Zij van dat eiland

We rijden na de Pyreneeën door naar Ágreda, waar we op de heenreis een nacht met regen gestaan hebben. Het lijkt heel lang geleden dat we hier het terrein op reden. Toen stonden er maar twee andere campers, nu is het een stuk voller. Ook de bomen zitten vol in het groen en met een zonnetje erbij ziet het er allemaal een stuk gezelliger uit! Op vrijwel dezelfde plek als toen, zetten we de Land Rover neer. Nu niet met de neus naar het zandpad, maar 'overdwars' waardoor we met de luifel naar het gras staan. Het zandpad is zo'n 2 kilometer lang. Wij staan aan het eind (of begin....) ervan en het is een geliefd pad voor de lokale bevolking om op te wandelen na de siësta. Ik kan me daar wel wat bij voorstellen want elke dag dat je er overheen sloft, schuifelt of kwiek wandelt (afhankelijk van je leeftijd en conditie) kom je weer andere mensen tegen. Bijna iedereen heeft wel tijd voor een praatje, en Spanjaarden doen dat graag en uitgebreid. De huishoudelijke zaken op orde Al snel

We blijven twee dagen in Pirrefitte Nestalas. De plek waar we staan ligt tegen een berg aan waar een 9 kilometer lang pad naar boven loopt. Het is een oud pad waar je te voet uiteindelijk de grens van Frankrijk naar Spanje kunt oversteken. Met Bas lopen we meerdere keren een stuk omhoog, het zicht op het dal en de hoge pieken van de Pyreneeën zijn op elk moment van de dag weer anders. Deze camperplaats is een gewilde plaats - zodra er iemand weg gaat, is binnen een uur de plek alweer bezet. We maken een wandeling het kleine dorpje. Midden in het dorpje loopt een klein stroompje maar de extra aangebrachte hoge betonnen wanden doen vermoeden dat het hier in het voorjaar met smeltwater weleens heel anders kan zijn. Opruimen! Aan het eind van de tweede dag ruimen we zoveel mogelijk op. De luifel alvast naar binnen, alle andere spullen alvast op de 'reisplek'. en spullen klaar leggen die we voor een reisdag nodig hebben. Morgen gaan we de Pyreneeën in en hopen in Spanje aan te komen

Na drie heerlijke dagen reizen we v andaag naar de Pyreneeën. Alles is weer ingepakt en we zeggen iedereen gedag. Afscheid nemen doet altijd zeer. En zo voelde het na alle gezelligheid met de familie. Dagen met zon, rosé en muziek. De kleine camping kwam zó uit een Franse film: Voor de receptie, die in de avond dienst deed als bar, stonden ronde tafeltjes en stoeltjes. Vlak ernaast stonden banken met houten tafels, aangevuld met een klein podium met simpel afdakje. Er hingen snoeren met gekleurde lichtjes die 's avonds aan waren. Bedenk daarbij live-muziek en het is helemaal compleet! Zittend aan de oever van een meertje waar we elke keer afkoelden, praatten we bij. De barbecue deed goed dienst en er werd geproefd van zelfgemaakte paella. We sliepen in de daktent en 's nachts hoorden we het geschuifel en geblaf van dassen die hier in het wild leven. Met nog een allerlaatste zwaai en bescheiden getoeter rijden we weg. We kijken voor ons uit, ieder met eigen gedachten... het is e

  Af en toe is het lastig om goed internet te ontvangen, we rijden niet echt door dicht bevolkt gebied. Sterker nog, we vermijden zoveel mogelijk de grote steden. Te druk, te vol en teveel gekrioel. Bij tankstations is het over het algemeen geen probleem. Ik heb een ritme gevonden om een blog alvast in 'notities' of in 'Word' te maken en het beeldmateriaal alvast 'voor te sorteren': kleiner maken en op volgorde opslaan. Als we dan online kunnen, is het een kwestie van plakken en knippen. Naar huis Na Gerardmere hebben we zo zachtjesaan besloten om tickets te bestellen voor de ferry die ons vanuit Huelva naar huis zal brengen. Maar jullie zitten pas halverwege Frankrijk! Hoor ik jullie denken. Klopt. Het is ook niet zo dat we in één lijn naar de ferry willen, integendeel! Maar ooit moeten we terug en ook in het Zuiden zijn de vakanties begonnen. Als de ferry vol is, moeten we een week wachten omdat er maar één keer per week eentje vertrekt. Regeren is vooruitzie

Het is vandaag maar een ritje van zo'n 230 kilometer: bestemming Louhans. We stoppen even omdat er op een gevel wel heel mooie beschilderingen zijn te zien en in de rustige winkelstraat (zondag..) maak ik er wat foto's van. Even twijfelen we of we niet nog een stukje door zullen rijden want we zijn best wel vroeg. Maar nee, g ewoon zo meteen al settelen, een lunch maken en genieten. Hier linksaf, rechts onder het viaductje door. Verderop zou een bruggetje liggen en daar moeten we overheen. We rijden onder het viaduct door en dan... Wild-West rijden Dan houdt de weg op. Althans, de weg is opengebroken. Er staan hekken en iets verderop staan asfalteer-machines. De bestemming is maar 1200 meter verderop. Via de routeplanner geef ik een omweg in en opnieuw rijden we naar de camperplaats. Maar ook nu komen we in een wegomlegging terecht en zien we dat we min of meer op hetzelfde punt staan als daarnet. Een derde poging komt ook op hetzelfde punt uit. Het lijkt dat dit de enige manie

We vertrokken in de ochtend vanaf Lac Madine, waar we heerlijke dagen hebben gehad. We verheugen ons op een volgende plek aan het water maar de tegenstelling bij aankomst kan niet groter: Gerardmer is een drukke stad met heel veel verkeer, overal mensen en geen enkele leuke plek aan het water om de Land Rover neer te zetten voor de nacht. De plaats ligt tegen het smalle deel van het gelijknamige meer aan en heeft een autoloos centrum aan het water. Midden in de stad is wel een speciaal ingerichte camperplaats maar dat trekt ons totaal niet. Eerst maar eens Gerardmer uitrijden en kijken of we net buiten de stad een parkeerplaats vinden, het liefst dichtbij het water of met zicht op het water. O p de parkeerplaatsen die we tegenkomen, is een parkeerverbod van 22.00 uur - 07.00 uur, ingesteld om te voorkomen dat mensen toch aan het water willen overnachten, al dan niet met camper. Een sfeerloze plek Dan maar weer terug naar Gerardmere, naar de speciale camperplaats. We zijn moe, hebben

  We blijven drie dagen bij Lac de Madine en genieten van het water. Even onderdompelen om af te koelen en een stukje zwemmen. We zijn geen fan van honden op het strand, ook niet als het Bas betreft. Het is écht niet fijn als zo'n enthousiaste hond al spetterend langs je komt rennen en zich even lekker uit gaat staan schudden. Zwemmen met Bas Op zondagochtend - bewolkt - zijn we heel vroeg met Bas naar het strandje gegaan. We hadden het de vorige dagen al gezien: vroeg in de ochtend of later op de avond, als het rustig is op het strandje, is het beste moment om even met de hond te spelen in het water. Bas ging helemaal uit zijn dak. Natuurlijk eerst stokken gooien en terughalen uit het water en later - de rust een beetje in dat drukke lijf van hem - een stuk met hem zwemmen. Het blijft zo leuk! Thuis gaat hij ook vaak mee naar het strand en in zee, maar krijgt dan vrijwel altijd daarna last van zijn oren. Veel jeuk, roodheid en vieze prut. De dierenarts had ons voorgedaan hoe wat d

  Ons plan was om naar Saint-Die-de-Vosges re rijden en van daaruit de " Route des Crêtes " te volgen. Maar als we links iets zien wat ons leuk lijkt, kunnen we zomaar de plannen veranderen. Zo ook vandaag. V anuit Verdun reden we het gebied Woëvre binnen. De route voor vandaag loopt door een prachtig natuurgebied. Het is hier groen en dunbevolkt. Onderweg zien we een vosje langs de kant van de weg en niet veel later steekt een marter over. Lac de Madine In het natuurgebied waar we doorheen rijden ligt Lac de Madine. Ik had het al op de kaart gezien en we zijn benieuwd of er een mogelijkheid is om daar in de buurt te overnachten. Een lekker verkoelend meer, het liefst met de mogelijkheid om te zwemmen, leek ons wel wat en dus sloegen we af richting Lac de Madine. Lac de Madine ligt in het Parc naturel régional de Lorraine, met veel groen en bomen.   E, de heer des huizes rijdt een beetje rond om dichterbij het water te komen.  Er ligt een groot terrein met zandpaden, velden

  Het schiet nog niet op om naar het zuiden af te zakken want het is veel te leuk om via allerlei weggetjes de regio te verkennen. Eèn zo'n plekje is in Dun-Sur-Meuse, waar we aan een zijrivier van de Maas staan. Het is een camperplaats waar wij met een Land Rover toch een beetje uit de toon vallen, maar dat maakt het alleen maar leuk! We kunnen voor € 8,00 overnachten, aansluiten op elektriciteit en gebruikt maken van het sanitair inclusief douche. Het is er heerlijk rustig en als de ergste warmte wat uit de lucht is, gaan we te voet op verkenning. Het plaatsje stelt niet zoveel voor, al staat er wel een klein 'frietkotje' op de kruising bij de brug waar druk gebruik van wordt gemaakt. We laten ons niet verleiden, zijn nieuwsgierig naar een gebouw (een kasteel? een kerk?) wat een stuk hoger ligt. Het is een behoorlijke klim, het pad is smal en gaat deels door bebossing. Dat is fijn, zo hebben we minder last meer van de warmte! Notre Dame de Bonne Garde Het blijkt de citade

Na drie dagen op de Fuussekaul hebben we het wel weer gezien. Alles is keurig aangeharkt, de camping tiptop in orde en schoon. En het grappige is, dat we daar na drie dagen genoeg van hebben. De camping ligt tussen groene heuvels en we hebben er met Bas heerlijk gewandeld. Nu willen we weer wat anders zien. We gaan richting de Vogezen. Luxemburg, voordelig tanken! Het loopt tegen twaalven als we Luxemburg uit rijden. Omdat de brandstof hier een stuk voordeliger is, gooien we vlak voor de grens met Frankrijk, de Land Rover nog maar eens vol. Bij het tankstation staat een langere rij. Doet slechts één van de vier pompen het? Is een er limiet gesteld waar wij niets vanaf weten? Nee. De lange rij wordt door iets heel anders veroorzaakt.... Het is bijna lunchtijd en het pompstation verkoopt blijkbaar zeer smakelijke broodjes en baguettes. Er staat maar één medewerker. Er staan klanten die brandstof willen afrekenen, maar ook binnenlopende klanten (van het naastgelegen industrieterrein) die

Wildkamperen in Europa is op een paar plekken na, bijna niet meer mogelijk. Jammer, want het leek ons tevoren zo leuk om te doen. Ergens in een bos of aan de rand van een veld... Eenmaal onderweg zagen we het ook, borden waarop het verbod duidelijk staat aangegeven of slagbomen op cruciale hoogte waardoor een busje of camper er niet onderdoor kan. Soms zij er plekken waarvan je de toestemming moet hebben van de landeigenaar. Even langs gaan of een berichtje sturen en wachten op toestemming, dan kan wildkamperen nog. Neem je toch het risico om ergens op een landweggetje te gaan staan en de eigenaar en/of politie komt vragen stellen, dan heb je heel wat uit te leggen. Er zijn in de loop van jaren heel veel campers bij gekomen, die allemaal fijn in het wild willen kamperen en 'puur natuur' willen staan. Hierdoor is er al heel wat verpest doordat er rommel blijft liggen. Er wordt illegaal sanitair-water geloosd of de natuur wordt kapotgereden. Geen wonder dat gemeenten, regio's

  Ook in Nederland is het inmiddels een heerlijke zomer. Wij hebben er in ieder geval optimaal van genoten. Met temperaturen van 27 graden of hoger, voelden we ons er helemaal thuis. We hebben in Nederland met de Land Rover in Wapse aan een pad gestaan en we liepen gemiddeld 5 kilometer per dag door de natuur. Het was Nederland op zijn mooist! Na het opnieuw zien van familie en vrienden zakken we langzaamaan weer naar het zuiden. We gaan richting België en Luxemburg. Bij Maastricht is heel wat veranderd, we rijden nu onder de stad door in plaats van een heel eind door de stad. Het scheelt veel tijd! Ook in België is het hartje zomer. Als we de overnachtingsplaats opdraaien, geeft de thermometer nog boven de 30 graden aan. Het is een ruime plek bij de voormalige Blegny mijnen . Het is èèn van vier mijnen in Europa waar het ondergrondse zo goed als intact is gebleven en voor bezoekers toegankelijk is. Nee, we gaan er niet in. De informatie bovengronds laat genoeg zien hoe benauwd en afs