Zij van dat eiland

 Om hout te beschermen tegen weersinvloeden, wordt hier veel gewerkt met lijnzaadolie. De vele uren zon, bijna altijd wind en af en toe regen maar wel veel vocht in de lucht, hebben hier grote invloed op hout  Lijnzaadolie beschermd het hout tegen vocht en daarmee tegen rotten. Het is een licht gekleurde olie, die goed in het hout trekt. Je kwast het er gezellig op en elk jaar herhaal je dat. Even schoonmaken, al dan niet om het eerst even licht op te schuren.  De rieten stoelen die al acht jaar buiten staan in weer en wind, heb ik schoongeborsteld en daarna met lijnzaadolie behandeld. Voor-, achter en zijkanten, maar ook de binnenkant van de zitting en de onderkant. Het is een wereld van verschil!  En zij.... zij knapt nog niet echt op. Ze ligt in de vensterbank te slapen en te soezen. Laat zich wel oppakken en wil graag bij ons zijn maar ze is futloos. Poes is dus nog steeds ziek..

Waar eerder dit jaar nog de palmboom stond, is het nu een kale boel.  De zaag erin!  schreef ik toen. Het was een weloverwogen keuze maar toch...het is zo leeg!  Het was niet alleen de palmboom weghalen, maar ook avonden achter elkaar hakken met een bijl en wrikken met een soort koevoet om de sterke vezelachtige structuur van de stronk te verwijderen. In de stronk zat nog veel vocht waardoor het wrikken en hakken maar langzaam ging. Maar, de aanhouder wint en uiteindelijk was het vlak genoeg om het te betegelen met natuursteen. (in de stijl zoals je op de voorgrond op de foto hierboven ziet). We willen op de plek waar de palmboom stond, een soort pilaar - wordt ook weleens ouderwets "een beertje" genoemd - waardoor het hek weer mooi sluit en de loslopende honden buiten houdt. E, de heer des huizes, heeft heel veel zakken cement naar boven gebracht (100 treden op en 100 treden af...) zodat hij een mooie overgang kom metselen tussen het openbare pad en ons terrein. En nu is hij

Sinds we Droppie na onze vakantie uit het dierenhotel hebben opgehaald, is ze een beetje aan het kwakkelen. De eerste paar dagen was ze veel buiten te vinden. Natuurlijk moest ze iedere buurkat vertellen dat ze weer terug was 😉 Toen ze een paar dagen geleden op een avond binnen kwam (althans, wij deden heel hoffelijk de hordeur voor mevrouw open..) liep ze een beetje mank. Haar rechter voorpoot en met name haar schouder deden zeer.... Droppie is deze maand 2 jaar en we hebben haar uit het asiel gehaald. Ze is als kitten samen met haar broertjes en zusjes te vondeling gelegd. En dan schrijf ik het even netjes op: in werkelijkheid is het nestje in een container gevonden.  Als kittens binnenkomen bij de opvang, worden ze helemaal nagekeken en getest. Droppie bleek vanaf haar geboorte al Leucose (Leukemie) te hebben, waarschijnlijk doorgegeven door haar moeder. Wij wisten dat, toen we haar ophaalden toen ze 5 maanden was. Daarom gaan wij, als ze iets onder de leden heeft, snel

Sinds we vorig jaar van een buurman een aantal staken kregen zijn we 6 wijnranken rijker.  Zijn advies "zet ze voor 3/4 in de grond en geef ze elke keer flink water, ze groeien vanzelf" hebben wetjes opgevolgd. Ze groeiden als kool en waren al meer dan 2 meter hoog.  In de winter heb ik ze gesnoeid en dit voorjaar zetten ze opnieuw een groeispurt in.  Het wordt tijd om ze serieus te gaan ondersteunen, want er komen al aardig wat druiventrossen in! We ondersteunen ze met een hekwerk van vers gesneden bamboe stokken, elk meer dan 2 meter lang. E, de heer des huizes, Heeft ze zelf gesneden in de bergen links van ons huis, ongeveer 10 minuten lopen en klauteren. Hij is er daarna een weekend mee bezig geweest om een hek/rek te maken om deze snelle groeiers de ruimte te geven en ze te leiden naar waar wij willen: een dak van groen. Een dak van groen waar wij straks lekker beschut voor de zon kunnen zitten. Waar we straks de druiven zien groeien boven ons hoofd.... hoe mooi is dat? 

We leverden de auto in, gingen met de ferry terug naar Tenerife en namen de bus die ons naar het zuiden van het eiland zou brengen. Een mooie regeling van de ferrymaatschappij: een shuttlebus tussen de noordelijke en de zuidelijke haven.  Thuisgekomen haalden we Bas bij de buren op. Ze waren helemaal weg van hem, merkten eigenlijk niet dat hij er was. Bas heeft zich keurig gedragen 😇, maar dat wisten we wel. Met zijn dikke 12 jaar heeft hij nog wel zijn enthousiaste buien maar het is toch ook wel een beetje een bedeesde meneer aan het worden.  Droppie haalden we de dag erna op uit het dierenhotel en toen was alles weer thuis, zoals het hoort. Het gewone leven gaat weer beginnen, maar we voelen ons niet helemaal top. Is het al die airco's die ze in al dat openbaar vervoer hebben draaien? Is het de vermoeidheid, of hebben we wat onder de leden... Dat laatste blijkt het geval, in de dagen die volgen voelen we ons duidelijk niet lekker. Hoofdpijn, spierpijn en verhoging... we hebben g

Ook op dit weekje weg,  naar het buureiland Gran Canaria, had ik sokken op de pennen staan.  Iedereen die breit, haakt of op een andere manier (hand)werkt, weet dat je altijd wel met een restje blijft zitten. In de afgelopen jaren zijn in mijn mand met garen alle restjes gegooid van projecten die ik ooit maakte.  Daarom zocht ik tevoren wat gezellige kleuren bij elkaar om een stel "restjes sokken" te maken.  En ze zijn best aardig gelukt al zeg ik het zelf. 😊