De geschiedenis herhaalt zich

In mijn jeugd heb ik weleens bij mijn opa en oma gelogeerd. Het zal winter geweest zijn want het was wel ochtend, maar nog donker. En toch hoorde ik beneden de klanken van zachte muziek. Nieuwsgierig als ik was ging ik op kousevoetjes de trap-met-loper af. Het licht in de huiskamer was aan, ik kon het zien door het halfronde raampje met glas in lood, wat in de muur zat tussen de gang en de kamer. De deur was op een kier en toen ik om de hoek keek wist ik niet wat ik zag... Mijn kleine oma, in een lichtblauwe pyama, stond naast een eetkamerstoel die ze dichtbij de radio had neergezet. Ze stond netjes rechtop, haar altijd tot knot gedraaide vlecht hing los over haar schouder. Met één hand hield ze de rugleuning van de stoel vast en met haar andere arm maakte ze draaiende bewegingen op de maat van de muziek. Nét zo lang tot de mannenstem uit de radio zei dat ze anders moest gaan staan en andere bewegingen moest maken. Ademloos keek ik toe hoe oma de ene na de andere oefening deed die...