Zij van dat eiland

  We hebben drukke weken achter de rug. Weken met voorbereidingen in de vorm van officieel aanmelden bij de overheid, formulieren invullen, deze controleren (Spaans... dus extra opletten) inleveren en foto's bijvoegen en extra voorraad maken.... Alles om deel te kunnen nemen aan de ambachtsbeurs 'Artis Manus' op het eiland. Een beurs die jaarlijks in het najaar wordt georganiseerd door de eiland-overheid.   Officieel heet deze beurs: Feria Insular de Artesania 'Artis Manus' . Het is een heuse beurs van 3 dagen, waar uitsluitend handwerk wordt getoond en verkocht. Ook vakmensen van andere eilanden konden zich hiervoor inschrijven en zijn aanwezig en maken het geheel maakt een heel diverse beurs. In totaal waren het nét iets meer dan 60 stands, met heel verschillende ambachten. Mandenmakers die werkten met palmblad of met wilgentenen, lokale kaasmakers en wijn of bier, gemaakt op het eiland. Maar ook de "moderne" ambachtsman met koperen sierraden, prachtig p

 Dit jaar hebben we weer een lustrum op het eiland. En wel in deze maand, oktober. Dan wordt het beeld van Guadalupe, de patroonheilige van het eiland, uit haar kleine kapelletje gedragen en naar de kerk gebracht. Hieronder een filmpje. Het is bijna 3 minuten maar geeft een goed beeld hoe gepassioneerd men is over deze patroonheilige. Zie de folkloristische kleding, hoor de muziek en zie de passie als ze in de baai aankomt. Elk jaar zijn er festiviteiten in oktober voor de patroonheilige, maar elk lustrum wordt er groots uitgepakt. Wéken tevoren zijn er al extra activiteiten. Er worden bogen geplaatst over de wegen en ook in het wandelgedeelte, zelfs eentje vlak naast de winkel. Overal worden vaandels opgehangen, aan lantaarnpalen en op overheidsgebouwen. Men is dágen bezig om versiering in de hoofdstraten op te hangen, zoals kerstversiering. In plaats van afbeeldingen van klokken, sterren en kerstbomen zijn het nu vooral dansende figuren en gitaren. De geplaatste bogen worden niet ve

 De kerstdagen lijken nog ver weg. Toch ben ik in de winkel en thuis in mijn atelier al regelmatig bezig om kerstkaarten te maken die de kaarten carrousel in de winkel gaan vullen. Als je in juni begint en er elke dag een paar maakt, ben je een heel eind als het zover is, toch? Voor elke kerstkaart decoreer ik ook een bijzonder vormgegeven enveloppe. Het geheel moet een bijzonder cadeautje zijn is mijn mening. Anders komt het niet in de winkel. Deze kerstkaarten komen in ieder geval dit jaar nog niet  in de online winkel die moet ik tussen neus- en lippen door ook nog een beetje aanvullen. Als ik in mijn agenda van vorig jaar kijk, zie ik tot mijn schrik dat ik in september al kerstkaarten verkocht. Ze waren bij wijze van spreken nog niet eens droog en werden al verkocht. Kerst lijkt ver weg...? Toch maar een beetje haast maken dus.  

 * Dit bericht heb ik aangepast, nadat we bijna een jaar geen vlees hadden gegeten * We hebben een goede balans gevonden en eten gemiddeld 2x per week vlees. Er zijn zoveel leuke en lekkere alternatieven te bedenken en te vinden op internet. Het staat vol met allerlei heerlijke variaties. In tegenstelling tot wat ik altijd dacht, is vegetarisch koken niet meer werk of erg ingewikkeld.  Je eigen mayonaise maken blijkt een karweitje van nog geen 5 minuten. Probeer het zelf maar eens: 1 cup zonnebloemolie 1/2 cup goede sojamelk (goed schudden voor gebruik) 1 theelepel Dijonmosterd 1/2 theelepel zout 2 theelepels azijn Doe alles in een hoge beker en zet de staafmixer erin. Mix ongeveer 30 seconden terwijl je de staafmixer langzaam naar boven beweegt. Door langer te mixen (of door iets meer olie toe te voegen) wordt de mayonaise dikker. De smaak is heerlijk romig en bevat niets meer dan bovengenoemde 5 ingrediënten. Varieer naar eigen smaak met mosterd, azijn en zout, want smaken verschil

 Het was heerlijk hoor, buiten slapen in je eigen bed onder een prachtige sterrenhemel. Met een licht briesje bij een temperatuur die niet onder de 24 graden komt in de nacht. Wakker worden van de zon die over de bergkam heen piept. Gezonde berglucht. Hoe mooi kan het zijn? Het schijnt echt heel gezond te zijn. En toch staat alles nu alweer even binnen. De reden was een grote bosbrand op Tenerife, die maar slecht onder controle te krijgen was.  Het kleine gehuchtje waarin we wonen heeft een heuse buurt-app. Er wordt van alles in besproken. Natuurlijk ook de brand op het buureiland en hoe snel zoiets kan ontstaan. Het vuur blééf maar om zich heen grijpen omdat er veel naaldbomen groeiden in een gebied wat nauwelijks toegankelijk was door de steile berghellingen. Er was in eerste instantie alleen veel natuurschade maar in de loop van de dagen groeide het vuur naar ongekend formaat en bedreigde het ook de bewoonde wereld. Huizen en dorpjes werden ontruimd, dieren werden naar de opvang geb

 En ja hoor, na 48 uur hebben we weer stroom. Overal zien we langs de weg grote aggregaten staan die het eiland voorlopig moeten gaan voorzien van stroom. De oorzaak is achterstallig onderhoud en daardoor brand, in de energiecentrale. Onderdelen die al 10 jaar (!!) geleden vervangen hadden moeten worden. Gelukkig hebben naburige eilanden hulp geboden en komt het gewone leven weer op gang. Sommige gehuchtjes moeten nog even geduld hebben maar kregen aan het eind van de week ook weer stroom. In ieder geval van de aggregaten, Wanneer de energiecentrale het weer doet, weten we niet.  In de winkel valt een enkele keer de stroom nog uit maar verder hebben we geen problemen meer. De overheid meldt via krant en media dat iedereen een schadeformulier kan downloaden en insturen. Als ik zo hier en daar erover vraag, halen velen hun schouders op. Ach...daar komt niets van terecht is de tendens. Enfin, ik heb toch maar een formulier ingevuld en opgestuurd. Als extra bijlage heb ik een foto van de

 De stroomstoring duurt al even en het wordt een beetje knijpen als het om de vriezers gaat. De teller staat op 30 uur. Gelukkig hebben we geen meer in de vriezer, maar toch besluit ik vanmiddag om alle vrieslades eruit te halen en zoveel mogelijk te verwerken. Ik kan wel tegen beter weten wachten tot er weer elektriciteit is, maar de spullen zijn inmiddels toch wel aardig ontdooid en zacht. Dus sta ik op maandagmiddag uren in de keuken, kook ik flessen en potten uit tot ze steriel zijn en maak ik sap van al het ingevroren fruit. Avocado's (ik had wel 40 halve avocado's in de vriezer..) kan ik niet meer verwerken nu ze allemaal ontdooid en zacht zijn. Dus weg ermee. De buitentemperatuur werkt ook lekker mee: overdag temperaturen van over de 30 graden en ´s nachts wordt het niet koeler dan 24 graden. Het is een beetje knijpen maar we moeten het er maar mee doen! De ruim 5 kilo sperziebonen maak ik in, net zoals de doperwten. Ik kook een grote pan groentesoep en maak een pastasau

 Door een stroomstoring werd ik vanmorgen al vroeg wakker: het was stiller in huis dan gebruikelijk. Geen zacht gezoem van vriezer en koelkast. Ook de weinige straatverlichting die wij zien, was uit. Nou ja... stroomstoring dus. Terug in bed want het was nog vroeg. In de loop van de ochtend is er nog niets veranderd. Het enige wat onrustig maakt, is dat we ook geen internet of mobiel bereik hebben. Dat is een heel vreemde gewaarwording! Opeens merken we hoe we aan een mobieltje vast zitten. Even het nieuws lezen, berichtje sturen, het kan allemaal niet. Gelukkig hebben we gas in de keuken dus kan ik gewoon een ontbijtje maken met thee. De tijd verstrijkt en we zitten inmiddels al 10 uur zonder stroom. Angstvallig hou ik de deuren van de vriezers dicht en alleen als ik zéker weet wat ik uit de koelkast moet pakken, gaat 'ie snel open en dicht. De buurman is naar de stad gereden en komt terug met een bizar verhaal: er is brand geweest in de enige elektriciteitscentrale die het eiland

 Tja... een grote verandering, dat kan je het wel noemen! Op vrije dagen in de zomer zitten we eigenlijk altijd tussen 14:00 en 17:00 uur binnen. Het is dan gewoon te warm om iets te doen. Zelfs alleen maar zitten in de schaduw is dan al teveel. We hebben er een mooie oplossing voor: we kijken films en documentaires. Deuren en ramen dicht en lekker onderuit. Zowel Netflix als YouTube zijn een onuitputtelijke bron van grappige, leuke en onderhoudende films of documentaires. Het is een heerlijk tijdverdrijf, je kan je oogjes lekker dicht doen als het minder leuk is, want het is immers ook siësta! Maar één documentaire (we bekeken deze in mei jl.) zorgde bij ons voor een grote verandering. Zie hieronder de trailer. Het lijkt te gaan over grote (vecht)sporters (de eerste 10 minuten..) maar het blijkt veel méér te gaan over de goede voeding die daarvoor nodig is. En dat er een grote verandering gaande is in diezelfde sportwereld. De trailer laat een klein stukje zien, het is echt de moeite

 Kalm aan, want de temperaturen blijven hoog. Soms tikken we nét de 40 graden aan in de schaduw. We moeten er weer even aan wennen en omschakelen naar een rustiger tempo. Met deze temperaturen staat het werk rondom het huis stil. Als we thuiskomen uit de winkel hangt de warmte nog in de vallei. Binnen is het ongeveer 10 graden koeler ("oh heerlijk! hier is het lekker fris!" roepen we dan). Pas als de zon achter de bergen verdwijnt gaan we naar buiten maar de thermometer komt in de avond en nacht niet onder de 25 graden. De tuin aan de voorkant van het huis krijgt langzaam zijn definitieve vorm en alle planten hebben het naar hun zin. De druiven kennen de term "kalm aan" niet. We kregen ze in maart als onooglijke kale stokken ("zet ze voor 3/4 in de grond, geef ze water en wacht maar gewoon af")  en zijn nu tweeëneenhalve meter hoog! Er zijn dagen bij dat ze zomaar 20 cm groeien! We leiden ze over een bamboe boog, zodat de toekomstige trossen mooi vrij hang

 Zomer! Het is begin juli en we hebben voor het eerst temperaturen boven de 30 graden. Vér boven de 30 graden, de thermometer onder de veranda (dus in de schaduw) geeft 36 graden aan... Ook dát hoort erbij. We hebben een bijna koel en wispelturig voorjaar gehad, met relatief weinig neerslag. De droogte zit daardoor al flink in de grond en nu in de zomer, gaan de temperaturen opeens flink omhoog. Het resultaat is veel droogte en droge terrassen waarop niets wil groeien, zelfs geen onkruid of gras. De tuin water geven doen we "automatisch" met een druppelsysteem waarbij er geen water verspild wordt op plekken waar niets staat. Maar het maakt de boel wel kaal én (mooie bijkomstigheid) onkruidvrij. Het kleine terrasje onderaan de trap met olijfboom avocado en sinaasappel ziet er met een zandbodem behoorlijk kaal uit. Het is nu in de zomer té warm om daar overdag te zitten. De drastisch gesnoeide olijfboom (drie stammen laten staan en een groot deel van de onderkant - zijn voeten-

 Het dak. Er moest nog wat aan gedaan worden: De grote lekkage waarbij het dak voor een groot deel geïnspecteerd en gerepareerd was, is nog niet helemaal waterdicht.  Het lekt niet heftig, maar op verschillende plekken hangen er na een regenbui toch weer druppels aan de balken. Het is echt niet te vergelijken met De Grote Lekkage maar het is nog niet compleet dicht dus. Dus maken de mannen ( E, de heer des huizes en vriend D) opnieuw plannen om het dak op te gaan. Ze bespreken, rekenen, tekenen en overleggen en de weersverwachting wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Wat gaat het weer doen de aankomende dagen. Er komt regen aan. Maar waar precies, en hoeveel? Er wordt een inschatting gemaakt qua werkzaamheden: ze denken ongeveer 3-4 dagen. Ze beslissen om ´s morgens tot een uur of 14:00 uur te werken en daarna nog een klein staartje aan het eind van de middag op te pakken. In de tussenliggende tijd een goede lunch en een lekkere siësta. Zo gaat het plan worden. En dan is het zover

Het lukt lang niet altijd maar ik probeer regelmatig met Bas een stukje "vooruit" te lopen als we ´s morgens naar de winkel gaan. Het is dan de koelste tijd van de dag en zo werk ik een beetje aan mijn conditie. En voor Bas is het op zijn oude dag (11 jaar, al zou je hem dat écht niet geven) ook goed. Ik kijk mijn ogen uit onderweg. Ik zie aparte bloemen, op de zijkant van de vele schijfcactussen. De blaadjes van de bloemen lijken wel van papier en ze bloeien in geel en roze. Daar onder zit een soort dikke knobbel, die later in het jaar van groen naar geel, en daarna roze kleurt. Zodra ze roze kleuren, zijn ze dikker, rijp en superzoet, hebben een beetje de smaak van meloen. Ze groeien overal..... Om ze te kunnen plukken gebruik je een uit de kluiten gewassen houten pincet: de cactus heeft hele grote stekels, maar het cactusfruit zit vol met hele kleine dunne stekeltjes met weerhaakjes. Die wil je niet in je handen hebben! Als je er toch eentje in je vinger hebt, helpt het om

 De dagen lengen, al staat in de ochtend de zon nog laag als ik met Bas wandel. Het geeft een leuke schaduw van een soort uitgerekt mensfiguur.   Ik wandel het gehuchtje uit - er is maar één weg, richting zee en 'grote stad'. Dus de weg gaat een beetje bergaf. Het zoemt en gonst dat het een lieve lust is. Bijen en hommels hebben maar één doel in hun korte leven, van zonsopgang tot zonsondergang op zoek naar het levenselixer: nectar. En dat, die nectar vinden ze hier in overvloed. Ik zie grote roze en witte wolken tegen de berghellingen, de abrikozen- en amandelbomen staan in bloei. Na 20 minuten keer ik om, in de verte zie ik de zijkant van ons huisje tegen de helling in de zon...   Adembenemend toch? Die paarse "wolk" in de foto is de palissanderboom in de tuin van de buurjongen. En ja, zó paars is het echt! Thuis loop ik even door naar de moestuin. Aan de rand bloeit inmiddels een brede rand klaprozen. Dunne, papierachtige blaadjes en een prachtig hartje. Ze bloeien

 Hier zijn geen prijsknallers zoals Jumbo, AH of Dirk, of de Spaanse versie daarvan. Zelfs geen Lidl of Aldi. Die laatste twee zijn overigens wel op de buureilanden te vinden, maar hier niet. Hier heeft de Spar vrijwel alle supermarkten in handen, al is in de hoofd"stad" een redelijke Hiperdino te vinden. Verder doen we het met lokale winkeltjes en kraampjes. En daarin liggen producten van het seizoen: op dit moment is de witte kool slechts €0,59 per kilo. Het is een groente waarbij je wat creativiteit moet gebruiken maar je kan er veel kanten mee op. Dus maakte ik afgelopen week - na een gezellig kletspraatje met buurvrouw C die mij een potje atjar tjampoer toeschoof - zélf maar weer eens dit lekkere goedje. Ik was alweer bijna vergeten hoe lekker het is en hoe veelzijdig je het kan gebruiken. Ik wilde 800 gram droog gewogen groenten gebruiken. De halve witte kool woog ruim een kilo. Schutbladeren eraf en met een scherp mesje sneed ik de harde kern eruit. Het was iets meer d

 De weg naar huis is ná de stuwmeren, eentje van veel bochten en wordt dan ook een stukje smaller. Soms is het een beetje passen en meten als je een tegenligger treft. De één rijdt een stukje achteruit, of de ander blijft wat verderop wachten want de weg heeft op regelmatige plekken een breder stukje.  Gelukkig is het vrijwel altijd "bestemmingsverkeer" - de weg is doodlopend. Door alle bochtjes kan je niet ver vooruit kijken maar bij elke bocht zie je wel een glimp van ons gehuchtje en dat komt na elke bocht dichterbij. Het gehuchtje telt nog geen tien woningen, waarvan je tussen het groen soms stukjes ziet, maar de zijkant van ons huisje kan je al van verre zien als een klein wit vlakje tegen de berg aan. Nu het voorjaar is en alles in bloei staat, zien we van verre een grote "dot" blauwpaars aan de rechterkant van het witte vlakje - ons huisje.  Het is een Palissander (Jacaranda) die in bloei staat, in de tuin van de buurman. Een boom die ik nog nooit in het echt

Koken voor meerdere dagen is hip. Het heeft zelfs een hippe naam: Batch koken. Het scheelt tijd door de week, je hebt over het algemeen minder voedselverspilling en - ik kan alleen voor mezelf spreken - ik verwerk dan makkelijker de restjes uit de koelkast die anders een eigen leven gaan leiden in een stil hoekje. Een boodschappenlijstje maak ik op basis van de inhoud van de koelkast en fruitschaal. Wat moet  op, of verwerkt worden? Dat koken voor meerdere dagen doe ik vaak in het weekend. Zaterdags gaat onze winkel om 14:00 uur dicht en dan begint voor ons het weekend. Op weg naar huis komen we langs "de grootste" supermarkt van het eiland waar ik met mijn lijstje door de gangen sjees voor de boodschappen. Groenten en fruit komen van een lokaal klein groenteboertje of haal ik uit eigen tuin. Sinds we hier wonen, probeer ik zoveel mogelijk puur te koken. Dus geen pakjes en zakjes (zout!) maar vers, met kruiden en met producten van de eilanden. Natuurlijk hebben we culinaire u

De palmboom groeit gestaag. Hij vormt in het hart nieuwe palmtakken, die eerst stijf rechtop staan maar in een paar weken langzaam naar buiten buigen en een nieuwe "kroon" vormen. De onderste, oudste palmbladeren buigen steeds verder door (mede door het gewicht van de nieuwe palmtakken) en worden minder mooi (wind) en bruiner. Dan is het tijd om die onderste palmtakken eraf te zagen. Inderdaad, zagen want het zijn dikke vezelige takken die breed uitlopen en daarmee stevig vast zitten aan de palmboom. Je moet de takken dicht op de stam afzagen, zodat er een soort "schubbige" stam ontstaat die in de loop van maanden verder sluit/indroogt en een stevige bast vormt. De afgelopen jaren is er wel gesnoeid maar niet echt dicht op de bast. Hierdoor zitten er een flink aantal uitsteeksels aan de boom: schubben met breed stuk van de beginnende palmtak. Doordat de palm vrolijk verder groeit en de bast uitdroogt, zitten veel van deze schubben los. Aan het begin van een palmtak

 In Nederland is de vrucht Nispero onbekend.  Misschien kom je ze af en toe bij een toko tegen, of op de markt. Dan worden ze vaak loquat  genoemd. Het is een eironde vrucht die qua grootte lijkt op de pruim maar daar houdt de vergelijking ook meteen mee op. Een rijpe nispero heeft een warm gele/oranje kleur. De smaak van nispero's is friszuur en lijkt een beetje op abrikozen, met de structuur van peer. De nispero heeft veel vitamine C en A en ook lekker wat vezels. De bomen van deze vrucht zijn heel algemeen en op veel plaatsen te vinden. De bloei is niet spectaculair, ik vind de bloeiwijze nogal rommelig en lomp. Grote dikke stelen en niet al te grote wittige bloemen die alle kanten op gaan. De bloemen (voorlopers van de vrucht) bloeien in de winterperiode maar niet tegelijk. Daardoor zijn de vruchten ook niet allemaal tegelijk rijp en dat is best handig. Op dit moment hangen de bomen overvol met honderden trossen met bijna rijpe nispero's. Na het werk (het blijft al veel lan

 Op het vasteland van Spanje werd afgelopen week sneeuw verwacht en in dit weekend, het laatste weekend van januari 2023, sneeuwde het zelfs op Mallorca! En ook wij, nóg een stukje zuidelijker, hebben al twee dagen te maken met kou. De temperatuur komt overdag nét op de 17/18 graden en in de avond en nacht zakt het zelfs tot 14 graden. Daarbij staat een koude wind. Voor Canarische begrippen is dit écht koud - helemaal als het zonnetje niet door de zware bewolking heen komt. Langebroekenweer dus, met sokken, een vest en een dekentje voor op de bank. Door de zware bewolking valt er regelmatig een bui, waardoor we het buiten in de tuin werken maar even laten zitten. We blijven lekker binnen en met muziek, een filmpje of een boek vermaken we ons prima. Ondertussen zet ik draadjesvlees op en maak ik later op de dag een grote pan stevig gevulde soep, voor twee dagen nasi en bak ik een cake. Zo gezellig als het buiten guur is!   En ondertussen schilder ik nog wat mooie kaarten.  Wat wil een