Zij van dat eiland

  Het examen wat ik zo graag wil doen om erkend te worden lijkt in zicht te komen! Ik kwam maandelijks op het kantoor om te vragen of men al een datum wist. Of ze sowieso al nieuws hadden, of gewoon om mijn gezicht te laten zien, zodat ze me niet zouden vergeten. En vandaag, 25 september, staat er een uiterste inschrijfdatum online waarop alle papieren binnen moeten zijn. In het kort: je kunt inschrijven voor het examen en je moet uiterlijk 6 oktober alles bij elkaar inleveren. Het zijn zaken zoals getuigschriften, kopietje identiteitsbewijs, inwonersbewijs en foto's van je werk.Uiterste Examen en een categorie Er is dus beweging in het hele item 'examen'. Het aftellen kan beginnen. Natuurlijk bestaat er een kans dat ik helemaal niet door dat examen heen kom. Het Spaans is nog niet optimaal, verre van dat, maar dat zal niet het probleem zijn. Het zal eerder een punt worden onder welke categorie ik zal vallen met mijn werk. Bij de in te leveren documenten zitten drie (!) A-

  Een bosbrand wordt hier altijd gevreesd. Iedereen kent de eilanden om te overwinteren omdat de temperaturen (20 - 25 graden) dan nog zo lekker zijn. Maar in de zomer is de temperatuur hier een stuk hoger. weken van rond de 35 graden is geen uitzondering, in de nacht daalt de temperatuur tot hooguit 24 graden. Je kan je voorstellen dat de natuur heel wat moet kunnen incasseren qua droogte. Helemaal als er weinig tot geen regen valt . Een bosbrand ligt dan op de loer en vooral in de zomer zijn de eilandbewoners zeer alert. Bosbranden zijn allesverwoestend en grijpen razendsnel om zich heen. Vier jaar geleden was op ons eiland de laatste grote bosbrand, het staat nog bij velen vers in het geheugen. Verwoeste huizen, geblakerde grond, bezittingen verdwenen en de natuur die weer helemaal opnieuw moet beginnen. Afgelopen augustus was het hier ook raak. Er was een brand ontstaan in het zuiden van het eiland. Gelukkig was het na 24 uur onder controle en sprak men van een kleine bosbrand. Sl

De markt op zaterdag hier in de "stad" gaat naar zondag. Althans, dat wil de gemeente. Althans... dat is wat de ronde gaat onder de marktlui op de markt zelf. De reden waarom is niemand bekend. De winkels zijn hier op zondag vrijwel allemaal gesloten en daardoor zijn er weinig toeristen. Op zondag is er een speciale markt aan de andere kant van het eiland, waar ik inmiddels een plekje heb veroverd. Het is een heel bekende markt waar veel toeristen naar toe gaan. Veel marktlui die op zaterdag in San Sebastian staan, staan zondag aan de andere kant van het eiland, in Valle Gran Rey. Zij werken in het weekend om te verkopen aan toeristen en snappen niets van wat de gemeente heeft voorgenomen.  Voor de zaterdagmarkt is geen regelgeving, iedereen mag er gaan staan. De gemeente staat het toe. Mijn Spaans is op dit gebied nog niet toereikend maar het lijkt - als het klopt dat de gemeente de markt naar zondag wil verplaatsen - eigenlijk van de markt af wil. Vanuit de gemeente begrij

  Kippen rond het huis leek mij zó gezellig! Ik hou van het zachte gekakel als kippen tevreden zijn. De buurman heeft kippen, ze hebben een groot hok helemaal onderaan (beneden) in zijn moestuin. Een stuk of acht, en een haan. Die haan was in het begin wel even een 'dingetje'. Zijn klokje stond iets anders afgesteld want om 04.00 uur denkt hij dat de dag al begonnen is en kakelt zich een slag in de rondte. Na een half uur is hij weer stil en begint hij opnieuw de dag rond half acht. Kippen lijken mij gezellig als ze zomaar kunnen scharrelen overal. Maar met altijd alle dueren open, kan het maar zo zijn dat je dan het acht-uur journaal zit te kijken naast een kipje. Of dat je in de slaapkamer een vers eitje op je kussen vindt. Niet aan beginnen dus. Ook in ons contract staat dat we geen vogels of pluimvee mogen houden in of op (!) ons huis. Kippen en een haan De kippenren is ongeveer 25 meter dieper in de vallei gelegen. Het klinkt dus gelukkig niet alsof hij onder ons slaapkame

  De meloen, weet je nog dat ik erover schreef? De laatste dagen controleer ik de meloen wat vaker. Het lijkt alsof hij uitgegroeid is en alleen nog zachtjes ligt te sudderen in de zon. Ergens had ik gelezen dat de meloen - als ie rijp is - min of meer vanzelf van de plant 'knapt'. Vanmorgen was het zover. Opeens stond ik met een meloentje in mijn hand die van de plant af was. Een meloen om trots op te zijn! Hij voelde licht en ook een beetje 'hol', zoals een meloen moet voelen. Dat is al een gewonnen punt, geen slappe uit-elkaar-vallende bal in mijn handen! Hij ruikt ook zoetig en het schilletje voelde net zoals een meloen uit de winkel. Hij ligt een ochtend op het aanrecht.... Maar dan komt onherroepelijk het moment dat ik hem ga aansnijden. Ik durf niet te lang te wachten, bang dat 'ie dan melig is, of al te zacht. Het grote gekartelde mes ligt klaar, daarmee kan ik zonder teveel kracht snijden. Het spannende moment van doorsnijden en zien dat het hart prachtig g

Hier zijn er vrijwel geen tuinen zoals in Nederland, met een hekje, een bankje en kleurige bloemen in een perkje. De warmte vraagt andere bloemen en planten. Gras zou hier al snel verschroeien en het bankje zou niet veel gebruikt worden. Te warm. Maar palmen, cactussen, vetplanten en bougainvilles doen het hier bijzonder goed. Vooral die laatste zijn er met dieprode, oranje en felroze bloemen te vinden en bloeien eindelijk het hele jaar door. We zien ze vaak over de ommuurde tuinen hangen en ook wij hebben er inmiddels twee in de tuin. Ze groeien als kool en de takken met bloemen klimmen al aardig over de muur heen. Als we de oversteek naar het buureiland maken, gaan we vaak naar een tuincentrum, een half uurtje rijden van de haven. We proppen de auto vol met planten, tuinaarde en potten. Het aanbod op ons eigen eiland is namelijk niet zo groot…. Beneden in de stad zit een bloemenzaak met een klein aanbod aan bloemen en planten. Moeder runt samen met dochter de zaak, vader springt in a