Zij van dat eiland

 Helaas, de zaag moest erin. Toen we het huisje kochten stond er aan de zijkant een mooie dikke palmboom. In gesprekken met buren konden wij terugrekenen dat dit een palmboom moest zijn van ongeveer 40 jaar oud. De stam van de palm was nog niet zo hoog, ongeveer 2 meter en 70 cm in doorsnee. Daar bovenop zat een volle kruin met mooie groene bladeren die prachtig doorbogen en veel schaduw gaven.  Een palmboom op slechts anderhalve meter van je huis en moet zo´n mooie kruin, dat is toch heel tropisch? Hierboven zie je de palmboom in volle glorie in 2022. Hij was daar een paar weken tevoren door E, de heer deze huizes, ontdaan van de oude dorre bladeren. Die dorre bladeren hangen steeds verder door naar beneden en drogen in. Dus hup, de zaag erin! De palm groeit vanuit zijn kroon, met rechtopstaande bladeren, die langzaam naar buiten buigen. Hoe ouder de bladeren hoe meer ze ombuigen. Elk jaar worden de onderste bladeren gesnoeid (lees: afgezaagd) en blijven de bruine beginstukken aan de

 Af en toe las ik een dagje thuiswerken in het atelier in. Hoe raar ook, het blijft altijd hinken op twee gedachten: naar de winkel gaan (want daar is óók een werkplaats/atelier) of in alle rust thuis werken. Ik hou van de reuring van de omringende winkels, passanten en mensen die wat komen kopen... Een dilemma waarbij ik toch vaker de gezelligheid en aanloop in de winkel kies. Maar bij grotere projecten is thuiswerken in het atelier eigenlijk de enige - verstandige - optie. Vandaag was het dus een dag dat ik thuis werkte. Ik wilde graag een schilderij afmaken, de laatste in een kleurrijke serie van vijf. Met een grote pot thee met munt (uit de tuin!), gember en citroen, oordopjes in en mijn favoriete playlist aan kan ik mij helemaal afsluiten. Het zijn dagen dat ik ánders werk. Intenser. En er ontstaat een soort eenzaamheid waar ik van hou. Tijdelijke eenzaamheid dan, hé! Met af en toe wat druppels regen en een grijze lucht is het nóg fijner om helemaal in mijn werk te duiken! Af en t

 Als je een tuin hebt, heb je geen sportschool nodig... Er is altijd wat te doen. Helemaal als de tuin in een beschutte kom tussen de bergen ligt. Hierdoor is het in vergelijking met de kust gemiddeld 5 graden koeler, iets wat in de winter gewoon een stuk kouder voelt maar dat natuurlijk niet is. 's Nachts is het niet kouder dan 15 graden en overdag zonnig en rond de 21 graden. Ook is de kans op regen wat groter dan aan de kust of in het zuiden. Tel daarbij op dat het zeer vruchtbare vulkanische grond is, dan snap je dat alles hier erg goed groeit en bloeit. Groeizaam weer dus en eerste ronde wisselteelt zit er daardoor al op. Wat ik in november zaaide is inmiddels geoogst en alle groenten schuiven dan een plaatsje op in de moestuin. Zo blijft de grond gezond.   De composthoop... althans, die ligt hieronder.     De hele composthoop is aan het gezicht onttrokken door de Oost-Indische kers. Hier heet 'ie Capuchina. De bloemen zijn eetbaar. Een rondje door de moestuin geeft op dit