Omdat we het verbruik van de Land Rover op lange afstanden nog een beetje moeten leren kennen, schrijf ik dagelijks het aantal kilometers op. Ook gaan we tanken als er nog een kwart op de brandstofmeter staat. Bij vertrek weten we dat we binnen een uurtje of twee moeten gaan tanken. We tuffen de snelweg op en letten op of we een bordje zien voor een tankstation.... Helaas zijn op dit stuk snelweg aanzienlijk minder tankstations dan we verwacht hadden en inmiddels rijden we al even 'in het oranje'. Opeens zien

  Natuurlijk hebben we al eens in de daktent geslapen, maar nu, op een heel kleine camping midden in de natuur, voelt het echt zoals het moet zijn. We slapen heerlijk in met het gefluit van avond- en schemervogels en worden ook weer wakker met een orkest aan vogelgeluiden. Hoe langer je stil ligt te luisteren, hoe meer je hoort. We zijn het er over eens, dat dit het mooiste geluid is om mee in te slapen en mee wakker te worden. We blijven helaas maar èèn nachtje. Als we onderweg zijn, merken we dat het land vlakker wordt. We rijden nog steeds over B-wegen met een gangetje van gemiddeld 80 km per uur en dat bevalt ons prima. Op een snelweg kunnen we harder, maar dan moeten we ernstig onze stem verheffen om elkaar te kunnen verstaan. Het blijft immers een Land Rover, die nogal lawaaiig wordt bij hogere snelheid. Met 80 km/uur snort hij heel tevreden. Bas weet zijn weg inmiddels ook. Zodra alles weer in de Land Rover wordt gezet, gaat hij op een afstandje liggen kijken. Hij houdt alles su

  Vandaag vertrekken we naar Montrem. Daar in de buurt hopen we een camperplaats te vinden voor de overnachting. Voordat het zover is, halen we aan de rand van een dorpje nog wat broodjes. Vanaf het moment van opstaan tot wegrijden, kost ons een uur. We zijn er niet ontevreden over. De grijze lucht trekt een beetje open en we drinken in de bossen van Bordeaux koffie. De bossen en het pas gekapte hout ruikt heerlijk! Onze bestemming - Camping Le Sabotier in Montrem in de Dordogne - ligt gevoelsmatig ver van de bewoonde wereld af. De overnachtingsplek staat bekend als een kleine landelijke camping. Over smalle weggetjes komen we uit op een nog smaller pad en uiteindelijk loopt het paadje dood. We staan voor een piepklein boerderijtje. Rechts ervan staan wat caravans en zijn beschutte plekken gemaakt met hoge struiken. Het ziet er uitnodigend uit. De eigenaar is midden zestig en grijs, woont al 30 jaar in Frankrijk maar komt uit Italië. Een klein vrolijk hondje, wat verdacht veel op Bobb

En dan zit je dus met een natte stoelzitting, die we gisteren vergeten hadden op een droog plekje te zetten. Het is wennen, zoeken naar spullen en het dagelijkse leven is in een kleine ruimte gepropt. Al hadden we in Nederland een klein huisje, dit is echt leven op de vierkante meter. We proberen een routine te maken en lopen onafhankelijk van elkaar om de auto en checken of alles vast zit en - belangrijk - eraf gehaald is. We hanteren de uitspraak 'Op-Onder-Aan': ligt er nog iets op , is alles onder de auto weg en wat hangt er nog aan wat naar binnen moet. Zo heeft ieder zijn 'ding' om een laatste check uit te voeren. Zéker omdat we het doel Nederland hebben, rijden we elke dag. Ik schrijf de kilometerstand op (en voor 'de statistieken' de tijd en temperatuur) en krabbel onderweg bevindingen in een klein boekje, soms bijna onleesbaar door de beweging van de Land Rover op de weg. Ook vandaag zijn we weer gestart met een rondje om de auto. We hebben heerlijk ge

We zijn onder de indruk van de streek waar we nu zijn. Veel gebouwen die de tand des tijds hebben doorstaan. Ik schreef het in mijn vorige blogje dat de geschiedenis hier nog aan de oppervlakte liggen. Gisteravond lukte het mij trouwens toch nog om een ooievaar te fotograferen op het kerktorentje - zie vorige blog, maar ook de foto hieronder. In Alba de Tormes kan je heerlijk dwalen door smalle straatjes en mooie doorkijkjes. De plaats ligt aan de rivier de Tormes en de overkant wordt verbonden met zo'n mooie ouderwetse boogbrug. In Spanje is men dol op zoetigheid en we vinden hier kleine winkeltjes waarin je prachtig verpakte zoete hapjes kunt kopen. De keuze is enorm! Zelfs op zaterdagmiddag gaan om vijf uur de zoete winkeltjes onder de oude hoge gebouwen open en is het een drukte van belang. Het is een aanrader om Alba de Tormes te bezoeken. Neem een kopje koffie op Plaza Major en geniet! Na Alba de Tormes weer op pad! Natuurlijk zijn we vandaag weer onderweg. In de natuur is he

  We zijn in Huelva! Geslapen op een parkeerterrein naast de snelweg waar we gisteravond laat aankwamen. Moe van een zeereis kwamen we de boot af, en zijn we het haventerrein afgereden. Niet ver buiten Huelva was een wegrestaurant waar we even wat konden eten en drinken. De grond golfde nog onder onze voeten.... Even zitten. Langzaam dringt alles tot ons door en voelen we de spanning wegglijden. We kijken naar buiten, waar de Land Rover staat te glimmen. Onze ogen dwalen af en zien er achter een grote parkeerplaats met volop ruimte om te overnachten. Waarom hier gewoon niet blijven? Het restaurant is 24/7 open en we kunnen in de auto slapen. Zo gezegd zo gedaan en binnen een half uur is de binnenkant van de Land Rover omgetoverd tot een prima slaapplaats. De volgende ochtend piept de zon door een kiertje... Opstaan! Na het ontbijt rijden we een aantal kilometers over de snelweg. Tussen Sevilla en Merida is het heuvelachtig met witte huizen op eenzame toppen en ruïnes van kastelen en la

Okee, het is een lange zit, van de Canarische eilanden naar Huelva. Maar er worden leuke films gedraaid, er zijn restaurantjes en we kuieren stukjes op de verschillende dekken. We hebben zelf ook 'vertier' meegenomen zoals e-boeken en wat schrijfspullen. In tegenstelling tot vorige overtochten wordt er nu streng op toegezien dat men niet met voeten of schoenen op de tegenoverliggende bank gaat "liggen" en op deze manier gaat slapen. Vorige overtochten was het bijna zoeken naar een prettig plekje. Overal lagen mensen op banken, een deken over hen heen getrokken en vaak al niet meer al te fris. Zonder auto, als backpacker bijvoorbeeld, kan je al voor rond de 80 euro mee enkele reis. Je ziet daardoor mensen van héél verschillend pluimage. Sommigen hebben al enige tijd geen kapper of douche niet gezien. Overjarige hippies of mensen die deze levenswijze opnieuw leven in willen blazen. Het kan en mag allemaal, ik heb er niets op tegen, maar als er daardoor een soort hippiec

  Het was vroeg, heel vroeg toen de wekker ging. Wij zijn niet zo van de wekkers maar vandaag was het echt nodig, om de eerste ferry, om 07:00 uur niet te missen. Nadat we de Land Rover hadden ingepakt zaten we aan het eind van de dag echt helemaal klaar om te vertrekken! De wekker ging dus vroeg. Kleren lagen klaar, ontbijten doen we op de Ferry. Met Bas een rondje en dan in de Land Rover. Ik loop alvast het straatje uit om de laatste vuilniszak weg te gooien. We zijn prima op tijd, over een half uur vertrekt de eerste ferry naar het buureiland. Dat is een uur. Daarna hebben we een dikke twee uur om naar het noorden te rijden, dat is zo'n 70 kilometer. Moet te doen zijn. Maar, waar blijft de Land Rover nou? Ik hoor de motor niet en zie geen koplampen. Een paar passen teruglopen en ik zie de auto nog steeds op zijn plek staan. Wat gaan we nu beleven? Ik wacht nog heel even en hoor dan toch de motor aan slaan en zie de auto aankomen. Het blijkt dat de startonderbreker kuren vertoond

  Het seizoen is voorbij, het zit erop. Op de kunstmarkt werd het per week rustiger en de plannen die we vorig jaar maakten met de kersverse Land Rover, zetten we nu om in daden. Mijn werk gaat nu het laagseizoen begint, op een lager pitje. Vorige week de "laatste! markt gehad, we hebben ons afgemeld voor de zomermaanden om op de markt te staan. Het was een vreemd gevoel bij het uitladen van de spullen thuis. Geen check wat er deze week gemaakt moest worden, niets aanvullen van verpakkingsmateriaal of nog zaken bestellen omdat het op was. Raar... het voelde de dagen die erop volgde als afkicken als ik in mijn atelier was. We hadden afgelopen winter een planning en een to-do lijst gemaakt. De planning was waar we naartoe wilden met de Land Rover - een route door Europa - en wat we wilden zien onderweg. Dan op de kaart kijken of we met al die wensen een route konden maken die haalbaar was. De to-do lijst steeds weer aangevuld en onderaan afgestreept. E, de heer des huizes, heeft ve