Zij van dat eiland

 ...het was maar van korte duur, maar wat was het heerlijk om opeens REGEN te voelen! Het is maar een druppel op de gloeiende plaat - aan de kust regende het helemaal niet - maar elk spatje regen is op dit moment fijn.  Een ochtend lang was het grijzig met laaghangende bewolking een ochtend lang miezerde het, soms wat harder en dan weer zachter. Precies genoeg om alles te ontdoen van het stof en een béétje groener te laten lijken...  Het was maar van korte duur: in de middag kwam de zomerzon weer tevoorschijn...

 "Wil je een oogje in het zeil houden?"  Om de planten op onze terrassen van water te voorzien, hebben we een klein computertje en een ingenieus slangensysteem. Het computertje staat in verbinding met de buitenkraan en geeft op ingestelde tijden water aan alle planten en bomen in onze tuin.  Als E, de heer des huizes, met de hand water geeft, is hij minstens een uur bezig. Nu krijgt alles water in één keer. Parttime buren die hier alleen in hun vakantie zijn, hebben ook zo'n systeem. Ideaal. Maar toch houden we als ze er niet zijn, een oogje in het zeil. In een warme week waarbij het kwik in de nacht niet onder de 28 graden uit komt bijvoorbeeld, hebben ze een slokje meer nodig en sproeien we handmatig bij. En kijk eens wat een groene weelde! Een brede rij citroengras links / rechts achterin de citroenboom. Even wat water bij de buren....

  Altijd kletsen, kroelen op schoot, zoeken naar het lekkerste plekje in de holte van mijn arm.  Ze werd maar twee jaar oud. De grootste knuffelkat die ik kende hebben we gisteren in laten slapen. 

Hier zijn de huizen en de stukken landbouwgrond op zgn. terrassen gebouwd. Deze terrassen zorgen ervoor dat je tegen een bergwand ook kunt "boeren". Dat bewerken van het land gaat allemaal met de hand want een tractor, ploeg of zaaimachine kan met al die kleine paadjes met geen mogelijkheid op deze terrassen komen.  Naast ons huis hebben wij iets lager gelegen, ook zo'n terras. Niet zo heel groot: er staat een olijfboom op, twee bananenpalmen en een flamboyante. Als het allemaal een beetje door groeit, geven ze over een paar jaar allemaal op een bepaald moment van de dag schaduw om heerlijk te kunnen zitten en je kijkt daar precies het dal in. Een prima plekje om (met een goed glas wijn? 😉) in alle rust je gedachten te laten gaan. Met je voeten lekker in het gras. Dat leek ons wel wat. Achter ons huis ligt tussen het huis en het pad een stukje grond van niets, maar waar wel tussen alles door en over alles heen, een stevig soort gras groeit. Het heeft een breed blad en el

Het gaat niet goed met Droppie. Had ze in eerste instantie alleen pijn bij haar linker schouder, nu lijkt haar hele lijfje pijnlijk. Ze loopt moeizaam - en daardoor minder - en ze komt eigenlijk niet meer buiten. Verstopt, toen we haar net hadden, in de mand met sokkenwol... Eergisteren deed ze nog een poging om naar buiten te gaan, maar na een paar minuten wilde ze alweer naar binnen en ging bekaf op een stoel liggen. En zelf op een stoel springen kost haar moeite. Ze keutelt niet om mij heen, kletst niet de hele tijd tegen mij aan met kleine mauw- en knorgeluidjes maar ligt uitgeput in een hoekje van de stoel, nog maar twee jaar oud.  We geven haar alle dagen medicatie met een spuitje in haar bek en proberen haar te verleiden tot wat eten. Ik heb zelfs kleine blikjes zachtvoer gehaald, maar ze draait haar hoofd weg. Omdat ze maar weinig drinkt,  proberen we met de medicatie meteen wat lauwwarm water naar binnen te werken. Maar elke dag lijkt het meer op een gevecht. Ik heb het zó met