Zij van dat eiland

  Al geruime tijd ben ik bezig om Artesania te worden. "Een Artesania is iemand die een product maakt op de ambachtelijke , originele of traditionele manier. Bij ambachtelijke producten is elk exemplaar uniek doordat de ambachtsman of - vrouw individuele aandacht schenkt aan het materiaal."  Zo staat het omschreven in de papieren die ik moet invullen om in aanmerking te komen voor een examen. Ik ben al een poosje bezig om met mijn werk Artesania te worden. Een bevriende Artesania hielp mij met het onbekende van regels, gewoontes en eigenaardigheden. Papieren invullen, inleveren en wachten. Elke maand (of vaker) ging ik naar het overheidsgebouw om te vragen of er al een examen stond ingepland. Normaal gesproken wordt er elk jaar een examen afgenomen. Dit keer niet en heb ik er inmiddels 16 maanden wachttijd op zitten. Je zou er hopeloos van worden. Artesania worden Waarom ik zo graag dit examen wil doen? Als Artesania word je door de overheid erkend als professional. Zonder

En dan is het bijna kerst. Raar dat voor mij kerst altijd geassocieerd wordt met sneeuw, winter en kou. Zijn het in Europa, Amerika en Rusland echt wel 'de donkere dagen voor kerstmis', in de "onderste helft van de wereld ligt dat anders. In Zuid Amerika, Zuid Azië en Australië vier je kerst midden in de zomer. Wij zitten er qua temperatuur en lengte van de dagen een beetje tussenin. De dagen zijn korter dan in de zomer maar het wordt niet zoals in Nederland al om half vijf donker, maar pas tegen half zeven. Ook de temperatuur is anders. Ondanks dat het winter is, zijn de temperaturen 's nachts rond de 17 graden en overdag schommelt het tussen de 22 en 25 graden. Het ligt er een beetje aan op welk deel van het eiland je bent. Liepen we het eerste jaar ook met kerst nog in een korte broek en een hemdje, nu dragen we driekwart broeken en T-shirts. 'S avonds en 's morgens vroeg wandelen met Bas gaat er vaak even een fleece trui overheen. Geen kerst zonder kerstboo

  Brood. Voor de een is de dag niet compleet als het niet gegeten wordt, de ander heeft het volledig afgezworen. Bekend is, dat brood al zo'n 30.000 jaar tot onze voeding hoort en dat het wereldwijd wordt gegeten. Bij velen - ook bij mij - loopt het water in de mond bij de geur van versgebakken brood. Hier zijn een handvol winkeltjes die alleen maar brood en koekjes verkopen, maar over het algemeen koopt men hier het brood in de supermarkt. Je kan losse broodjes kopen zoals een bocadillo (een pistolet) of een miniversie ervan, een pulguita. Vooral die kleine losse broodjes zijn erg geliefd. Een groot deel van het brood wat hier in de schappen ligt is van het merk Bimbo. Voor een euro heb je een casinobrood, bruin of wit. Er kan beleg op en het vult, maar daarmee is ook alles gezegd. Bimbo-brood blijft 'eeuwig' zacht en heeft van zichzelf een ietwat weeïge, zoete smaak. Verpakt in een plastic blauw-geruite zak en met een lange ingrediëntenlijst. Het blijft niet voor niets zo

Elk land heeft zo zijn eigen tradities en feestdagen, met daaraan vaak weer gekoppelde tradities.  Als je in Nederland bent opgegroeid, is Sinterklaas een van die tradities die diepgeworteld zit. Je kent de figuren, het verhaal en de spanning toen je kind was die daarbij hoort. Het kwam tijdens een etentje begin november, ter sprake met onze Spaanse vrienden. Ze wilden de herkomst weten en van ons eeten hoe zo'n 'heerlijk avondje' gevierd wordt. Gedicht? Surprises? Speciaal snoepgoed? De vragen bleven komen. Voor we het zelf in de gaten hadden, werden er lootjes getrokken. Hoe kan je een traditie of (volks)feest beter uitleggen dan het zelf een keer te vieren. In grote lijnen lijkt het feest van Sinterklaas een beetje op het feest van de 3 wijzen op 6 januari (Reyes Magos). Op de Spaanse televisie (en ook in het echt in de steden) is te zien dat de wijzen op 5 januari aankomen.  Soms met een auto, vaker zitten de wijzen op kamelen of als alternatief te paard. Er wordt dan (