Zij van dat eiland

  Afgelopen week hebben we al het e.e.a. ingepakt en uitgezocht voor onze trip naar het buureiland La Palma. We gaan met de nachtboot, dus we hebben alle tijd om de spullen van de zondagmarkt uit te laden en de laatste zaken in te pakken. Bas heeft zijn eigen mand voor het reizen, hij past precies op de plaats van de bijrijdersstoel, E, de heer des huizes, heeft een handige constructie gemaakt waardoor Bas zijn eigen vaste plek heeft in de nacht. Na een klein hapje en drankje bij de kiosk in de buurt, rijden we naar de haven. Het is 5 minuten rijden, we hebben alle tijd. De Nachtboot Het blijkt dat de ferry voor ons op de gewone tijd vertrekt, maar eerst naar Tenerife vaart en pas daarna naar La Palma. Dit houdt in dat we langer onderweg zijn, de reistijd wordt hierdoor bijna vier uur. Een echte nachtboot dus. Als compensatie is de koffie en thee gratis aan boord. We zoeken een stoel en gaan onderuit. Bas blijft in de auto, onderin de ferry is het koel en de auto is voor hem vertrouwd.

Er hangt al een week een vreemde sfeer in huis... Er liggen overal boeken en van een bepaald soort. Soms zijn er spullen kwijt en wordt er gemopperd, maar de spullen opbergen, ho maar! Maar de spullen die overal in huis liggen, verdwijnen stuk voor stuk in de Land Rover. Dat kan maar één ding betekenen... We gaan weer op pad! Natuurlijk hebben die tweebeners het dan druk met spullen pakken. Wandelschoenen, kleren en ik weet niet wat al meer. Wat een gedoe! Als ze mijn voerbak en riem mee nemen zijn we toch klaar? Leve de lol, met zijn drieën in de auto en de paden op de lanen in, toch? Nee, er moeten extra papieren worden geprint, - want anders doen ze bij het boarden weer moeilijk - boeken uitgezocht en er worden lijstjes gemaakt met de plattegrond er naast. Zelfs de motorkap van de Land Rover gaat omhoog - de baas kijkt ernstig, vast een serieuze zaak - en reservoirs worden aangevuld. De Land Rover werd gewassen (beláchelijk..) en de tassen gepakt. We gaan niet lang en ook niet ver.