Zij van dat eiland

 n dan, als alles 'ongeveer' een plekje heeft gekregen in ons nieuwe huis, is de kogel door de kerk: we gaan er even tussenuit. Even ademhalen, bijkomen en opladen. En nee, dat gaat niet lukken als we thuis blijven want daar zijn nog teveel klussen te doen. Ook leuk, maar dan blijf je bezig en dan komen we nog niet tot rust. Veel tuinzaken schuiven we al door naar de herfst, omdat de temperaturen nu flink stijgen: 20 graden in de nacht en vaak meer dan 25 overdag. Dan is het vragen om moeilijkheden als we nu nieuwe plantjes gaan poten, en snoeien is eigenlijk ook al niet meer gewenst. Dat doorschuiven scheelt dan wel, maar er blijft nog genoeg over op het 'to do' lijstje en een ieder die weleens verhuisd is, weet wat ik bedoel. Hier en daar nog wat ophangen, snoertjes wegwerken, het buiten houtwerk in fases schuren en lakken, gordijnen zomen, het bewateringssysteem voor de tuin aanpassen.... Ik denk dat het lijstje nooit leeg raakt met een eigen huis, er is altijd

Onlangs las ik een artikel over een een schapenhouder in Nederland, die zijn wol aan de straatstenen niet kwijt kan. Er is geen interesse in Nederland voor in dit prachtige, pure product.... hoe jammer is dat!  Je denkt misschien bij wol aan de kriebelige zelfgebreide sokken van oma van vroeger, maar wol is veel meer dan dat! Wol is namelijk heel slijtvast. Wist je dat een wolvezel maar liefst duizenden keer gebogen kan worden zonder te breken? Dat er ook in Nederland schapen lopen waarvan de wol allang niet meer prikt en daar heel mooie kledingstukken van kunnen worden gemaakt? Dat wol heel goed gebruikt kan worden voor isolatiemateriaal in huizen? Dat wol waterafstotend én brandvertragend is? Pre-corona werd de wol nog wel opgekocht door China lees ik tot mijn verbijstering, waar het verwerkt werd. Bedenk je eens in, naar China ! En dat, terwijl dat schaapje gewoon bij jou in de buurt in een weiland staat te rommelen! Is dit echt nodig? Waarom kan dit niet in Europa verwerkt worden

 Via Whatsapp kregen we de vraag om even te kijken in de tuin van één van de buren op de berg. En zoals goede buren dat doen, liepen wij nog eens 40 treden de berg op. We staan af en toe stil om het uitzicht wat hier weer heel anders is, te bewonderen. Vlakke grond is hier zeldzaam. Boeren bouwden daarom lang geleden met keien en rotsen terrassen tegen de bergwand aan, waardoor er een horizontaal vlak ontstond. Hierop konden ze meer en makkelijker groenten en fruit verbouwen. Al die terrassen waren verbonden met (geiten)paadjes, waarover de boeren met manden op de schouder, rug of met de ezel hun oogst konden afvoeren. Door vergrijzing, dorpen en gehuchten die leegliepen omdat de bewoners hun geluk elders zochten, zijn er veel van deze terrassen verwaarloosd. Velen staan vol gras en zijn daarmee voor menigeen een doorn in het oog. Want wat is het een prachtig gezicht als al die terrassen vol staan met aardappelen, mais of uien. Naast en voor ons huis liggen ook een aantal van deze

Ik was bekend met parfum, eau de parfum en eau de toilette: drie variaties waarbij de concentratie van de geur in parfum het hoogste is en in eau de toilette het laagste. Maar ik vond hier ook ´Agua de Colonia´. Gezien de naam, zou het wel iets van "een luchtje" moeten zijn, toch? Het wordt verkocht in (over het algemeen) grotere flessen van 750 cc die qua uiterlijk wel wat weg hebben van een fles doucheschuim. Gewoon in de supermarkt, voor een paar euo. Maar ik kon niet echt plaatsen hoe je dit geurwatertje nou gebruikte..... Er stond van alles in de schappen, zoals het merk Nenuco, ier heel bekend. Het ruikt heerlijk maar is vooral voor baby´s en kinderen dacht ik. En wordt het dan als haarlotion gebruikt, zoals het Nederlandse merk Zwitsal? Maar waarom dan die grote flessen en zoveel andere geuren en merken zoals Rosa, Gotas Frescas of Lavendel? Dat zijn toch geen kindergeurtjes, of smeer je dat als volwassene op je haar?! Inmiddels weet ik dat Agua de Colonia een v