Zij van dat eiland

Het is een 'witte' kerst als er op beide kerstdagen in De Bilt om 9 uur in de ochtend een gesloten sneeuwdek is gemeten... Aldus de website van het KNMI. Verder lees ik dat er sinds begin 1900 slechts acht keer daadwerkelijk een witte kerst in Nederland was.  De één na laatste witte kerst was in het jaar dat E, de heer des huizes, en ik tot vér over onze oren verliefd waren.  We liepen midden in de nacht door het pittoreske Muiden en het leek alsof we in een tekening van Anton Pieck beland waren. Alle ouderwetse lantaarnpalen hadden een prachtig wit hoedje op en de verse sneeuw knerpte onder onze voeten. Romantiek ten top! Het jaar daarop was het weer raak. Opnieuw een witte kerst! Toen vierden we het op Texel. Het was bitter koud op het verlaten strand en hoog op de rode vuurtoren deed de wind het aanvoelen alsof we op de poolcirkel stonden.Onze neuzen vroren er bijna af, zó koud was het. De chocolademelk met slagroom er na maakte alles goed. Misschien is daar onze liefde vo...

Op een klein eiland met lang niet alles binnen handbereik, leren we veel. Bijvoorbeeld dat alles wat we doen of juist niet doen, invloed heeft op de natuur om ons heen. Dat minder vaak meer betekent.  Ik deel daarom hieronder elke tweede vrijdag van de maand een tip. Om wat zuiniger op de natuur te zijn, of op je portemonnee... Wie weet heb je er wat aan 😉 En daar past zelfs een tip bij in de serie van mijn Blogmast ! 🎄Dit is dag 12 daarvan. Een Blogmast is de uitdaging om elke dag van december een blog te schrijven, gerelateerd aan kerstmis.... Inmiddels ben al bijna twee weken onderweg!  Mijn tip deze maand: koop een fles azijn om mee schoon te maken. Met azijn kan je veel meer dan je denkt en scheelt in de aankoop van allerlei verschillende schoonmaakmiddelen. Azijn helpt je als de feestdagen voorbij zijn, heel goed bij het schoonmaken van je ramen. Een klein kopje azijn in een emmertje warm water verwijderd perfect vet en roetaanslag (van de kaarsen) op je ramen.  E...

Als ik met een grijns weer naar buiten loop -de tandarts heeft goed en pijnloos werk verricht - is alle kerstverlichting aan. In de tandartsstoel hoorde ik door de open ramen een koor de kerstliederen repeteren. Sfeervol hoor, zo tussen het voorwerk van de tandarts door 😉 Aan elke lantaarnpaal hangt kerstverlichting in de vorm van sterren, zonnen en manen. In de winkelstraten hangt de verlichting overdwars en als je door je oogharen kijkt, lijken het wel sterretjes! De verlichting is niet alleen in de heldere warme kleur, maar gecombineerd met groen, blauw en rood.  Omdat hier de werkdag van kantoorpersoneel pas om 20:00 uur stopt en de winkels pas om 21:00 uur dicht gaan, is het nog heel druk op straat. Kindertjes kijken hun ogen uit met zoveel lichtjes overal. En het is ook mooi en sfeervol. Helemaal omdat in de muziekschool druk gerepeteerd wordt en verderop nog een ander koor aan het zingen is. Als ik om de hoek loop zie ik de kerstbal op het kerkplein. Er is een opening waar...

Noten horen bij de herfst en de winter. In menig kerstpakket (krijg je dat nog als werknemer..?) zat zo'n rood plastic netje met daarin ongepelde gemengde noten. Maar je kon ze ook gewoon in de supermarkt kopen. Ze horen wat mij betreft echt bij de kerst. Thuis lagen ze vermengd tussen de mandarijnen op de fruitschaal. Walnoten, amandelen en hazelnoten. Maar ook van die heel donkerbruine, knoertharde 'halve maantjes': de paranoot. Die vond ik wel heel bijzonder.  Helaas kon ik geen foto vinden van zo'n rood netje met noten.... Alleen het kraken en pellen was al een belevenis op zich. Soms spatte de noot én de dop alle kanten op. Of je kneep te hard waardoor je alleen maar notengruis had.  Of - en dat was het ergste - je vinger zat een beetje onhandig om de notenkraker heen en kwam in het gedrang als je met brute kracht de noot kraakte. Au! Nog steeds kraken we zo af en toe noten. Als de amandelbomen hun noten laten vallen of als de macadamia's bruin kleuren. Die laa...

Lange tijd 'liep ik achter' als het ging om programma's op televisie en series die populair waren in mijn jeugd. Omdat wij om religieuze redenen geen televisie in huis hadden (het was een bron van kwaad en een afgod..) had ik geen idee wat ik bij  Hamelen of Q en Q  moest voorstellen. Mijn beste vriendinnetje op school vertelde er weleens enthousiast over maar ik had er geen beeld van. Swiebertje, Ren je Rot en Oebele gingen compleet langs mij heen.  Pas veel later had ik zelf een televisie in huis en keek ik weleens wat, maar het ding stond maar weinig aan. Gewoon, omdat ik het veel leuker vond om creatief bezig te zijn. Tot het moment dat in november 1989 de Walt Disney tekenfilm de kleine Zeemeermin  op video uitkwamen. De aankoop werd de start van een traditie. Belle en het Beest, Alladin, Sneeuwwitje, Lady en de Vagebond, Peter Pan.... elk jaar zo rond november werd er een nieuwe Walt Disney tekenfilm uitgebracht en keken we met kerst naar de nieuwste film. A...

Zoals bijna elk kind vroeger, had ik twee opa's en oma's. Elke twee weken gingen we op zondag na de ochtend kerkdienst als gezin met opa en oma naar hun huis. Koffie drinken. Bij de andere opa en oma, die niet naar de kerk gingen kwamen we zelden, terwijl ze op dezelfde afstand van ons vandaan woonden.  Als  we weleens bij 'de andere opa en oma' kwamen, was dat op nieuwjaarsdag. Zij hadden een televisie in de hoek van de kamer staan (zó interessant!) waar dan het schansspringen in Garmisch-Partenkirchen werd uitgezonden. Mannetjes die met een nummer op hun borst en een klein wollen mutsje op, door de lucht vlogen en op de sneeuw landden. Alles in zwart-wit natuurlijk, want ik spreek over heel lang geleden 😉.  Anno 1973.... Wij, de kleinkinderen, zaten in de voorkamer aan de eettafel terwijl de grote mensen in de achterkamer koffie dronken. Ik herinner mij een foto waarbij ik naast mijn nichtje C aan de eettafel zit. Van oma hadden we op een sierlijk schoteltje een plak...

Totdat we hier kwamen wonen had ik nog nooit van adventskaarsen gehoord. Wel van de adventstijd, maar ook die term kende ik niet van huis uit. Thuis, in ons streng protestantse gezin, werd er nooit over de adventstijd gesproken, laat staan over de adventskrans of over het gebruik van de gebruikte kleuren en het wekelijks aansteken van een volgende adventskaars.  Het kleine eiland in de Atlantische Oceaan is - net als Spanje - een katholiek land en kent veel kerkelijke rituelen. Mijn eerste gedachte was dat de adventskaarsen ' dus' daar vandaan kwamen, uit het katholieke geloof. Deels klopt het: de traditie van de adventskrans en -kaarsen is een oude katholieke gewoonte die dateert uit de Middeleeuwen, bedoeld als spirituele voorbereiding op Kerstmis. Maar dit gebruik is in de 19e eeuw ook geïntroduceerd in de protestantse kerk, door de Duitse theoloog Wicher. Het was een onderdeel van zijn zendingswerk. Hoewel sommige protestantse kerken het gebruik ervan vermijden, omdat het...

Van één van de weinige foto's van vroeger weet ik dat we met kerst een kerstboom in huis hadden. Ik weet het, omdat ik met mijn handje naar een bal reik. Het was een echte kerstboom met van die grote ouderwetse elektrische lichtjes, 'kralen kettingen' en de klassieke ballen en figuurtjes - alles zilverkleurig. ...het sierlijke vogeltje.... ...het klokje.... De gedeukte bal... Daarna volgde er een periode waarin ik mij niet kan herinneren dat er een kerstboom in huis stond. Was het om de streng religieuze redenen? Of was het gesleep met een boom, de kamer op zijn kop en de naalden die tot nog in maart te vinden waren, gewoon te veel gedoe...?  Wel was er altijd een kerststukje op tafel, met een rode kaars er in. Af en toe ging de kaars aan en bleef het licht in huis uit. Je werd er vanzelf een beetje stil van. Eenmaal uit huis kocht ik wél elk jaar een kerstboom. Eerst een afgezaagde, die je liters water moest geven maar waarvan de naalden tóch uitvielen. Elke dag als het g...

Een paar dagen geleden schreef ik het al: Sint is in Nederland. Vandaag - en ik denk dit weekend - zal het in heel wat huishoudens een drukte van belang zijn met manden vol kleine en grote pakjes die als verrassing voor de deur staan. Elkaar een beetje plagen met surprises en gedichtjes waar iets op de hak genomen wordt, het hoort er allemaal bij. Hier niets van dat al. Als ik Spaanse vrienden vertel wat zich deze dagen in Nederland afspeelt kijken ze me onbegrijpelijk aan. Is het een feestje of is het een soort vreemd kinderpartijtje?  Hier worden de dagen gevuld met kerstinkopen doen. Kerstdecoraties, de verlichting aan de buitenkant van je huis ophangen, en dat is vaak heel kleurrijk en knipperend. Kerst is één van de belangrijkste feesten in het Katholiek Spanje. Er wordt een planning gemaakt voor het belangrijkste moment, kerstavond. De kerstviering duurt echter langer dan de twee dagen in Nederland, het loopt door tot Driekoningen op 6 januari - dán krijgen de kinderen hun c...

Bij een kerstmarkt denk je toch als eerste aan donkere dagen, houten kerststalletjes, rinkelende bellen, de geur van glühwein en sneeuw. Vooral Duitsland is er mee bekend met grote markten in Düsseldorf, Keulen of Aken. Ik weet van heel vroeger dat er zelfs busreizen werden georganiseerd om een dagje heen-en-weer te gaan naar zo'n markt.  Geen idee of dat nog steeds kan, of dat iedereen nu (liever) met eigen vervoer gaat. Ik zag weleens de foto's in tijdschriften of op een flyer met een speciale actieprijs voor een dagje uit, maar ik ben nooit naar zo'n markt geweest. Te ver reizen en te veel gedoe - een bezoek aan een groot tuincentrum met een mooie kerstafdeling vond ik wel voldoende! En nu, nu stond ik voor de tweede keer zélf op een driedaagse kerstmarkt. Geen geur van glühwein en geen vlokje sneeuw maar wel kerstmuziek en houten kerststalletjes, vol met kerstgroen, kaarsen, decoraties en snoeperij.  En dat allemaal onder de palmbomen en bij een temperatuur van 25 grade...

Op geen enkel moment worden er zóveel kaarten verstuurd als rond kerst en oud- en nieuw. Kerstkaarten versturen is een leuke bezigheid, al neemt de hoeveelheid sinds 2017 drastisch af. Dat heeft alles te maken met de digitale snelweg: er is een ontelbare hoeveelheid kerstplaatjes te vinden op internet en dan is een kerstgroet heel snel te versturen via Whatsapp of in een mailtje.  Toch jammer want het uitkiezen van de kaarten, het schrijven en versturen is een soort ritueel wat bij kerst hoort. En dan begint het grote wachten, want van wie krijg je een kaartje terug? En was dat een gekocht kaartje, eentje met glitters of een bijzondere zelfgemaakte...?   Jarenlang heb ik de zelfgemaakte kerstkaarten bewaard in een doos. Ik vond het zonde om de kaart zomaar weg te gooien want een zelfgemaakte kaart is met aandacht en liefde gemaakt.  Vroeger werd thuis een lint op twee meter hoogte aan een spijkertje in de muur geknoopt en werden daar alle kaarten aan vastgemaakt met ...

Ik last het bij Mevrouw Niekje en vond het een leuk idee: Blogmas. Blogmas staat voor een maand lang iedere dag een blog plaatsen, met het thema kerstmis. Nou is het deze weken best wel zoeken naar vrije tijd, maar schrijven zorgt ook voor afleiding van alle drukte rondom de winkel in dit hoogseizoen, de opdrachten en de voorraad die gemaakt moet worden. Dus ik ga de uitdaging aan!  Het lijkt me leuk om te proberen, elke dag een kerstblog schrijven en of het lukt? Dat kan ik pas op 1 januari zeggen. Ik ben in ieder geval al goed begonnen met  mijn blog van gisteren . En deze tel ik voor het gemak ook mee 😉 Gisteren plaatste ik een sfeervolle foto van de kerstboom-bij-nacht op het plein. Overdag ziet het er meteen heel anders uit....

Een beetje ongemakkelijk schuif ik de grote box onder het bed vandaan. De Zweedse winkel met het blauw-gele logo is op veel vlakken heel praktisch: veel boxen en bakken zijn aangepast aan de ruimtes in kasten en onder banken, sofa's en bedden.  Onder ons bed passen daardoor precies zes grote bakken met passende deksels. Een perfecte plek om seizoensspullen, kleding en het beddengoed in op te ruimen. In de voorraadkasten passen exact twee grote hoge, of vier smallere boxen naast elkaar. Ideaal om effectief met je ruimte om te gaan en dezelfde simpele "look" zorgt voor rust.   Vroeger stond in deze huizen een dekenkist (baúl) waarin - het woord zegt het al - dekens werden opgeslagen, of kleding en linnengoed. Ze deden dienst als extra zitplaats of tijdelijke tafel. Er is een baúl in de maak, hij wordt heel mooi maar degelijk handwerk kost tijd.  Ik dwaal af. Ik schoof dus nogal ongemakkelijk een grote box onder het bed vandaan. De box met de kerstspullen. Het is nog st...

Om de drukke tijden goed door te komen - want ook hier heerst de griep - letten we nog meer dan anders op onze vitamientjes.  Ook al heb ik vorige maand een grote hoeveelheid dubbel gekookt en daarmee een voorraad aan maaltijden in de vriezer liggen, er gaat toch niets boven een kersverse maaltijd! Vanaf begin augustus heb ik steeds bij afnemende maan, uitgelopen aardappels uit mijn aardappel mand in de tuin gepoot. Niet in een recht akkertje, maar gewoon tussen de andere planten in de tuin, waar nog een leeg stukje was. Het is goed voor de grond én het maakt de vaste aarde wat losser. In mijn agenda heb ik steeds op 100 dagen na de betreffende poot-dag een aantekening gemaakt en opgeschreven waar de aardappels gepoot zijn. Als de 100 dagen (ongeveer) om zijn, kunnen de piepers gerooid worden. Wordt het blad geel en gaan de stengels slap hangen (want niet elke aardappelplant bloeit hier) dan kan ik oogsten. Soms veel en grote aardappels en soms zijn het er maar een paar. Het is al...

Het is deze weken lastig om tijd te vinden. Tijd om een leuk patroon uit te zoeken voor de Kremke Soul Wool die al zo lang ligt te wachten om verwerkt te worden. Of om mijn ukelele weer te pakken en verder te oefenen met Ukulaliens . Tijd om mijn eeuwigdurende patchwork deken af te maken of om te beginnen met mijn lessen kunstgeschiedenis die inmiddels online klaar staan. En dan ook nog de kleine Doerak die groeit als kool!  Het is niet erg, omdat ik weet  waarom  ik geen tijd heb: het is hoogseizoen, we staan volop op extra markten (tot eind maart in ieder geval elke week minimaal eentje...) en aankomend weekend is volgepropt met een driedaagse kerstmarkt.  De stilte en rust voordat een markt begint is altijd heel fijn..... Even ademhalen voordat er een dag begint waarin ik afwisselend minimaal drie,maar veel vaker vier talen spreek.  Sinds vorig jaar hebben we onze producten ook in twee andere winkels staan. Een museumwinkel in het noorden van het eiland, e...