Zij van dat eiland

Op het dak van de Land Rover, aan de voorkant, ligt de daktent. De daktent van de Land Rover heeft een stevige waterdichte hoes. Bevestigd met een ingenieus sluitsysteem, klittenband en twee 'straps' van voor naar achter, is het absoluut waterdicht. Wij hebben echter een ander probleem.....de zon. Het zonlicht is hier sterk en brandt behoorlijk in op het zwarte materiaal. De levensduur van de hoes zou hierdoor best wel eens wat korter kunnen zijn. En daar zitten we niet op te wachten... De hoes voor de daktent Al eerder maakte ik op basis van een klein schetsje een ingewikkelde zonneluifel voor de markt. Met dat in mijn achterhoofd, is de hoes voor de daktent een peulenschilletje. Dus, hup naar de winkel voor twee meter zonweringsstof, klosjes garen en een pakje extra sterke naalden. Op een kladje al een tekeningetje gemaakt en aan de slag. Ik knip niet, maar scheur de stof op maat, zodat het formaat van de delen die ik nodig heb, 'recht van draad' zijn. Hierdoor is he

  Ziehier de oogst van eigen land. Eigenlijk, van eigen dakterras. Begonnen als grapje en uit nieuwsgierigheid, legde ik de zaadjes van een paprika in een laagje potaarde. Als pot gebruikte ik een gehalveerde plastic waterfles van 5 liter. De opstaande rand diende als bescherming voor het opkomende grut. De opgekomen groene plukjes haalde ik uit elkaar en zette ik voorzichtig over in nieuwe gehalveerde waterflessen en plaatste ze uit de wind in de zon op het dakterras. Dat opkomende groen zette aan tot meer actie. Niet weggooien, maar bewaren De hartjes van tomaten werden bewaard, een paar uitgelopen aardappeltjes en uien met een groene sliert, de laatste stukjes van de prei (dat witte stukje met zo'n friemeltje worteltjes eraan) en een knoflookteentje met een groen puntje volgden dezelfde weg als de zaadjes van de paprika. Kortom, heel veel wat normaal in de vuilnisbak verdwijnt. Op het dakterras kwamen groene neusjes boven de grond en er volgden zelfs bloemetjes! De wind was wele