Zij van dat eiland

 Kerst begon voor ons een dag of tien vóór de 25e. Bij de post stond een pakket uit Nederland en dat vinden we zó leuk. Het is net een beetje Sinterklaas: een doos met ons adres erop en met tape goed dichtgeplakt. Ooohhh......wat zou er in zitten? Dan kan ik haast niet wachten. De doos nam ik mee naar de winkel en daar gingen we er eens goed voor zitten. In het pakket zat alles verpakt in Sinterklaaspapier en lag er bovenop een lief gedicht van dierbare vrienden. Thuisgekomen hebben we alles op tafel gelegd. Stuk voor stuk uitpakken, maar eerst voelen of we het konden raden. Bij veel lukte dat: suikermuizen, pepernoten, speculaasjes, banketstaaf (oh wauw...). Maar bij één ding kwamen we er niet uit. Het voelde zwaar en het was een beetje zacht als je er in drukte. Nou, dán maar open maken: gevulde speculaas! Ik ben meteen koffie gaan maken. Want koffie met een stukje gevulde speculaas, daar ga je toch van watertanden?

 In en om ons huis hebben we heel wat gekko´s. Ze komen ´s avonds achter de schilderijen en kasten vandaan en eten vliegjes en muggen en scharrelen rond de buitenlamp op zoek naar lekkere hapjes. Ze hebben van die grappige plakvoetjes waardoor ze over het plafond kunnen rennen en soms horen we ze tegen elkaar roepen achter de balken van het plafond.  Men zegt dat een gekko in huis geluk brengt. Deze drommel had minder geluk. Het is nog een kleintje van zo´n 4 cm groot. Op onderzoek op het aanrecht is hij vannacht in de wasbak gevallen waar nog water in stond. Ze kunnen wel "een soort van" zwemmen maar uit de gootsteen komen met natte pootjes is dan nog best lastig! Gelukkig lag de afwasborstel nog in het water en daar heeft hij zich de hele nacht aan vastgeklampt. Hij was flink in paniek toen ik met een glas hem probeerde in veiligheid te brengen, maar het is gelukt!