Ledigheid is des duivels oorkussen ...
Wie kent het niet, een kind op zijn kop hangend op de bank die de legendarische woorden uitspreekt "Ik verveel me zo...." Met vooral een beetje nadruk op ver veel. Wie weet overkomt het je nu op volwassen leeftijd ook nog weleens - al hang je waarschijnlijk dan niet meer op z'n kop op de bank. Ga eens wat doen! " of "Ga je kamer dan maar opruimen" of "Oh, dan kan je wel even de was strijken..". Op mijn landerigheid werd vroeger standaard gereageerd met een opmerking om vooral wat te gaan doen . Want ledigheid was des duivels oorkussen. Je moest vooral je tijd nuttig besteden, altijd bezig zijn. Desnoods nog maar eens een kastje opruimen, de ramen lappen of verstelwerk doen... alles was beter dan niets doen, dan een beetje voor je uit kijken en je vervelen. Ook tegenwoordig lijkt het 'not done' om gewoon voor je uit te kijken of je te vervelen. Dat lijkt zelfs een beetje "eng". Velen pakken in plaats daarvan gedachteloos hun ...